၂၀၀၉ ကေန ၂၀၁၀ ကို ၀င္ေတာ့ “လာပေဟ့… ၂၀၁၀ ဟာ ငါ့ႏွစ္ပဲ“ လို႔ တြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္ေစရမယ္၊ ညာျဖစ္ေစရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္ႀကီး၀င္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အေတြးေလလုံး ႀကီးခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ ျဖတ္ကနဲ ကုန္ျပန္ပေဟ့လုိ႔ ေအာ္ရေတာ့မွာပါပဲ။ ကုန္သြားျပန္ပါၿပီ။

တႏွစ္အတြင္း ဘာေတြလုပ္ျဖစ္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြေခ်ာ္သြားခဲ့သလဲ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။

သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္က တႏွစ္ကုန္ရင္ အီးေမးလ္ေလးတေစာင္ တေစာင္ ပို႔တတ္တယ္။ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ တႏွစ္အတြင္း သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔တို႔ မိသားစုအေၾကာင္း တိုးတက္တာ၊ ဆုတ္ယုတ္တာေတြ ေရးထားတယ္။ ကေလးတေယာက္ ထပ္ေမြးရင္ ကေလးဓာတ္ပုံေလးပါ ထည့္ေပးလိုက္တာေပါ့။ အဲဒီ အီးေမးလ္ေလးေတြ ရတတ္တယ္။

ဒါဆို ငါလည္း ဒါမ်ဳိး စာတပုဒ္ေရးႏိုင္သားပဲလို႔ စိတ္ကူးေပၚမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သလို ဇန္န၀ါရီကေန စလို႔ ၂၀၁၀ ကို ျပန္ၾကည့္မိတယ္။

၂၀၁၀ မွာ အႀကီးမားဆုံး ဆုံးရႈံးမႈလို႔ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ စာတအုပ္ကို ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဆုံးေအာင္ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ စာတအုပ္ကို စိတ္၀င္စားသေလာက္ ေကာက္ဖတ္လိုက္၊ ပစ္ခ်ထားလိုက္၊ ႏွစ္လေလာက္ျခားၿပီးမွတခါ ဖတ္ခ်င္ရင္ ျပန္ဖတ္လိုက္နဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့တာပါ။ စာအုပ္သာ ေတြ႕ရင္ ၀ယ္ျဖစ္တယ္၊ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။

တခါ စာလည္း ထင္သေလာက္ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါ၊ လန္ဒန္ေရာက္ၿပီးၿပီးျခင္းမွာ ဇာတိကို လြမ္းမိလို႔လား မသိပါ၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာ့ မလြမ္းဘူး ထင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မသိစိတ္ကေတာ့ လြမ္းခ်င္လြမ္းေနမွာေပါ့ေလ၊ အဲဒါမွာ ဘာထူးျခားသလဲဆိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာ စာေတာ္ေတာ္ ေရးျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးတာကို ေျပာတာပါ။ ၂၀၁၀ တြင္းမွာေတာ့ စာေရးနည္းခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေပါက္မွပဲ ေရးျဖစ္ၿပီး ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ဆြဲၿပီးမွ ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ေရးျဖစ္ေတာ့လည္း ေရးတုန္းသာ ႀကိဳက္ၿပီး၊ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ မႀကိဳက္ေတာ့ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းလည္း မသိပါ။ ေရးျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ပဲ ေက်နပ္မိပါတယ္၊ စာအရည္အေသြးကိုေတာ့ အားမရပါ။

၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း ေျခာက္လမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်က္တင္ စကားေျပာတာ ေတာ္ေတာ့ကို နည္းသြားၿပီး၊ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ကုန္လာတာကို သတိထားမိပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားလာတာကိုေတာ့ သေဘာက်မိပါတယ္။ လူအစုံ စိတ္အစုံနဲ႔ ေပါင္းသင္းၾကည့္ ႏိုင္တာကိုးဗ်ာ။

လူေတြနဲ႔ စကားေျပာရတဲ့ အလုပ္က စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ေဖ့စ္ဘုတ္ကေန ရင္းႏွီးၿပီး အလုပ္အတြက္ အကူအညီေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘုတ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

