Archive for January, 2014


၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၄ ကေတာ့ အေမရိကန္စစ္သမီးေတြအတြက္ က်ား/မ တန္းတူ အခြင့္အေရး ရတဲ့ေန႔လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး လီယြန္ ပန္နက္တာက ၁၉၉၄ က ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြကို ေရွ႕တန္းမပို႔ဖို႔ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကို လက္မွတ္ထိုး ရုပ္သိမ္းလိုက္လို႔ပါပဲ။

Image

 

သမၼတအိုဘားမားကလည္း ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ႀကိဳဆုိလိုက္ပါတယ္။ အေမရိကန္တပ္ဟာ ပိုၿပီး အင္အားႀကီးလာေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေမေတြ၊ အမေတြ၊ ဇနီးေတြနဲ႔ သမီးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို အဓိက အခန္းက႑ကေန ကာကြယ္ႏိုင္ခြင့္ ရၾကပါၿပီလို႔ သမၼတအိုဘားမားက ေျပာပါတယ္။

 

စစ္သားဆိုတာ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ရွိရမယ္ဆိုတာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ က်ားက်ားမမ အဆင္ေျပပါၿပီ။

စစ္သားဆိုတာ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ရွိရမယ္ဆိုတာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ က်ားက်ားမမ အဆင္ေျပပါၿပီ။

အေမရိကန္ၾကည္းတပ္မွာ စစ္သား ၅၆၅၄၆၃ ရွိတာမွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ၇၆၆၉၄ ရွိၿပီး ၁၃.၆ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတယ္။ မရိန္းတပ္မွာေတာ့ စစ္သားစုစုေပါင္း ၂၀၁၁၅၇ ရွိၿပီး အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ၁၃၆၇၇ နဲ႔ ၆.၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ ေရတပ္မွာေတာ့ စစ္သည္ ၃၂၅၁၂၃ ရွိၿပီး အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ၅၃၃၈၅ နဲ႔ ၁၆.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ ေလတပ္မွာေတာ့ စုစုေပါင္း စစ္သည္ ၃၃၃၃၇၀ မွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ၆၃၅၅၂ နဲ႔ ၁၉.၁ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။

 

အခုေတာ့ အေမရိကန္ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြ ေရွ႕တန္းမွာ အမ်ဳိးသား စစ္သည္ေတြနဲ႔အတူ တန္းတူ ရင္ေဘာင္တန္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါကို အခုကစလို႔ တျဖည္းျဖည္း ေဆာင္ရြက္သြားမွာျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၆ ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အသားက်သြားေလာက္မယ္လို႔ မွန္းထားၾကပါတယ္။

 

အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အမ်ဳိးသားတန္းတူ အခြင့္အေရးရဖို႔ကို အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သူေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာမွာ ဒီအမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြအေနနဲ႔ ေရွ႕တန္းမွာ အမ်ဳိးသားစစ္သည္ေတြနဲ႔တန္းတူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ကလည္း တခု အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္ႏွာေတြမွာ က်ား/မ တန္းတူ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြဟာ အမ်ဳိးသားစစ္သည္ေတြေလာက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာကလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

 

ေလာကဓမၼတာအရ လက္ခံထားၾကတာဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြဆိုတာက အကာအကြယ္ေပးခံရသူေတြျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားေတြက ကာကြယ္ၾကရတာ  ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေရွ႕တန္းမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနဆဲမွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ကို အကာအကြယ္ေပးေနရရင္ တိုက္ပြဲကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ မတုိက္ႏိုင္ဘဲ ေနာက္ဆံတင္းသလို ျဖစ္ေနမယ္လို႔ ေတြးေတာၾကတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။

 

ေနာက္တခုကလည္း တိုက္ပြဲအတြက္ကို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႀကံ႕ခို္င္ရုံတင္မကဘဲ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာလည္း ေတာင့္တင္းႀကံ႕ခိုင္ဖို႔နဲ႔  စိတ္ခံစားမႈေတြ ရွိမေနဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။  စစ္တမ္းေတြအရ အမ်ဳိးသားစစ္သည္ေတြမွာ စိတ္ပူေနရတာ တခုကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြနဲ႔ ေရွ႕တန္းမွာ အတူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိစၥေတြေၾကာင့္ စစ္သားခ်င္းၾကားမွာ  စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။

