by Myo Tha Htet on Wednesday, 3 October 2012 at 01:16·
နယူးေယာက္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးခဲ့ရတယ္။ သတင္းသမားဘ၀ရဲ႕ သေဘာက်စရာ တခ်က္က လမ္းေဘးေစ်းသည္ အစ၊ ျပည့္တန္ဆာမ အလယ္၊ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္အဆုံး သတင္းကိစၥနဲ႔ဆို ေထြးလုံး ရစ္ပတ္ခြင့္ ရွိေနတယ္။ သမိုင္းစက္၀န္းထဲ သူတို႔ လွည့္ပတ္ေနသလို သူတို႔ကို လိုက္ၾကည့္ရင္း ကိုယ္ပါ သမိုင္းစက္၀န္းထဲ တို႔ထိ ပါ၀င္ခြင့္ ရေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြက ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕တင္ ျမင္ေန၊ ၾကားေန၊ သိေန၊ ထိေနရတယ္။ အခုတေခါက္ေတာ့ နယူးေယာက္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။
နယူးေယာက္ကို ေရာက္သူေတြထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးလည္း ပါတယ္။ တဦးက ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္အတြင္းမွာ နယူးေယာက္က ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံႀကီးမွာ မိန္႔ခြန္း တက္ေျပာတဲ့ ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ တဦးက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္၊ သူ႔အသက္ ၂၀ ေက်ာ္က အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကုလသမဂၢဆီ တေၾကာ့ျပန္ ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
စက္တင္ဘာ ၂၁ က ကုလသမဂၢ အေဆာက္အအုံကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရာက္လာတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စက္တင္ဘာ ၂၁ ဟာ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးေန႔ International Peace Day ျဖစ္ေနတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၁၉၉၁ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဗယ္လ္ဆုရွင္…။ အဲဒီေန႔ မနက္က ကုလသမဂၢ အေဆာက္အအုံရွိတဲ့ ပရ၀ဏ္ထဲမွာပဲ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အလံေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူ/ ေက်ာင္းသားေတြ ၀န္းရံလုိ႔ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးေန႔ကို က်င္းပခဲ့တယ္၊ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက မိန္႔ခြန္း ျမြက္ၾကားတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္တို႔ ေတြ႕ဆုံ ႏႈတ္ဆက္ စကားေျပာဆို ေဆြးေႏြးၾကၿပီး သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ က်င္းပတယ္။ အဲဒီ ရွင္းလင္းပြဲ အခမ္းအနားမွာ ျမန္မာ သတင္းေထာက္ သုံးဦး ရွိၾကေတာ့ ျမန္မာသတင္းေထာက္ တေယာက္ေယာက္ ေမးခြန္း ေမးခြင့္သာရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိၾကတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း က်န္သူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဦးစားေပးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျမန္မာ သတင္းသမား တေယာက္အေနနဲ႔ ေမးမယ္လို႔ ေတြးဆထားခဲ့တယ္။
ရွင္းလင္းပြဲစေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ျမန္မာ့ မ်က္ေမွာက္ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကိုေရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုပါ ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴး စကား ေျပာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ကုလသမဂၢကို ျပန္လာလည္တဲ့အတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ တခါ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ျမန္မာျပည္လို အေျပာင္းအလဲနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရဖို႔ ႏိုင္တဲ့ဘက္က ကူပါဦးလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖိတ္မ႑ကျပဳတယ္။ ၿပီးေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြ ေမးၾကပါဆိုေတာ့ ကုလ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရဲ႕ အရာရွိႀကီးက သူနဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းေနၾက ေအပီနဲ႔ ဗီအိုေအ သတင္းေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ကို ေမးျမန္းခြင့္ျပဳၿပီး သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကို အဆုံးသတ္လုိက္ေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာ္ရေတာ့တာေပါ့၊ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြလည္း