၂၀၁၀ မွာေတာ့ အလုပ္ေတြ ပိုလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ေရာက္ကာစထက္ အလုပ္ပိုလုပ္ႏိုင္လာတာကလည္း အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ စကားအေျပာအဆိုလည္း နည္းနည္း ပါးနပ္လာတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူရင္း အက်င့္ကေတာ့ ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲပါတယ္။ လာထိလုိ႔ကေတာ့ ခ်ပစ္မယ္ဆိုတာကေတာ့ အငုံ႔စိတ္ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ႀကိဳးစား ေဖ်ာက္ရပါဦးမယ္။

ဘာသာတရားလုပ္ကိုင္တာ၊ တရားထိုင္တာကေတာ့ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္၀က္မွာ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့သေလာက္ေတာင္ နည္းသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ အားမရပါ၊ မႀကိဳက္ပါ။ အလုပ္မ်ားတာ၊ ပင္ပန္းတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ညွာတာၿပီး အနားေပးလုိက္တာပါပဲ။ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေတာ့ ၿပိဳင္းသြားပါတယ္။

ေကာင္းတာေတြဘက္ကို နည္းနည္းျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၀၁၀ ႏွစ္သစ္ကို စိတ္ကူးထားတဲ့အတိုင္း လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ ကူးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မတ္လ အားလပ္ရက္မွာ ဥေရာပကို ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ သြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ပါရီၿမိဳ႕ကို သြားလည္ႏိုင္တာဟာ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခြင့္ရခဲ့လိုက္တာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြအတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ မလြယ္ေပမယ့္ တကယ္ျဖစ္္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။

ဥေရာပကအျပန္ စေကာ့တလန္ကို ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္၊ အေအး စေရာ့လာတဲ့ အခ်ိန္မို႔ ခရီးသြားလို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္ဖူးခ်င္တဲ့ ေနရာေတြကို သြားလိုက္ရတာမို႔လည္း ေက်နပ္မိပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတြေတာ့ အေတာ္ေလး ကုန္သြားတာေပါ့ေလ။

တခါ လန္ဒန္မွာလည္း သြားခ်င္တဲ့ေနရာေလးေတြ သြားျဖစ္ခဲ့သလို ရုပ္ရွင္ကုိလည္း ႏွစ္၀က္ပထမပိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည့္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္၀က္ အားလပ္ရက္ တခါရျပန္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ျမင္းစီးခ်င္တာေၾကာင့္ လန္ဒန္ကေန တနာရီသာသာ သြားရတဲ့ Berkshire နယ္မွာ ျမင္းသြားစီး ျဖစ္သလုိ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းစာထဲ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေ၀လမင္းသား အပိုင္စားတဲ့ ေ၀လနယ္ဘက္လည္း ခရီးဆန္႔ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေရာက္ေအာင္သြားဖို႔ အားခဲခဲ့တဲ့ ေျမာက္အိုင္ယာလန္ေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေနာက္တႀကိမ္မွ သြားဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ အိုင္ယာလန္ သမၼတႏိုင္ငံကို သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗီဇာ ထပ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တျခားအမွတ္ရစရာေတြကို စြက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အာဆင္နယ္ အသင္းပိုင္တဲဲ့ အမ္းမရိတ္ေဘာလုံးကြင္းမွာ ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္ဖူးတာရယ္၊ အဆိုေတာ္ႀကီး မာမာေအးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့တာရယ္၊ န၀မေျမာက္ တိပိဋကဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာလာ လကၤာရကို နီးနီးကပ္ကပ္ ဖူးေတြ႕ခြင့္ ရတာရယ္၊ ရန္ကုန္မွာ ရင္းႏွီး ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ယူေကမွာ ျပန္ဆုံခြင့္ ရတာရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ႏွစ္ခါ သုံးခါ ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္တာရယ္တို႔ ပါရမွာပါ။

