by Myo Tha Htet on Monday, 30 April 2012 at 03:29·
မက ကၽြန္ေတာ့္ကို အတင္းတြန္းဖယ္ပါေတာ့တယ္။ သူက ေျပာခ်င္ေနသူ၊ ကၽြန္ေတာ္က ႏႈတ္ပိတ္ထားခ်င္သူ။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့…၊ သူ ေျပာလုိရာ ေျပာပါေစေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာထားၿပီး နားေထာင္ေပးဖို႔ လုပ္ရေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားတေယာက္ကို သူ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေျပာျပမယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ခုန္ေနေပါ့၊ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ဘာေၾကာင့္ ေရြးခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ အေျဖကို ေျပာေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ ခက္ၿပီ။
“ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ ေတာ္ဖို႔ အေရးအႀကီးဆုံးပဲ၊ ကၽြန္မေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ယုံၾကည္တယ္“
ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀င္ပဲ ျမင့္ရမလား။ ဒုကၡပဲ… ငါကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ေနၿပီလို႔ သတိႀကီးႀကီးပဲ ထားရမလား။ အက်ပ္ရိုက္ေနခဲ့ၿပီ။ မိန္းမတေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ ေနရာမွာ ေတာ္တာကို ေနာက္ဆုံးမွာ ထားခဲ့မိသူ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ စိတ္မ်ားဆိုးလို႔ ဒီလို ေျပာေလသလား။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မဲ့မဲ့ေလး ၿပဳံးလို႔ သူ႔ကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ သူက ဖြဖြေလး ရယ္ေနတယ္။
“ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ… ရုပ္ႀကီးကိုက…။ ဟုတ္တယ္ေလ အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့ ေယာက္်ား၊ မေတာ္တဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္က မိန္းမတေယာက္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လို ထားမလဲ၊ အိမ္ေထာင္တခုကို ဘယ္လို ဦးေဆာင္မလဲ“
မ က သူ႔အဆိုကို သူ ေထာက္ခံရင္း ဆက္ပြားေနပါတယ္။ မ က ေခတ္မီ ယဥ္ေက်းသူ ျဖစ္ေပမယ့့္လို႔ ေရွးရိုးဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကိုလည္း ႏွစ္သက္လက္ခံသူ ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ သူ႔စကားထဲဲမွာ အိမ္ေထာင္ကို ဦးေဆာင္မယ့္သူဟာ ေယာက္်ားလုိ႔ ယုံမွတ္ လက္ခံထားပုံရတယ္။ သူဟာ ေခတ္လြန္ ေခတ္ေဟာင္း အေတြးအေခၚ ႏွစ္ခုၾကားမွာ ေခ်ာက္က်ေနသူေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။
“ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္က ေတာ္တာေပါ့“
သူ အားပါးတရ ရယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္တည္တည္နဲ႔ အခုလို ေျပာတယ္။
“ႏိုုး… ယူက အတုံးေလးပါ“
ဒီတခါ အက်ယ္ႀကီး ရယ္မိသြားတာက ကၽြန္ေတာ္ပါ။
“ဟား ဟား ဟား“
ကၽြန္ေတာ္က ရယ္ရင္ က်ယ္တယ္၊ ၾကာတယ္။ သူ ေျပာတာ စဥ္းစားလိုက္ ရယ္လိုက္နဲ႔ မရပ္ေတာ့ဘူး။ သူေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိ…။ မိန္းမေတြက သနားစရာေတာ့ ေကာင္းတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဲဒီလို ရယ္လိုက္တဲ့အခါ မ ဟာ ျပဴးျပဴးျပာျပာ ျဖစ္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္မႈ အတန္ငယ္ က်လာတာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။ သူ ေျပာလိုက္တဲ့အထဲ ဘာမွားတာ ပါသြားသလဲလို႔ အားနာ ရွက္ရြံ႕ မလုံမလဲ ျဖစ္ေနရွာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရယ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။