တက္တာမို႔ ျမန္မာသတင္းေထာက္ အေနနဲ႔ ေမးခြင့္ျပဳဖို႔ ေျပာရေတာ့တာေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ… “ကုလသမဂၢဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ အိမ္“ United Nations is your Home လို႔ ေရးထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္က ဖတ္ထားမိမွကိုး…။ ဒီလို ေအာ္လိုက္ေတာ့လည္း ေမးခြင့္ျပဳ ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးေန႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဗယ္လ္ဆုရွင္ ကုလသမဂၢ ေရာက္ေနတာမို႔ ဘာမ်ား အထူး ေျပာစရာ ရွိသလဲေပါ့ေလ… အဲဒီလို သေဘာပါတဲ့ ေမးခြန္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ေမးပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဗယ္လ္ဆုရွင္ပီပီ “လူေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားကေန အမုန္းတရားေတြကို အကုန္အစင္ ထုတ္ပယ္ႏိုင္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ ရွိမယ့္ အေၾကာင္း“ ပီပီျပင္ျပင္ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဗယ္လ္ဆုရွင္က ေျပာလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဓြန္႔တက္လို႔ ေနာက္ေမးခြန္းတခုပါ ေမးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ နဂိုကထဲက ၿပီးေနတဲ့ၾကားက ကၽြန္ေတာ္က ေအာ္ၿပီး ေမးထားတာဆိုေတာ့ တခြန္းထဲ ေျဖမယ္ဆိုလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲၿပီးေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ အရာရွိႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔နား ေရာက္သြားပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးခြင့္ ျပဳတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီလူဟာ ဘယ္ေလာက္ပါးတဲ့ သံတမန္ပီသတဲ့ သူလည္း ဆိုတာ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဓြန္႔တက္ ေမးခြန္းေမးတာကို သူမႀကိဳက္ခဲ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သူက အခုလို ေျပာပါတယ္။
“သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရက္စက္သလို ျဖစ္သြားတာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့၊ အေျခအေနအရပါ“ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေမးခြန္းေတာင္ ေမးလို႔ၿပီးခဲ့မွဟာ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တလက္စထဲ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ေနာင္ဆို အာဆီယံ ထိပ္သီးစည္းေ၀းပြဲေတြ၊ တျခား စည္းေ၀းပြဲေတြ၊ ေတြ႕ဆုံမႈေတြ ရွိလာေတာ့မွာမို႔ အဲဒီလိုမ်ား သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေတြ က်င္းပတဲ့ အခါမွာ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြကို သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ စီစဥ္သူ အေနနဲ႔ အခြင့္အေရး ပိုေပးဖို႔ လိုမလား၊ တန္းတူပဲ ေမးခြင့္ျပဳမလားလို႔လည္း အေတြးပိုမိပါတယ္။
အဲ… ကၽြန္ေတာ္ မေမးလိုက္ရတဲ့ ဒုတိယ ေမးခြန္းေလးကေတာ့ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (စက္တင္ဘာ ၂၁ ဆို) အေမရိက ေရာက္ေနတာလည္း ေလး/ငါး ရက္ ရွိၿပီ၊ ကြန္ဂရက္က ေရႊတံဆိပ္ဆုလည္း လက္ခံရယူၿပီးၿပီ။ သမၼတ အုိဘားမားနဲ႔လည္း ေတြ႕ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဒီ ေလး/ငါး ရက္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေမရိက ခရီးစဥ္အတြင္း ေအာင္ျမင္မႈေတြက ဘာပါလဲ“ လို႔ ေမးခ်င္တာပါ။ မေျဖေတာ့ဘူးဆိုေတာ့လည္း ၿပီးတာပဲေပါ့လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွားရွားပါးပါး ေမးခြန္းတခြန္းေတာ့ ေမးလိုက္ႏုိင္လို႔ ေက်နပ္မိတယ္။
အဲဒီအခမ္းအနားမွာပဲ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးလို႔ ညႊန္းဆို သုုံးႏႈန္းသြားလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေမးခြင့္ရတဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဥကၠဌအေနနဲ႔ ဆိုၿပီး ညႊန္းဆို ေမးျမန္းလုိက္ေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လက္ရွိ ရာထူးအမွန္ကို တည့္မတ္ ျပင္ဆင္ ေပးၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သေဘာက် ေက်နပ္မိပါတယ္။