မိသားစုေရး ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ညီမငယ္ေလးက သမီးေလးတေယာက္ ေမြးတာမို႔ ဦးႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တာပါပဲ။ ကိုယ္ မစြမ္းေတာ့ ညီမက ေက်ာ္တက္သြားၿပီး အေမ့အတြက္ ေျမးဦးကို ညီမက ေမြးေပးခဲ့တာေပါ့ေလ။

စိတ္၀င္စားၿပီး လုပ္ျဖစ္သြားတာ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း ေပၚသြားတာကေတာ့ ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ သခၤ်ိဳင္းထဲမွာ ေန႔တ၀က္သာသာ သြားေနျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ ေရဒီယိုျပဇာတ္ တခုမွာ ပါ၀င္ခြင့္ ရခဲ့တာပါပဲ။

အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ တႏွစ္အတြင္း ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ ေဆာင္းတြင္းႏွစ္ခုမွာ ႏွင္းေတြနဲ႔ ဆက္တိုက္ ႀကဳံခဲ့ရသလို ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရာ၊ ကိုယ့္ဇာတိႏိုင္ငံေရာရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ကိုယ္တိုင္ သတင္းလိုက္ တင္ျပခြင့္ ရခဲ့တာပါပဲ။

ၿဗိတိန္မွာေတာ့ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ အာဏာ ရယူထားတဲ့ ေလဘာအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားၿပီး၊ ပါတီႏွစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ လူငယ္လူလတ္ႏွစ္ဦး ဦးေဆာင္တဲ့ ညြန္႔ေပါင္း အစိုးရတက္လာတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခြင့္ ရခဲ့ေပမယ့္၊ ဇာတိႏိုင္ငံမွာေတာ့ ၂၂ ႏွစ္ေက်ာ္ အာဏာ ယူထားေပမယ့္ တခါ စနစ္ေျပာင္းဖို႔ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္း ေျပာင္းေဆာင္းတဲ့ ပုံစံေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့တာပါပဲ။ ပညာရွင္တို႔ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ လြဲကုန္တာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ဂုဏ္ယူရတဲ့ အလုပ္တခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္နဲ႔ တယ္လီဖုန္းကေနတဆင့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့တာပါပဲ။

ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေက်နပ္မိတာကေတာ့ လူငယ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါ သူတို႔နဲ႔ ယုံၾကည္မႈရေအာင္ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့တာပါ။

စကားကို အပိုအလို (မ်ားမ်ား) မေျပာျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္တာကလည္း နည္းနည္း ခရီးေပါက္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စကားဆုိတာက မ်ားမ်ားေျပာရင္ မွားႏိုင္ေခ် ပိုမ်ားႏိုင္တယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။

စိတ္ကူးယဥ္အေတြးေတြကေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္တုန္း အဆင့္ပါပဲေလ၊ အဲဒီစိတ္ကူးေတြကေတာ့ ခ်ဳိသမို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ၂၀၁၁ ဆီ သယ္ယူပါ့မယ္ေလ…။

၂၀၁၀ ကို စာရင္းခ်ဳပ္ရင္ေတာာ့ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ ရလဒ္မ်ဳိးေတြကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏုိင္ေပမယ့္ အရင္းရႈံးတဲ့ ဟာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်ႏိုင္ပါတယ္။

တႏွစ္စာကို တခဏ အခ်ိန္ေပး ျပန္စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ မၾကာမၾကာ ေတြးခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြးက ေခါင္းထဲတခါ ျပန္ေရာက္ လာျပန္တယ္။

ဘ၀ဆိုတာက ေရးၿပီးသား စာအုပ္တအုပ္လား၊ တရြက္ခ်င္းစီကို တေန႔ခ်င္း လွန္ဖတ္ေနရတာလား။

ဟုတ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အျပတ္ ေထာက္ခံ မေျပာႏိုင္သလို မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ နင္းကန္ မျငင္းရဲပါဘူး။

တဖက္ဖက္ကေန အျပတ္ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လည္း လက္တို႔ လိုက္ပါဦးေလ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္၊ စေနည။ (ခရစၥမတ္ေန႔)
ည ၈ နာရီ။