 

ေနာက္တခုကလည္း အမ်ဳိးသားစစ္သည္ခ်င္းဆို ဆဲဆိုလို႔ ေျပာခ်င္သလို ေျပာေနတာေတြ၊ လုပ္ေနတဲ့ အမူအရာေတြဟာ ဘယ္လိုမွ မေနေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြနဲ႔ အတူတာ၀န္ထမ္းေထာင္တဲ့အခါ ေျပာလိုက္တဲ့စကား၊ လုပ္လိုက္တဲ့ အမူအရာေတြက သူတို႔ကို လိင္မႈဆိုင္ရာ မေတာ္မတရား လုပ္ပါတယ္၊ ထိပါးေစာ္ကားပါတယ္ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားမလားဆိုၿပီး အမ်ဳိးသားစစ္သည္ေတြမွာ ပူပန္မႈေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။

 

ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးရဲ႕ အခုလို အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြကို ေရွ႕တန္းမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ျပဳလိုက္တာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အေရး ၂၃၇၀၀၀ ဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ထြက္ေပၚလာေတာ့မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး လီယြန္ပန္နက္တာက ေရွ႕တန္းမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ က်ားျဖစ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ျဖစ္ အခြင့္အေရး ရွိရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ လူတိုင္းေတာ့ ေရွ႕တန္းမသြားလိုၾကပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အထူးတပ္ဖြဲ႕နဲ႔ ေထာက္ပို႔လို တပ္ေတြမွာသာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

 

အေမရိကန္ေတြ ၀င္တိုက္ခဲ့တဲ့ အီရတ္နဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္ စစ္ပြဲေတြ အတြင္းမွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ႏွစ္သိန္း ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၁၅၀ ဦး က်ဆုံးၿပီး၊ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။

 

မရိန္းတပ္စစ္တမ္းတခုကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ၃၁ ရာခိုင္ႏႈန္းက ေရွ႕တန္းသြားခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးမရိန္း(ၿငိမ္း) တေယာက္ကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးတခ်ဳိ႕ပဲ ေရွ႕တန္းသြားဖို႔ ရဲလိမ့္မယ္လို႔ သူထင္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ေအာင္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းပါေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေတြ လိုခ်င္တဲ့ တန္းတူအခြင့္အေရးကေတာ့ အေမရိကန္တပ္မွာ ရခဲ့ပါၿပီလို႔ ဆုိပါရေစ။

 

အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြ တာ၀န္ထမ္းတဲ့ တျခားတပ္တခ်ဳိ႕အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

 

ယူေက- ယူေကစစ္တပ္မွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြကို တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ျပဳထားေပမယ့္ ရန္သူကို ဆိုင္ရ၊ သတ္ရမယ့္ ေရွ႕တန္းကိုေတာ့ မပို႔ရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနက ေလ့လာသုံးသပ္မႈတခု လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အေျဖကို ပိုင္းပိုင္းျဖတ္ျဖတ္ အျပတ္ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီမွာေတာ့ အမ်ားၾကားမွာ လက္ခံထားၾကတာကို ထည့္တြက္တာ မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕ အေျခအေနေတြအရ က်ား/မ ေရာထားတဲ့ ေရွ႕တန္းတပ္ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ဟာ က်ားခ်ည္းရွိတဲ့ တပ္ေလာက္ စြမ္းေဆာင္ရည္ မေကာင္းဘူးလို႔ ေယဘူယ် သုံးသပ္တဲ့ အေျဖထုတ္ထားပါတယ္။

 

အစၥေရး- အစၥေရးစစ္တပ္ဟာ ကမၻာေပၚက တခုထဲေသာ အမ်ဳိးသမီးေတြ စစ္မႈမထမ္းမေနရ စစ္တပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးစစ္တပ္တခုလုံး (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ) ရဲ႕ အရာရွိ ထက္၀က္ေက်ာ္ (၅၁ ရာခိုင္ႏႈန္း) ဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာေတာ့ စုစုေပါင္းစစ္သည္ေတြရဲ႕ သုံးရာခိုင္ႏႈန္းသာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

 