အဲဒီလိုမ်ဳိး အရင္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးကိုလည္း တခါ ျပင္ေပးဖူးတာ အမွတ္ရမိတယ္။ တခါက ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ေတြ… ခင္ဗ်ားတို႔ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ေတြလုိ႔ သုံးသုံးေနလို႔… ၀န္ႀကီး တခြက္/ ႏွစ္ခြက္ခ်ၿပီး အေပါ့သြားတဲ့အခါ ေရအိမ္ အျပင္ဘက္ကေန သြားေစာင့္ေနပါတယ္။ ၀န္ႀကီးလည္း အျပင္ထြက္လာေရာ… “၀န္ႀကီးခင္ဗ်ာ… ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္က ပညာရပ္ ျဖစ္ပါတယ္၊ လူကို ညႊန္းဆိုလိုရင္ျဖင့္ ဂ်ာနယ္လစ္လို႔ သုံးရပါတယ္။ ၀န္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္လို႔ ေျပာေျပာေနတာ လြဲေနပါတယ္“ လို႔ ခပ္တည္တည္ သြားေျပာဖူးပါတယ္။ ၀န္ႀကီးကေတာ့ ၿပဳံးၿပီး ထြက္သြားပါတယ္။ မွန္မလား မွတ္ပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားတို႔… ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္လို႔ပဲ ဆက္ညႊန္းၿပီး ေျပာပါတယ္။
နယူးေယာက္ ခရီးစဥ္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကမၻာ့လုံၿခဳံေရးနဲ႔ မူ၀ါဒေရးရာဆိုင္ရာ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အႀကံေပး၊ အႀကံျပဳ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးျဖစ္တဲ့ အတၱလႏၱိတ္ေကာင္စီက ခ်ီးျမွင့္ေပးအပ္တဲ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံသားဆု Global Citizen Awards ေပးပြဲ တက္ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အေမရိက ခရီးစဥ္တခုလုံးမွာ အလွဆုံး၀တ္စုံကို ၀တ္ထားတယ္လို႔ ထင္မွတ္မိတာပါပဲ။ အစိမ္းေရာင္ အက်ၤီနဲ႔ ပုလဲပုတီး ႏွစ္ဆင့္ဆြဲလို႔… မိတ္ကပ္ေရာင္ ႏွင္းဆီ သုံးပြင့္ ဆင့္ပန္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲ ဆိုးထားတာ အလြန္ကို က်က္သေရရွိၿပီး တင့္တယ္လွပေနတာပါပဲ။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဆုေပးပြဲ မၿပီးခင္ ည ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျပန္ႏွင့္ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ မနက္မွာလည္း နယူးေယာက္က ျမန္မာမိသားစုေတြနဲ႔ ေတြ႕ရမွာမို႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ရေအာင္လို႔ ေစာေစာျပန္တယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အျပန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေအာက္အဆင္း ပက္ပင္းတိုးေတာ့ ဓာတ္ပုံရိုက္ပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဓာတ္ပုံရိုက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ၿပဳံးၿပီး ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ညဘက္ထားရမယ့္ ကင္မရာဆက္တင္ကို ေသခ်ာ မလုပ္ထားေတာ့ ဓာတ္ပုံရိုက္ခြင့္ ရလိုက္ေပမယ့္ ဓာတ္ပုံေကာင္းေကာင္းေတာ့ မရလိုက္ပါဘူး။
တခါ နယူးေယာက္ကို သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေရာက္တဲ့ေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေနာက္တေၾကာ့ ျပန္ေရာက္လာၿပီး သမၼတကို သူ တည္းခိုရာ ဟုိတယ္မွာ လာႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဒီသတင္းကလည္း ျမန္မာေတြ အားလုံး ၀မ္းသာရမယ့္ သတင္း ျဖစ္တာမို႔ သတင္းဓာတ္ပုံ ရိုက္ခြင့္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိၿပီး ေစာင့္စားေနခဲ့ပါတယ္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေစာင့္ေနတဲ့ၾကားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေလအလ်င္လို ဟိုတယ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာလို႔ (အသက္အရြယ္နဲ႔ မမွ်ေအာင္ တကယ္ျမန္ပါတယ္) ဓာတ္ပုံ ရိုက္ခ်ိန္ေတာင္ မရလုိက္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ အေမရိကန္ အထူး ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ဟာ တကယ့္ကို အေသးစိတ္ လုံၿခဳံေရး ယူပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အင္မတန္ကိုမွ သြက္တဲ့သူဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ေတာက္ေလွ်ာက္ကို အထူး ေစာင့္ေရွာက္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေရအိမ္ ၀င္တာကိုေတာင္ သူတုိ႔က အရင္၀င္၊ စစ္ေဆးၿပီး စိတ္ခ်ရမွ ၀င္ေစတယ္လို႔ မ်က္ျမင္တေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႕ကေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဆီ လာတာ အဲဒီ အေမရိကန္ ေထာက္လွမ္းေရးႀကီးေတြက အရပ္အေမာင္း ျမင့္ျမင့္မားမားနဲ႔ ကြယ္ထားၾကေတာ့ ဓာတ္ပုံရိုက္ေပမယ့္ သူတုိ႔ ေက်ာကုန္းေတြသာ ထင္တဲ့ ပုံေတြပဲ ရပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕… သမၼတအခန္းထဲထိ ၀င္ရိုက္ခြင့္သာတဲ့ ျပန္ၾကားေရးနဲ႔ စကိုင္းနက္က အကိုေတြ ေစာင္မမႈနဲ႔ ဓာတ္ပုံေတြ ရလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ သတင္းဌာနရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာကေန ရွယ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
