စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ေလးၾကာသြားပါၿပီ။ စာေရးတယ္ဆိုတာက မုဒ္(အာရုံသြင္းႏုိင္မႈ၊ စိတ္ခံစားမႈ)အလြန္လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘယ္လုိမွ စာမေရးႏိုင္ပါ။ ကုိယ္က စာအလြန္ေရးခ်င္သူပါ၊ ႏို႔ေပမဲ့ ခုနေျပာသလုိ မုဒ္ေလးက မႏိုးေလေတာ့ စိတ္ကူးရင္း ေပ်ာက္ကုန္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ စိတ္ကူးက သိပ္ေကာင္းေနပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလည္း ခ်မေရးႏိုင္၊ ထမေရးႏိုင္ဆုိေတာ့ အလကားျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အလကားျဖစ္ဖန္မ်ားေတာ့ စိတ္ေတာင္မကူးေတာ့ပါ။

အခုေတာ့ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိပဲ ေဖာက္သည္ခ်ပါဦးမယ္။

“မခံခ်င္လုိ႔ အပ်ဳိႀကီးလုပ္တာကြ“

အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ကို သူဘာျဖစ္လုိ႔အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ ကိုယ္က ခင္ေနေတာ့ သြားေမးလုိက္တာ အဲဒီလုိ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ကိုယ္ေတာင္ နည္းနည္း လန္႔သြားပါတယ္။

ကိုယ္က အေတြးဆုိ တစ္ဖက္သတ္ဆန္ဆန္ ေတြးတတ္သူပီပီ သူေျပာတာကုိ ကိုယ္ေတြးသလုိေတြးေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ပဲလားလုိ႔ေတာင္ ထင္သြားမိပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီအစ္မလည္း အိမ္ေထာင္က်လုိ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ရေနပါၿပီ။

သူေျပာတဲ့ မခံခ်င္လုိ႔ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္က တျခားတစ္မ်ဳိးပါ။ တစ္ေယာက္ေသာက ကိုယ့္အေပၚ တင္စီးမွာကုိ မခံခ်င္တာ၊ အေၾကာမခံခ်င္တာ၊ အႏိုင္မခံခ်င္တာကုိ ဆုိလုိပါတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲေနရာကေန ႏွစ္ေယာက္တြဲေနေတာ့မယ္ဆုိရင္ သည္းညည္းခံရတဲ့အေၾကာင္းကိစၥေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါတေလ သိသိႀကီးနဲ႔ကုိ သည္းခံေနရတာမ်ဳိးပါ။

ရည္းစားဘ၀ကထဲက သည္းခံရတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကုိယ္က ေကာ္ဖီမႀကိဳက္ေပမဲ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေမာင္ႀကိဳက္လုိ႔ ႀကိတ္မွိတ္လုိက္ေသာက္ရတာမ်ဳိးေတြ၊ ကိုယ္က ငရုတ္သီးလုံး၀မစားႏိုင္ေပမဲ့ ေကာင္မေလးက ခ်ဥ္ခ်ဥ္ငန္ငန္စပ္စပ္ဆုိလို႔ ကိုယ္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္လုိက္လုပ္ လိုက္စားရာက ေခၽြးေတြ တေခါင္းလုံးနဲ႔ တစ္မ်က္ႏွာလုံးရႊဲၿပီး ဒုကၡေရာက္ရတာမ်ဳိးေတြကုိ ႀကံဳဖူးသူေတြက ေနာက္ေတာ့ စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ ျပန္ေျပာျပတာကုိ ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကိုယ္ကေတာ့ မိန္းကေလးေတြကုိ သနားတာနဲ႔ အတည္မတြဲခဲ့တာပါလုိ႔ ဟန္မေဆာင္ဘဲ အတည္ကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က မင္းသားရူးျဖစ္ခဲ့ဖူးေလေတာ့ အက္တင္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလုိအက္တင္ေကာင္းတာကုိပဲ အတည္မွတ္ၿပီးသကာလ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕က အထင္ႀကီးေလးစားၾကပါတယ္။ တကယ့္အတည္ဇာတ္ရုပ္က လူၾကမ္းႀကီးပါ။ ေနာက္တီးေနာက္ခ်ာကလည္း အင္မတန္လုပ္တတ္ေတာ့ သူတုိ႔ေလးေတြကုိ သနားပါတယ္ဆုိၿပီး အတည္မႀကံေတာ့ပါ။

