အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ အသံေတြ ၾကားရတာ ထူးဆန္းပါတယ္၊ အသံၾကားတာမ်ား ဘာထူးဆန္းသလဲလို႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။
ထူးဆန္းပါတယ္၊ ဒီလိုပါ… ကၽြန္ေတာ္ၾကားရတာ ျမန္မာစကားသံေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေရဒီယိုနားေထာင္လို႔ ၾကားရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း၊ ရထားစီးရင္း ၾကားရတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္ဟာ ေလာကကို ျပဌာန္းတယ္၊ လူကို ေရွ႕ေဆာင္တယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးသလို ကိုယ္ေတြ႕လည္း ခံစားဖူးပါတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး အိပ္ရာထဲ လဲေနခ်ိန္မွာ ဘ၀မွာ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့သလို ဘာမွလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ ခံစားဖူးပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲ ျဖစ္တာက ဘာအလုပ္လုပ္ပဲ လုပ္ရလုပ္ရ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ ျမန္ျမန္ ေနေကာင္းရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ဖူးပါတယ္။
ေနာက္တခုက ကိုယ္ေနမေကာင္း ျဖစ္ေတာ့မွာကို ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲလိုလို ႀကိဳတင္ သိေနပါတယ္၊ သိပ္ပင္ပန္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အစားအေသာက္၊ အေနအထိုင္ ဂရုမစိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
ေနာက္တခုက သြားဖူးတဲ့ ေနရာတခုကို ျပန္မွတ္မိေနတတ္သလို ၾကားဖူးတဲ့ အသံတခုကိုလည္း က်က္မိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ၾကားခ်င္တဲ့ အသံကို စိတ္နဲ႔ ဖန္တီးၿပီး နားေထာင္လို႔ ရတာက စိတ္ေက်နပ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
လူမွာက သိစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ကိုယ္က တေယာက္ အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိတယ္၊ စိတ္ထဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆိုသလို ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ သိတဲ့ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕က လူတေယာက္ကို ေခၚလိုက္တာေတာင္ တကယ္ ကိုယ့္ႏႈတ္က ထြက္သြားတာက ခုန ကိုယ္စိတ္ထဲက ေတြးေနတဲ့ လူရဲ႕ နာမည္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
တခါတေလ ကိုယ္ေတြးေနတဲ့ လူက အျပင္မွာ ေတြ႕ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါ အိပ္မက္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕တာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အျပင္ေလာကမွာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာ ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ သူက စိတ္ကူးယဥ္တာမ်ိဳးလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ စိတ္နဲ႔ ဖန္တီးလိုက္တာေပါ့ေလ။
ျပန္ဆက္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္၊ ျမန္မာစကားသံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု တလ ႏွစ္လအတြင္းမွာ ပိုၾကားလာရတယ္။ ထူးဆန္းတာက ေျပာတဲ့သူေတြက သူတို႔ ဘာသာစကားနဲ႔ သူတုိ႔ ေျပာေနတာပဲ… ကိုယ္က ျမန္မာစကားသံေတြလို ၾကားေနရတယ္။ ရုတ္တရက္ဆို ၾကားရတာေတြက အဓိပၸာယ္လည္း ရွိေနတတ္တယ္။
ဆုိလုိတာက ျမန္မာစကားသံ သက္သက္မဟုတ္ဘူး၊ အဓိပၸာယ္ပါပါတဲ့ သေဘာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ရုတ္တရက္ အံ့ၾသသြားၿပီး ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ဆက္နားေထာင္ေတာ့ ခုနၾကားတဲ့ အဓိပၸာယ္ရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထပ္နားေထာင္မွ ေသခ်ာနားေထာင္မွ ဟား ဟား… အလြဲႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။
တရုတ္မေလးေတြ ေျပာတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္၊ ထိုင္းမေလးေတြ ေျပာတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ပိုးေတြ (ပိုလန္ေတြ) ေျပာေနတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကုလားစကား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျမန္မာစကားဆိုၿပီး နားေထာင္ေနလိုက္မိတယ္။ ေနာက္တဆင့္တက္ၿပီး ေျပာတဲ့လူေတြကို ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္၊ သေဘာေကာင္းပုံ ရရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လိုက္မယ္ေပါ့ေလ။
အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ဖန္တီးၿပီး ၾကားေနတာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပုံက သိပ္ျမန္ေတာ့ ကိုယ္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ သူက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖန္တီးၿပီးသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုယ္သိခ်ိန္က်ေတာ့ လုံးလုံး အိပ္မက္က လန္႔ႏိုးသူလို ျဖစ္သြားတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ စိတ္က ဖန္တီးၿပီး ျမန္မာစကားသံ ၾကားေအာင္ လုပ္ရတာလဲေပါ့။ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းလို႔လား၊ ျမန္မာစကား မေျပာရလို႔လား။ ျမန္မာေတြနဲ႔ မေတြ႕ရ မေနရလို႔လား။
တခုမွ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ကို အမ်ားကို မလြမ္းမိတာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္သိပါတယ္။ ကိုယ္ၿပီးရင္ အရင္းႏွီးဆုံး လူသားလို႔ ေျပာရမယ့္ အေမ့ကို တခါတခါ သတိရတာက လြဲလို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အထူး လြမ္းေနသူလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာစကားကလည္း ေန႔တိုင္း ေျပာေနရတာ… ရန္ကုန္မွာ ထက္ေတာင္ ေျပာေနရပါေသးတယ္။ အလုပ္ကလည္း ျမန္မာလို ေျပာရတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနရတာကိုးဗ်ာ။
အလုပ္ကလည္း ျမန္မာေတြနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ေနရတာပါ၊ ႏိုင္ငံျခားသားပါလွ သုံးပုံတပုံေတာင္ မရွိပါဘူး။ ဆိုေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာစကားသံေတြ ၾကားခ်င္သလို ၾကားေနရတာပါလိမ့္။
အသံေလးေတြ မွတ္မိတတ္တဲ့ အက်င့္နဲ႔ စြဲလန္းတတ္လူ မို႔လို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။ အလုပ္လုပ္စက ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွာ စာသင္ခြင့္ရေတာ့ အဲဒီမွာ ခမာမေလး တေယာက္နဲ႔ ခင္ခြင့္ရတယ္။ တရုတ္ကျပားမေလးပါပဲ… အခုေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးတခု ေရာက္ၿပီး စာသင္ေနတယ္ဆိုလား။ အဲဒီ ေကာင္မေလးက West Life အဖြဲ႕ရဲ႕ My Love သီခ်င္းေလးကို ဆုိျပဖူးတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူက သူရတဲ့ သီခ်င္းကို ရိုးရုိးေလး ဆိုျပတာပါ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျမန္မာသီခ်င္းေတာင္ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေလး သုံး၊ ေလး ပုဒ္ေလာက္ရတာ… အဂၤလိပ္သီခ်င္းဆို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မသိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေကာင္မေလးဆိုတဲဲ့ အသံေလးက ခ်ဳိလို႔ စြဲေနခဲ့တယ္။ တခါတခါ ၾကားေနတတ္တယ္။
ေကာင္မေလးေတြက အခ်စ္သီခ်င္းေလးေတြကို ေယာက်္ားေလးေတြထက္ ပိုႀကိဳက္တတ္တယ္လို႔လည္း ထင္မိေသးတယ္။
ေနာက္အသံတခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ ရြတ္တဲ့ အသံကို စိတ္နဲ႔ ဖန္တီးၿပီး ၾကားႏိုင္တယ္။ စြဲေအာင္ နာခဲ့ နားေထာင္ ခဲ့ရတာကိုးဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး အနားေနေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ရြတ္တိုင္း ၾကားေန နားေနရသလို ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူလို႔ အိမ္မွာ အေမက ေန႔တိုင္း ဖြင့္ေတာ့လည္း ဆက္နာေနရေတာ့ နားထဲမွာ စြဲေနပါေတာ့တယ္။
နားထဲစြဲေအာင္ ခံစားလိုက္ရင္ ၾကားသလိုျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ခ်စ္ခင္ ေလးစား ျမတ္ႏိုးရတဲ့ လူေတြရဲ႕ အသံေတြကို ၾကားေနတတ္တယ္။ ၾကားခ်င္ရင္လည္း စိတ္နဲ႔ ဖန္တီးလိုက္လို႔ရတယ္။ ဒါက လူတိုင္း လုပ္ႏိုင္မွာပါ။ ခုနကလို ျမန္မာသံေတြ လာၾကားရတာကသာ ထူးဆန္းေနတာပါ။
တေန႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညဖက္ အိမ္ျပန္လာတာမွာ ဘူတာကေန အျပင္အထြက္မွာ ေနာက္ေက်ာကေန မိန္းမသံခ်ဳိခ်ဳိ ၾကားရတယ္။ ညိဳျမ လုပ္ေနတဲ့အသံနဲ႔ ေပါ့ေလ။ ပထမေတာ့ စိတ္ထဲ ငါ ထင္တာပါလို႔… ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဟုတ္ျဖစ္ေနေရာဗ်။ ျမန္မာစုံတြဲ တတြဲ ခ်စ္ခင္ ၾကည္ႏူး ေနၾကတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလို ၾကားရတာ ၀မ္းသာပါတယ္။
အသံေတြေတာ့ ၾကားေနတုန္းပါပဲ၊ တခ်ဳိ႕အသံေတြကေတာ့ တကယ့္အစစ္ေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထင္လိုက္တာပါ၊ ကိုယ့္နားနဲ႔ ကိုယ္ၾကားလိုက္တာပါ။ စိတ္နားနဲ႔ ၾကားလိုက္တာပါလို႔ ေျပာခ်င္လည္း ေျပာေပါ့ဗ်ာ။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၃ ရက္။
ည ၁၁ နာရီ။
မိုးစက္ေမွာ္ 