ကေနဒါ- လူအခြင့္အေရးအက္ဥပေဒ ၁၉၈၉ နဲ႔ ၾကားနာၿပီးေနာက္ ခုံရုံးဆုံးျဖတ္ခ်က္ေနာက္ပိုင္း အာဖဂန္နစၥတန္နဲ႔ အီရတ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ ကေနဒါတပ္ေတြရဲ႕ ေရွ႕တန္းထြက္ တိုက္ပြဲ၀င္တပ္ေတြထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြ ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ ၾကပါတယ္။

 

ေနာ္ေ၀- ေရတပ္ရဲ႕ ေရငုပ္သေဘၤာေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေစတာ ေနာ္ေ၀ဟာ ကမၻာ့ပထမဆုံးႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။  ၁၉၈၅ ကထဲက အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ေတြကို အမ်ဳိးသားစစ္သည္ေတြ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ တန္းတူညီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတဦးကေန ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခရစၥတင္း ဒီဗိုး လက္ထက္မွာ အမ်ဳိးသမီးစစ္သည္ ျဖစ္ေလာက္မယ့္ မိန္းကေလးေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး အီးေမးလ္နဲ႔ တယ္လီဖုန္း မတ္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ၿပီး တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းခဲ့ပါေသးတယ္။

 

လစ္ဗ်ား- လစ္ဗ်ားမွာ အာဏာရွင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ကဒါဖီ ျဖဳတ္ခ်ၿပီး မသတ္ျဖတ္ခံရခင္က သူ႔ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႕ကို အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ခ်ည္း ဖြဲ႕စည္းထားခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး ၅၀၀ ကို စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးေပၚ လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ေပးလို႔ သတ္ျဖတ္ခံ အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီးကို ကာကြယ္ေပးခဲဲ့ရပါတယ္။

 

၂၀၁၃ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၄၊ ည ၁၁ နာရီ။

လန္ဒန္။

 

Source: The Independent (26th, Jan 2013) and 

Women in Combat: Lifting the Ban for Better or Worse? By Kylie Schultz

(http://www.theinternational.org/articles/329-women-in-combat-lifting-the-ban-for-bett)

သတင္းေထာက္တေယာက္ဟာ စာေရးဆရာေတြလို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေရးတတ္ခ်င္မွ ေရးတတ္မယ္၊ ေရးတတ္ခ်င္ရင္လည္း ေရးတတ္မယ္။ အဓိက က သူ သိထားတာ၊ ေမးျမန္းစုံစမ္းထားတာေတြကို သတင္းဖတ္သူ၊ သတင္းသိလိုသူေတြ အေနနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္ နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားေအာင္ ေျပာတတ္၊ ေရးတတ္ရပါတယ္။

ဟုိတရက္က ဘီဘီစီရဲ႕ နာမည္ႀကီး သတင္းေထာက္နဲ႔ ဘီဘီစီ ကမၻာ့ေရးရာ အယ္ဒီတာ ဂၽြန္ ဆင္ပဆင္ရဲ႕ စာအုပ္ပါးေလးကို ျပန္လွန္မိတယ္။ သူက အခု အသက္ ၆၈ ႏွစ္ ရွိၿပီ၊ သူ႔အသက္ ၂၆ ႏွစ္ က စလို႔ ဘီဘီစီတခုထဲမွာပဲ သတင္းေထာက္လုပ္လာလိုက္တာ အခုဆို သတင္းေထာက္လုပ္သက္က ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္ သြားလို႔ သတင္းေတြ လိုက္တယ္၊ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္တယ္။

ဂၽြန္က စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာ သုံးဆယ္ေက်ာ္ကိုလည္း ေရာက္ခဲ့တဲ့ သူ… အင္မတန္ အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားသူေပါ့။ သူ႔စာအုပ္ဆိုတာကအ Twenty Tales from the War Zone တဲ့။ စစ္ဇုန္ထဲက ျဖစ္ရပ္ ၂၀ ဆိုပါစို႔… စာအုပ္က တျခား အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြထက္ စာရင္ ၁၀ ပုံ တပုံေလာက္သာ ရွိတာပါ၊ တကယ့္ပါးပါးေလး… စာအုပ္အထူႀကီးေတြကို မုန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အံက်ေပါ့။

အဲဒါေလးေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ဒါမ်ဳိးေလးေတြ ငါလည္း ေရးတတ္လုိက္ခ်င္တာေပါ့၊ သူ ေရးတာေလးေတြက တကယ့္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး။ တကယ္ေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ လုပ္တဲ့သူဟာ အမွတ္အသား ေကာင္းဖို႔ လိုတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္လို ဂ်ာနယ္လစ္လည္း လုပ္၊ စာေတြလည္း ေရးထုတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ မွတ္မွတ္သားသား လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ စနစ္တက် ထားရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလို မဟုတ္… ေပါ့လြန္းတယ္။

မမွတ္ထားေပမယ့္ တျခားလူေတြလိုပဲ ရင္ကိုခတ္လာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြက်ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ စဥ္းစားစဥ္းစား မွတ္မိေနတတ္တယ္။ ဘီဘီစီက တိုက္ဆိုင္လာတဲ့ အခါတိုင္း အထူးအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေနရတာဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အၾကမ္းဖက္ခံရမႈမွ ဆန္႔က်င္ကာကြယ္ေရး Violence Against Women အတြက္ အထူး အစီအစဥ္ေလးတခု ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ဖူးတယ္၊ မွတ္မိေနတယ္။

“အားကိုးရတဲ့သူ (အဖြဲ႕အစည္း) ရွိရင္ သူ႔အခက္ေတြကို ဖြင့္ဟတိုင္ပင္ခ်င္တယ္“ လုိ႔ သူနာျပဳ ဆရာမေလး တေယာက္က အထူးအစီအစဥ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပတယ္။ ဆရာမေလးက အခ်စ္ကို ေတြ႕တယ္၊ အခ်စ္ကို ခံစားတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္လိုက္တယ္။ အခ်စ္ကို သူက ေဆးလို႔ ထင္တယ္၊ တကယ္တမ္း ေဘးက်ေတာ့ သူ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူမ်ားကို ေ၀ဒနာသက္သာေအာင္ ျပဳေပးေနသူက အခ်စ္ေဆးစားမွားလို႔ ေ၀ဒနာေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆင့္ကာဆင့္ကာ တိုးခဲ့တယ္။ အဆုံးမေတာ့… မေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ သူအႀကီးအက်ယ္ ဖ်ားနာေနခဲ့တယ္။

အခ်စ္တခုရဲ႕ သက္တမ္းဟာ အိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာ ဆြဲႏိုင္သေလာက္ ဆန္႔ထားႏုိင္ေပမယ့္လို႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါ အခ်စ္ဟာ လုံးပါးပါးၿပီး ဆုံးပါးသြားတတ္တယ္လို႔ အခ်စ္ရႈံးသမားတခ်ဳိ႕က ဆုိၾကတယ္၊ အိမ္ေထာင္ဟာ အခ်စ္ရဲ႕ သခၤ်ိဳင္းလို႔ေတာင္ တခ်ဳိ႕က စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္း ေရးထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို ဖြဲ႕ဆိုၾကတတ္ေသးတယ္။

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတဦးဟာ သူ ခ်စ္တဲ့သူကို တရား၀င္ အတူေနျခင္းဆိုတဲ့ ကစားပြဲ (အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း) နဲ႔ မိမိကံတရားနဲ႔ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို အလဲအထပ္ျပဳၿပီး ေလာင္းကစားလိုက္တဲ့အခါ ေအာင္တဲ့အခါ ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ အရင္းက်တဲ့အခါ မေထာင္းသာေသးဘဲ ရႈံးတဲ့အခါမွာေတာ့ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကုန္ရႈံး တေခါက္၊ လင္ကုန္ရႈံး တသက္လုံးေမွာက္လို႔ စကားပုံထားေတြ ေရွးက ရွိခဲ့တယ္။