မိန္းမေတြကို ခင္ရတာ၊ ခ်စ္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တာ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ။ သူတို႔မွာ တဖက္သားကို အားနာတတ္တဲ့ စိတ္၊ ရွက္ရြံ႕တတ္တဲ့ စိတ္၊ မလုံမလဲ ျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္ ၀ါ သံသယ စိတ္ ရွိေနတတ္တယ္။ နည္းတာနဲဲ႔ မ်ားတာပဲ ကြာမယ္။ ရွိေတာ့ ရွိၾကတယ္။ ေယာက္်ားေတြမွာေတာ့ ယုံၾကည္မႈ လြန္ကဲေလ လူေတြကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳေလ၊ လူေတြနဲ႔ ေ၀းေလ၊ အၾကင္နာ ေခါင္းပါးေလ ျဖစ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ထားပါေတာ့…။
“ယူ ဘာျဖစ္လို႔ ဒါေလာက္ေတာင္ ရယ္လိုက္တာလဲ၊ သေဘာက်လို႔လား… သေဘာမက်လို႔လား“
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာတည္တည္ပဲ ဆက္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း စဥ္းစားမိၿပီး ရယ္တာပါ၊ ဆက္ပါဦး ဒုတိယ အခ်က္က…“
ဒီေတာ့မွ သူ နည္းနည္း ျပန္ရႊင္လာတယ္၊ သနားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္တာ လြန္သြားတာကိုးဗ်ာ။
“ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ ယူနဲ႔ တူတူပါပဲ၊ ခ်စ္တတ္တဲ့ ေယာက္်ား ျဖစ္ဖုိ႔ေပါ့။ မခ်စ္တတ္တဲ့ ေယာက္်ားက ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ ေကာင္းေတာ့မလဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား“
ဒုတိယမၸိ ျပည္တည္တည္ သူ လုပ္ျပန္တယ္။ ရႊင္တဲ့ မ်က္လုံး၊ ၿပဳံးနဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လုံးကို သူ တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၿပဳံးၾကည့္ၿပီး အၾကည့္လႊဲရတယ္။ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ မ်က္လုံးကို ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္မၾကည့္ရဲဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္တာေတြ မလုပ္ထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မၾကည့္ခ်င္ဘူး၊ မၾကည့္ရက္ဘူး။
“အခ်စ္ကို ဒုတိယ ေနရာမွာ ထားလိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္ပါသဗ်ာ။ လုပ္ပါဦး တတိယ အခ်က္ေလး…“
သူ ယုံၾကည္မႈ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အျပည့္ ျပန္ရသြားသူ တေယာက္လို ျဖစ္လာျပန္တယ္။ မိန္းမေတြက စိတ္အတက္အက် ျမန္တယ္လား။ ခုန သူနဲ႔ အခု သူ မတူေတာ့ျပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း ျပန္ရႊင္လာသလို ခံစားရျပန္တယ္။ ကိုယ့္ေဘးက မိန္းမတေယာက္က ေပ်ာ္ေနတာမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္ေပ်ာ္ေနတာဟာ တယ္ခံစားလို႔ ေကာင္းတဲ့ အရသာပဲဗ်ာ။
“ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ… အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မ ေရြးခ်ယ္တဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ ရုပ္ေခ်ာဖို႔ မလိုပါဘူးေလ…“
“ဟိုက္… ေသေရာ“
ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း အသံထြက္ အာေမဋိတ္ျပဳမိသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ၊ သူ႔ရဲ႕ တတိယ မဟုတ္တဲ့ အခ်က္မွာ ကၽြန္ေတာ္ က်ဆုံး သြားတယ္။ က်ဆုံးသြားတယ္ဆိုတာ ဥပမာနဲ႔ တင္စားေျပာလိုက္တာပါ၊ ဆိုလိုတာက ေဖာ္လိုမလုိက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခ်ာင္းပစ္ခံလိုက္ရသူ တေယာက္လို ခံလိုက္ရတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူေရြးခ်ယ္တဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ ရုပ္ေခ်ာဖို႔ မလုိဘူးတဲ့။ ဒါျဖင့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က ရုပ္ဆိုးသူ တေယာက္ေပါ့၊ ဒီလိုပဲ သြယ္၀ိုက္ အဓိပၸာယ္ေပါက္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ အဲ… ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလွ်ာ့ေျပာေနတာပါ၊ တိုက္ရိုက္ ထုတ္ေျပာလိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဘယ္ႏွယ့္ဟာလဲ…။ သူကေတာ့ ၿပဳံးၿပံဳးေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လို႔… ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီတခါ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ ေမးခြန္းတခုကို အရဲကိုးလို႔ ေမးလိုက္တယ္။