ဒါကုိပဲ တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေတြက တစ္မ်ဳိးထင္ၿပီး အေရြးလြန္ေနလုိ႔ပဲ သနားစရာေကာင္းေနသလုိလုိ၊ အသည္းကြဲေ၀ဒနာရွင္ႀကီးမုိ႔ ႀကိတ္ၿပီးကယ္တင္ေပးခ်င္သလုိလုိ၊ လူလည္ႀကီး သိပ္လုပ္ရင္ အလည္လြန္ဘီး ဘာျဖစ္တတ္သလဲသိတယ္မုိ႔လားဆုိၿပီး ဆရာလုိလို ဘာလိုလုိ လုပ္တာေတြကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ေအာ္ ကိုယ့္ခ်စ္လုိ႔ စိတ္ပူလုိ႔ ေျပာၾကတာပဲေလဆုိၿပီး ၀မ္းသာရပါေသးတယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ေျပာျပရရင္ေတာ့ မစြံတာကေတာ့ တကယ္ကုိမစြံတာပါလုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း စကားကုိ မတတ္သာလုိ႔ ဟန္ေဆာင္ထားႏုိင္တုန္းသာ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာႏုိင္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးခြာလုိက္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ အစြယ္ေငါေနတဲ့ ဘီလူးရုပ္ကထြက္လာတယ္လုိ႔ ဆုိရမဲ့လူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ မတတ္ႏုိင္ပါ။ ဟန္ေဆာင္တာကုိေတာ့ ကိုယ္က အမုန္းဆုံးျဖစ္ပါတယ္။

ဟန္မေဆာင္တတ္လုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရႈံးကုန္တာ၊ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့လုိ႔ မိတ္ပ်က္ကုန္တာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေပမဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ လုံး၀ကုိ ဂရုမစိုက္ခဲ့ပါ။ အဲဒါကေတာ့ အေမနဲ႔သြားတူတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ အေဖနဲ႔ညီငယ္ကေတာ့ သိပ္အားနာတတ္ေတာ့ သူတုိ႔မႀကိဳက္လည္း သည္းခံတတ္၊ ဟန္ေဆာင္ဖုံးကြယ္ တတ္ၾကေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔အေမနဲ႔ကေတာ့ မႀကိဳက္တာနဲ႔ မႀကိဳက္ေၾကာင္း ဒိုင္းကနဲေျပာခ်လုိက္သလုိ ကီးမကုိက္တဲ့သူေတြနဲ႔လည္း မေပါင္းမသင္းဘဲဲ အလြယ္တကူ ေနႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။

အခုေတာ့ အဲဒီသူ႔သားအေၾကာင္းကုိ သိလြန္းတဲ့အေမကပဲ ကုိယ့္ကုိ ၀တုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပးစားဖုိ႔စဥ္းစားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ တစ္ဖက္သားကုိ အားနာေပမဲ့လည္း ဟန္ေဆာင္သိမ္းထားတတ္သူမဟုတ္လုိ႔ အရုိးခံအတုိင္းေျပာရပါေတာ့မယ္။

“သားႀကီးေရ..မင္းမလဲ အရြယ္ေတာင္ အေတာ္ေရာက္လာၿပီမုိ႔၊ ေနာက္ၿပီး ငါ့ကိုပဲ လုပ္ေကၽြးျပဳစုေနရေတာ့ ရည္းစားသနာ ဘာညာကလည္း ရွိတာမဟုတ္ေတာ့ မင္းကုိ မိန္းမေပးစားဖုိ႔ ငါစဥ္းစားလာမိၿပီကြဲ႕၊ သုိ႔ေပမဲ့ မင္းအေမ ငါကုိယ္တုိင္က အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ေအာင္ျမင္သူမဟုတ္ခဲ့ေလေတာ့ ဒီကိစၥေတြမွာ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကုိ စီစဥ္ခုိင္းထားတယ္။ သူကလည္း မင္းဓာတ္ပုံေလးေတြ ေပးလုိက္ပါဆုိလုိ႔ ငါေပးထားတာ အခုေတာ့ မင္းထီေပါက္ၿပီ၊ မင္းကုိ သေဘာက်တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့၊ ဒီတနဂၤေႏြ ခ်ိန္းထားေတာ့ သြားလည္ၾကရေအာင္ကြာ“လုိ႔ အပိုမပါတဲ့စကားနဲ႔ သတင္းစကားပါးလာပါတယ္။