ျမန္မာျပည္မွာက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးက်မွသာ အဘက္ဘက္က ပြင့္လင္းမႈေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လန္းဆန္းလာခဲ့တယ္၊ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲဲ႕အစည္းေတြ၊ လႈံ႕ေဆာ္ေရးမွဴးေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ၊ စာေပပညာရွင္ေတြနဲ႔ သတင္းစာဆရာေတြက မွန္တယ္ထင္တာကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတာင္ မလုပ္ရဲသူေတြ၊ အရိုးစြဲေၾကာက္ေနသူေတြ၊ ခ်င့္ခ်ိန္ေစာင့္ၾကည့္ေနသူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီး က်န္ေနၾကေသးတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ လုပ္ရဲသူ၊ စြမ္းတဲ့သူေတြက အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ေျပာလာဆိုလာၾကေတာ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္ခံရမႈဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာဟာလည္း ကၽြဲကူးေရပါဆိုသလို ဒီအေျပာင္းအလဲ ေရစီးမွာ ပါလာခဲဲ့တယ္၊ အသံေတြ ထြက္လာၾကတယ္။ မိန္းမေတြက မိန္းမေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကဆုိၾကေတာ့ တခါတခါ အသံေတြက ထြက္လြန္လြန္းလို႔ ညံလာသလိုေတာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကိုယ့္အမ်ဳိးသမီးက တပါးသူနဲ႔ ေဖာက္ျပားေနရင္ေတာင္ (ေမ်ာက္မထား) ရွဴးရွဴးဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ သတ္မယ္ျဖတ္မယ္ လုပ္စရာ မလိုပါဘူး၊ စည္းကမ္းနည္းလမ္းတက် ေအးေအးေဆးေဆး ေဖ်ာင္းဖ် ဒါမွမဟုတ္ လမ္းခြဲဖို႔ကို ေျပာရမယ္၊ သူ႔အခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ရွိတယ္လို႔ ေဟာေျပာ သြန္သင္တာေတြကို လက္မခံဘူးလို႔ ေျပာဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသစ္ကို စိုးရြံ႕သူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာက “သားကို သခင္၊ လင္ကို ဘုရား“ ဆိုတဲ့ က်ားလႊမ္းမိုးမႈကို အားေပးထားတဲ့၊ လက္ခံထားတဲ့ အယူအဆ ရွိတယ္။ က်ားေတြက ဒါကို သေဘာက်ၾကေပမယ့္ မိန္းမေတြ အမ်ားစုကလည္း ဒါကို သည္းသည္းသန္သန္ မပယ္လိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လြန္က်ဴး ေစာ္ကားတာမ်ဳိးကိုေတာ့ သူတုိ႔ ဘယ္လိုမွ ႏွစ္ၿမိဳ႕မႈ မရွိၾကဘူး။ အခုေတာ့ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈကို အမ်ဳိးမ်ဳိး အစားစား ခြဲၾကျပန္ေလေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြက အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီး ရွိလာတယ္။

အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈေတြကို တခ်ဳိ႕ကလည္း သိသိနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း မသိလို႔ လုပ္ၾကတယ္။ မိန္းမေတြဘက္က် တခ်ဳိ႕က သိရက္နဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေထာက္ထားၿပီး သကာလ ဘာမွ ခြန္းတု႔ံမျပန္ဘဲ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္ သုတ္ၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႕က်လည္း ကိုယ္ခံေနရလို႔ ခံေနရမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။

အခုမွ တခ်ဳိ႕က အသံေတြ ထြက္လာတယ္၊ ေအာ္ဟစ္ ထုတ္ေဖာ္လာၾကတယ္၊ ဆိုင္ရာေတြကို တိုင္တန္းလာၾကတယ္။ အခုဆို အမ်ဳိးသမီးေတြကိုယ္တိုင္ ျမန္မာ့အရိုးစြဲ ယဥ္ေက်းမႈ အေဟာင္းေတြကေန သစ္လြင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဘက္ (ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသစ္) ဆီ ခ်ီတက္ၾကဖို႔ ႀကံဆလာၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးအတြက္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကသာ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ေတာင္းဆိုၾကမယ္ဆို မရႏိုင္စရာမွ မရွိတာဘဲ…၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ကိုယ္သိလို႔ ကိုယ္ေတာင္းဖို႔ပဲ ရွိတာ မဟုတ္ပါလား။

မိန္းမတေယာက္ဟာ ခင္ပြန္းဆိုးနဲ႔ ကံဆိုးစြာ ေနထိုင္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ သူရဲ႕ မူလလူသားအခြင့္အေရး ျပန္ရႏိုင္ဖို႔ ကံေကာင္းသြားခ်ိန္၊ ဘုရားသခင္နဲဲ႔ မိဘဆရာသမားေတြ ေစာင့္ေရွာက္လာခ်ိန္၊ မိတ္ေဆြ ေမာင္ဘြားေတြရဲ႕ ကူညီမႈ ရသြားခ်ိန္မွာ အဲဒီ လင္ေယာက္်ားနဲ႔ ကြာရွင္းခြင့္ ရသြားခဲ့လို႔ ပထမဆုံး အိပ္စက္ရတဲ့ ညဟာ အင္မတန္မွကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ရွိလြန္းလွသတဲ့။ ကိုယ္ကာယအားျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္အားျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ေဘးဒဏ္ကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရသူတိုင္းက ဒီအရသာကို နားလည္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