“ဟာ… ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္က မ ေျပာတဲ့အတိုင္းဆို… ရုပ္ဆိုးတာေပါ့“
သူက ပါးခ်ဳိင့္ေလးေတြ ေပၚသြားေအာင္ လွလွေလး ရယ္တယ္။ အဲဒီ ပါးခ်ဳိင့္ေလးေတြနဲ႔ အၿပဳံးကို ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆုံးပဲ။ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မတုံး… သူ ရယ္ေနတယ္။
“ယူက ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ အေခ်ာႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့“
မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ စကားတခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာ ရသြားဖူးတယ္။ ဒီတခါ ပထမဆုံးအႀကိမ္လားေတာင္ မသိပါဘူး။ အခုမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္။ မ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သလို စိတ္သက္သာရာ ရေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္ပါလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရိုးရိုးသားသား စ ေတြးမိတယ္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ မေခ်ာတာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ သိပါတယ္ေလ၊ အခု ေျပာေနတာက မ က ေယာက္်ားတေယာက္ကို ႀကိဳက္ရင္ လုိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြ ေျပာေနတာ မဟုတ္လား။ ဘာေၾကာင့္ မလိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ကို တိုး၀င္ၿပီး ထည့္ေျပာရတာလဲ“
သူ ၿပဳံးေနရာကေန အမ္းတမ္းတမ္း ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔စကား သူ ေျပာေနတဲ့ အခ်က္ေတြက နည္းနည္း လြဲသြားတယ္ ဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ျပလိုက္မွ သူ သတိထားမိသြားပုံရတယ္။ မိန္းမေတြဟာ စကားကို ေျပာခ်င္ရာ ေျပာတာလား၊ ေယာက္်ားေတြလိုိ စည္းကမ္းေဘာင္နဲ႔ မေျပာတတ္တာလား၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမးခြန္းတခု ၀ါ ပုစၦာတပုဒ္ ျဖစ္လာျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ စကား အထအန ေကာက္တတ္သူလား။
“ဟမ္… ေဆာရီး၊ ေခ်ာတာက ကၽြန္မအတြက္ အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ေျပာတာပါ“
“ဟင္… ရုပ္ဆိုးတဲ့ ေယာက္်ားႀကီးလည္း ယူခ်င္ယူမွာေပါ့၊ ဟုတ္လား“
ကၽြန္ေတာ္ စ ခ်င္တာေရာ မေနႏိုင္တာေရာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေမးလိုက္တယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ္တယ္လို႔ ခံစားေနရလို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မ က လွလွကေလး ၿပဳံးတယ္။ ၿပီးမွ…
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ေခ်ာတဲ့ ေယာက္်ားရတာ ေကာင္းတာေရာ ဆိုးတာေရာ ရွိတာေပါ့။ ကၽြန္မအတြက္ အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ေျပာတာပါ။ ယူ႔လို နံပါတ္တစ္ ေနရာက မထားခ်င္တာကို ေျပာတာပါ။ ကၽြန္မက နံပါတ္ငါး ေနရာမွာပဲ ေခ်ာတာကို ထားမယ္“
သူက အရွည္ႀကီး မနားတမ္း ေျပာၿပီး သူ႔ စကားအနက္ကို ဆက္ဖြင့္ျပန္တယ္။
“ေခ်ာတဲ့ ေယာက္်ား အမ်ားစုက ပေလးဘိြဳင္းေတြ ျဖစ္တတ္တယ္၊ မိန္းမေတြကို ကစားခ်င္ၾကတယ္။ ဟုိလူ႔ စလိုက္၊ ဒီလူ႔ ဆိတ္လိုက္ လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ကၽြန္မစိတ္နဲ႔ဆို သတ္မိမွာပဲဲ“