တခါ သမၼတဦးသိန္းကိုလည္း သတင္းေထာက္ တေယာက္အေနနဲ႔ ေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္က အေမရိက ခရီးစဥ္မၿပီးဆုံးခင္ တရက္မွာ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ သီးသန္႔ေတြ႕ဆုံၿပီး ေမးသမွ်ေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖေပးပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကို ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြဆိုတာက သာမန္သူကိုုေတာင္ ေမးျမန္းခ်င္ေနတာ… ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတကို ေမးရမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀မ္းသာမလဲ ဆိုတာ အလြယ္ စဥ္းစားလို႔ ရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မီဒီယာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ အားနည္းပါတယ္။ ဖဆပလေခတ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးနုကေတာ့ မီဒီယာသမားေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္းႏွီးသလဲဆိုေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္ သတင္းေထာက္ ဆိုတာေတာင္ ရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ အေမရိကမွာလည္း အိမ္ျဖဴေတာ္ သတင္းေထာက္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ သတင္းေတြ အၿမဲထုတ္ေနေတာ့ လူထုနဲ႔လည္း ေခါင္းေဆာင္ဟာ ရင္းႏွီးေနၿပီး တသားထဲ ရွိေနတာေပါ့ေလ။ အခု သမၼတဦးသိန္းစိန္က အဲဒီေလာက္အထိ မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ အတြင္းမွာ မီဒီယာေတြနဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံး ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာႏိုင္မလား၊ ေျပာဖုိ႔ နည္းနည္း ေစာေသးလားေတာ့ မသိပါဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ၂၀၁၁ ဘာလီ အာဆီယံ ထိပ္သီး အစည္းအေ၀းအၿပီး ျပည္တြင္းသတင္းေထာက္တခ်ဳိ႕ ေျပာသလို… (အဲဒီတုန္းကလည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္က အာဆီယံထိပ္သီး အစည္းအေ၀းပြဲ က်င္းပရာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၊ ဘာလီကၽြန္းက သူ တည္းခိုရာ ဟိုတယ္အခန္းမွာ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ပါတယ္) “သမၼတက ခင္ဗ်ားတို႔သာ ရင္းႏွီးတာဗ်၊ က်ဳပ္တို႔က် ဘယ္နားရွိမွန္းေတာင္ သိတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘာမွလည္း ေမးလို႔မရဘူး“ လို႔မ်ား ေျပာၾကမလား မသိပါဘူး။
စက္တင္ဘာ ၂၈ မွာ က်င္းပတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြ ေတြ႕ဆုံပြဲမွာေတာ့ လတ္တေလာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းက အေရးတႀကီး ကိစၥေတြကို ေမးျမန္းခြင့္ သာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုတေလာ ျပည္သူေတြၾကား စိတ္၀င္တစား ရွိၾကတဲ့ လက္ပံေတာင္း ေၾကးနီေတာင္ စီမံကိန္းကို ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းလို သမၼတႀကီး ဦးေဆာင္ၿပီး တခုခု ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးျဖစ္ပါတယ္။
သမၼတက ဒီကိစၥမွာ ပေယာဂေတြ ပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တခုက ေက်နပ္တဲ့ ရြာသားေတြ ရွိသလို၊ ရြာ သုံးရြာေလာက္ကေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ သူ အေမရိက မထြက္လာခင္ေလးမွာပဲ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေျပလည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔နဲ႔ ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း ေျပာထားခဲ့တယ္လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