မိန္းမေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးဟာ လူ႔အခြင့္အေရးပါပဲ၊ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆုိခြင့္၊ တန္းတူ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္၊ ဘ႑ာေရး လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ေယာက္်ားေတြ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လူသားတေယာက္ အေနနဲ႔ တန္းတူေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရဖို႔၊ ယူဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ထပ္ဆင့္ဆိုရရင္ ပညာတန္းတူ သင္ၾကားခြင့္ (သတ္မွတ္ အမွတ္တန္းတူနဲ႔ တကၠသိုလ္ ဘာသာရပ္ ေရြးခ်ယ္ ေလွ်ာက္ထားပိုင္ခြင့္)၊ အရည္အခ်င္းညီရင္ အလုပ္အကိုင္ ရာထူး၊ လုပ္ခ/ လစာ တန္းယူ ရယူပိုင္ခြင့္၊ အရိုးစြဲ ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ ေနာက္ခ်န္ေနရာကေန ယဥ္ေက်းမႈသစ္မွာ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး ေနရာစုံမွာ တန္းတူ အေနအထားတူ ရယူပိုင္ခြင့္ေတြ ရၾကရမယ္ မဟုတ္ပါလား။

ယဥ္ေက်းမႈတရပ္၊ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ လြယ္ကူခဲ့တာေတာ့ မရွိပါဘူး။ အတြန္းအတိုက္၊ အထိုးအခုတ္၊ အေျပးအလႊားနဲ႔ ေသြး၊ ေခၽြး၊ ကိုယ္ဒုုကၡ၊ စိတ္ဒုကၡေတြ ရင္းႏွီး၊ ေပးဆပ္၊ ေက်ာ္လႊား ျဖတ္သန္းရတာခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင္နီ မလာခင္ ညဥ့္နက္ေတြ ျဖတ္ေက်ာ္ရတာ သဘာ၀ႀကီးထဲက သဘာ၀ေလးတခုပါ။

ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ ႏႈန္းစံေတြ၊ တရားဥပေဒေတြ၊ သဘာ၀ေတြ၊ အျမင္ေတြ၊ အယူေတြဟာ လူေတြက ျပဌာန္းလို႔ လူေတြကိုယ္တုိင္က လိုက္နာ က်င့္သုံးၾကတာမ်ဳိးပါ။ ဒါေတြကို ေျပာင္းဖို႔က လူေတြကပဲ ေျပာင္းရမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ ျမန္မာဟာ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူမ်ဳိး၊ ညွာတာ ေထာက္ထား၊ သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ လူမ်ဳိး၊ သေဘာျဖဴ အူစင္းတဲ့ လူမ်ဳိး၊ မိခင္ကို ရိုေသ ေလးစားတဲ့ လူမ်ဳိးဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြကိုလည္း တန္းတူထား ေလးစားၾကရမွာ မဟုတ္ဘူးလား။

အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈေတြ မရွိတဲဲ့ႏိုင္ငံ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ထိပါးေစာ္ကားတာ ဘာလဲဆိုတာ မသိတဲ့ႏိုင္ငံ၊ အျဖဴေရာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို အေရာင္မဆိုးတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ေရႊေရာင္သစ္တဲဲ့ အနာဂတ္အတြက္ ခြန္အားျပည့္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ေမြးထုတ္မယ့္ အဖိုးထိုက္တဲ့ ၀မ္းၾကာတိုက္ပိုင္ရွင္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုုင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေစဖို႔ဆိုရင္ သူနာျပဳဆရာမေလးလို သူကေလးေတြ စိတ္လက္ ေအးခ်မ္းစြာ ရွင္သန္ေနၾကဖို႔ လိုတယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။ သူတို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္နားေနႏိုင္မယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူးလား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

၂၀၁၃ ဧၿပီ ၂၂၊ မြန္းလြဲ ၂ နာရီ။
လန္ဒန္။
Image