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာင္ လန္႔သြားတယ္။ သူ႔မွာ မူလ အေတြ႕အႀကဳံေတြမ်ား ရွိေနမလားလို႔ေတာင္ ခ်က္ခ်င္း သံသယ၀င္ၿပီး ေတြးမိ လိုက္ေသးတယ္။ မ က မ်က္ႏွာတည္တည္ စကားတည္တည္ ေျပာေနတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ေက်ာင္းဆရာမ တေယာက္နဲ႔တူၿပီး၊ ခပ္ရႊင္ရႊင္ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ ေအာက္က ပရိသတ္နဲ႔ အထာက်ေနတဲ့ စင္ေပၚက အဆိုေတာ္ပုံစံမ်ဳိး ေပါက္သြားလို႔ ခပ္ျပည္ျပည္ စကားေျပာရင္ေတာ့ သေဘာေကာင္းတဲ့ သူနာျပဳနဲ႔ တူေနတာကို သတိထားမိတယ္။ အခုေတာ့ ဆရာမႀကီးလို…။
“ေတာ္ၿပီ၊ အဲဲဒါကို မေျပာေတာ့ဘူး။ ေခ်ာတဲ့ေယာက္်ားေတြကို မုန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္ရင္းကကို ေခ်ာတဲ့ ေယာက္်ား မႀကိဳက္တာပါ။ ကိုယ္ ႀကိဳက္တဲ့ ေယာက္်ား ေခ်ာတာက ေကာင္းတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ နံပါတ္ငါးမွာပဲ ထားပါတယ္“
သူ က ဆက္ေျပာျပန္တယ္။
“နံပါတ္သုံးေနရာက ကၽြန္မရဲ႕ သတ္မွတ္ ေရြးခ်ယ္မႈကေတာ့ ရိုးသားမႈပါပဲ။ ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ သူ ခ်စ္တယ္လို႔ဆိုတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ကို မလိမ္ရဘူး၊ မညာရဘူး“
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးကို တည့္တည့္ႀကီးၾကည့္ၿပီး ေျပာလာျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာ လႊဲရျပန္တယ္။ ငါေတာ့ ဒုကၡပါပဲလို႔လည္း တဆက္တည္း ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ လိမ္တတ္သလား၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတတ္ႏိုင္ဆုံး မလိမ္တတ္သူ တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ လိမ္ညာထားၿပီးရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ မထိတဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
“ရိုးတဲ့ ေယာက္်ား ရွိလို႔လား“
လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ိုင္းထဲဲမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ ပင့္လက္သီးကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပင့္လက္သီးနဲ႔တူတဲ့ စကားလုံး တလုံးကို မ ဆီကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ပစ္ထည့္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုတ္တရက္မို႔ ထင္တယ္၊ သူ အံ့ၾသသြားတယ္။
“ရွိရမွာေပါ့၊ ရွိတာေပါ့။ ကၽြန္မ ႀကိဳက္တဲ့ ေယာက္်ားဟာ ရိုးသားရမယ္“
ကၽြန္ေတာ္ ၿပဳံးၿပဳံးေလးပဲ ေနေပးလိုက္ပါတယ္။ လြန္ေလတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသား ၀င္းဦးလို ငါးခူၿပဳံးေလးမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ထားလိုက္ပါေတာ့…။
“ဒါျဖင့္ နံပါတ္ေလးက… နံပါတ္ငါးကေတာ့ သိၿပီးၿပီေလ“
သူ စဥ္းစားေနတယ္။ မ မွာ နံပါတ္ေလး ရွိပုံ မရဘူး။ ေခ်ာတာကိုေတာ့ သူ မႀကိဳက္လို႔ နံပါတ္ငါး လုပ္ပစ္ထားပုံရတယ္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာလာတယ္။
“နံပါတ္ေလးဆိုၿပီး အထူးတလည္ စဥ္းစားထားတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ယူ႔စာရင္းထဲက ႀကိဳက္တာေလး တခုကိုေတာ့ သေဘာက်လို႔ ယူလိုက္ခ်င္တယ္။ မပ်င္းတာေပါ့… ႀကိဳးစားတဲ့ ေယာက္်ားမ်ဳိးကို ႀကိဳက္တယ္“
သူ႔စာရင္းလည္း ငါးခု ျပည့္သြားပါၿပီ။ “ေတာ္၊ ခ်စ္၊ ရိုး၊ ႀကိဳး၊ ေခ်ာ“ လို႔ အလြယ္ မွတ္ရမယ္။ မ ရဲ႕ စံက ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ တစ္နံပါတ္ ေတာ္ရမယ္၊ ႏွစ္နံပါတ္ ခ်စ္တတ္ရမယ္၊ သုံးနံပါတ္ ရိုးသားရမယ္တဲ့ (မျဖစ္ႏိုင္တာ)၊ ေလးနံပါတ္က ႀကိဳးစားရမယ္လို႔ ဆိုၿပီး၊ ငါးနံပါတ္ကေတာ့ သူ မႀကိဳက္ဆုံး တခုျဖစ္တဲ့ ေခ်ာတဲ့လူတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရယ္ခ်ည္း ေနမိတယ္။ တကယ္ပါ… အဲဒီ ညေနခင္းေလးမွာေလ… မ ဟာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သိပ္လွေနတာပါပဲ။ သူ႔ စံေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္…၊ ရယ္စရာ မေကာင္းဘူးလားဗ်ာ။
၂၀၁၂၊ ဧၿပီ ၃၀။ နံနက္ ၉ နာရီ။
ဘန္ေကာက္။
မိုးစက္ေမွာ္ 