တခါ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တုိက္ခုိက္ေနၾကတာကို သမၼတအေနနဲ႔ ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလဲလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္ေတာ့ ကခ်င္ေဒသက စစ္မက္ျဖစ္ပြားေနတာကိုလည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔၊ ေကအိုင္ေအ/ ေကအိုင္အိုဘက္ကလည္း ကိုယ့္တပ္ေတြကို အပစ္ရပ္ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အေၾကာင္း သမၼတက ေထာက္ျပ ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါ၀င္ဖို႔ ကမ္းလွမ္း မလားလို႔ ေမးတာကိုေတာ့ သမၼတက ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းတို႔ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကိစၥေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လည္း သိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ထိုက္သင့္တဲ့ အႀကံေပး ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိတဲ့ အေၾကာင္းကို ေျဖၾကားေပးပါတယ္။
၀န္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းကလည္း စက္တင္ဘာ ၂၉ နယူးေယာက္ ျမန္မာမိသားစုေတြနဲ႔ ေတြ႕စဥ္က ကခ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥအတြက္ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းဟာ အသက္ကိုပင္ ပဓာန မထားဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေကအိုင္ေအ/ ေကအိုင္အို ထိန္းခ်ဳပ္ နယ္ေျမေတြအထိ သြားၿပီး၊ ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေတာလမ္း ခရီးသြားရတာျဖစ္လို႔ ပင္ပန္း ဆင္းရဲမႈေတြ ရွိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အသက္ေထာက္လာၿပီျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုေတြ သြားလာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လည္း သိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ အစိုးရက ေဆာင္ရြက္ေနတာေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း အကုန္အစင္ သိေနတယ္လို႔ ျမန္မာ မိသားစုေတြကို ဦးစိုးသိန္းက ရွင္းျပပါတယ္။
၀န္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းရဲ႕ နယူးေယာက္ ျမန္မာမိသားစုေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံ ရွင္းလင္းမႈေတြဟာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို သြားေနတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးတပါးအေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိတာကို သတိထားမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သိထားတဲ့ ၀န္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတာမ်ဳိး ရွားတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲမွာ ဦးစိုးသိန္းတို႔၊ ဦးေအာင္မင္းတို႔လို ေျဗာင္က်က် ေျပာတတ္/ဆိုတတ္တဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ ရွိေပမယ့္လို႔ လက္ခ်ဳိးေရလို႔ ရေသးတယ္။
ေနာက္တခုက ၀န္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းတို႔၊ ဦးေအာင္မင္းတို႔ဟာ ဒီေန႔ေခတ္ အေျပာင္းအလဲေတြကို သိမီေနသလို၊ လူထုက ဘယ္လို စကားမ်ဳိး ႀကိဳက္တယ္ဆုိတာကိုလည္း သိထားၿပီး၊ အဲဒါေတြနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီေအာင္ ကိုယ္တိုင္ ျပင္ယူ/ ေျပာင္းယူတာမ်ဳိး ေတြ႕ရတယ္။
ပြင့္လင္းတဲ့ တျခား၀န္ႀကီးတခ်ဳိ႕ေတာင္ စကားေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုတတ္ေပမယ့္၊ ရင္ထဲက အခု/အခံေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္းပဲ ရွိေသးတာမ်ဳိးလည္း ေတြ႕ရတယ္။ တကယ္ ေခတ္ေျပာင္းတယ္ဆိုရင္ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ရင္ထဲက အခု/ အခံေတြကိုလည္း ရွင္းထား/ ေျပာင္းထား ရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။
မီဒီယာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီီးမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ၊ ဒါမွမဟုတ္ အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားသူေတြမို႔ စကားေျပာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ရင္ထဲက အခု/ အခံေတြကို မရွင္းထားေသးဘူး၊ နဂို အစြဲအတိုင္း ရွိေသးတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္မႈေတြဟာ တႀကိမ္မွာေတာ့ ေပၚလာတတ္တာပဲ ဆုိတာကို နယူးေယာက္မွာ ၁၀ ရက္အတြင္း ျမင္ခဲ့၊ ေတြ႕ခဲ့၊ သတင္းလိုက္ခဲ့တုန္းမွာ သတင္းေထာက္ တေယာက္အေနနဲ႔ ဆိုခဲ့သလို ဆ၀ါးမိပါတယ္လို႔ စကားပို မေျပာဘဲ အရင္းအတိုင္း ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
၂၀၁၂၊ ေအာက္တိုဘာ ၃၊ နံနက္ ၁ နာရီ။
လန္ဒန္။
မိုးစက္ေမွာ္ 