ႀကိတ္ၿပီးပီတိျဖစ္သြားသူက ကိုယ္ပါ။ အမယ္က ကိုယ့္ဓာတ္ပုံကုိျမင္ၿပီး သေဘာက်သြားတဲ့ေကာင္မေလးက ရွိေသးသတဲ့။ တယ္စြံတဲ့ငါပါလားလုိ႔ေတာင္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းေၾကြးေၾကာ္ရမလုိပါပဲ။ အေမတုိ႔လုပ္လုိက္ရင္လည္း ေျပာင္းျပန္ပါပဲ။ ေကာင္မေလးကုိ ဓာတ္ပုံၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ကေရြးရမွာမဟုတ္ဘဲ ေကာင္မေလးက ကိုယ့္ကုိေရြးသြားသတဲ့။ ေအာ္…ေခတ္ေတြက ေျပာင္းေနၿပီပဲေလ။ အမ်ဳိးသမီးေတြက အခြင့္အေရးတန္းတူမကေတာ့ဘဲ ပုိေတာင္ယူတဲ့ေခတ္ေရာက္သြားၿပီလားမသိပါဘူးလုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာေျဖေတြးေလးမ်ားေတြးၿပီး ႀကိတ္ၿပီးၾကည္ႏူးကာနဲ႔ လာလတၱံေသာ တနဂၤေႏြကုိ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေစာင့္စားရပါေတာ့တယ္။

တကယ္တည္းေတြ႕ၾကေလေသာအခါ သတုိ႔သမီးေလာင္းမွာ အာဖရိကအလွမယ္မ်ားကဲ့သို႔ ၀ေသာတုတ္သာ ေကာင္မေလးျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ သူခမ်ာမလဲ အိပ္မက္ထဲက မင္းသားေလးေတာ့ ေတြ႕ၿပီ၊ ဖူးစာေရးနတ္ကေလးဟာ အလြန္ကုိ သစၥာ၊ သမာဓိရွိလွေပတယ္ဆုိၿပီး သေဘာက်ေနပုံပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ တစ္ဖက္သတ္ဖိကစားခံရေတာ့မဲ့ ကစားပြဲတစ္ခုလိုျဖစ္မဲ့အေရးကေန ေရွာင္ထြက္ဖုိ႔ အျမန္ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။

“မားသား…အလြန္ႀကီး မျဖစ္ေစနဲ႔ေနာ္၊ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းရုံေလး အၿပံဳးမပ်က္ စကားေျပာႏိုင္ရုံေလး တစ္သက္မွာ ဒီတစ္ခါေလာက္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး လစ္ၾကရေအာင္…“လုိ႔ ကိုယ္က အေမ့ကုိ ကပ္ေျပာလုိက္ရပါတယ္။ ဟန္မေဆာင္တတ္တဲ့အေမကေတာ့

“ဟာ ငါ့သားႀကီးကလည္း နည္းနည္းေလး၀တာ ဘာျဖစ္သလဲကြာ၊ မင္းကလဲ လွတယ္ဆိုတာေတြက အလကားပါကြာ။ ၀လုိ႔လွလုိ႔ဆုိတဲ့ စကားေတာင္ ရွိေသးတယ္မဟုတ္လားကြ၊ ေကာင္မေလးက မင့္သေဘာက်တယ္ဆုိေနတာပဲ၊ မေကာင္းဘူးလား“လုိ႔ ေျပာလာပါေတာ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ဖေလာ္ေဆာ္ဖီကုိ ခင္းက်င္းစရာရွိလာပါတယ္။ ကိုယ္က မိန္းမဆုိတာ ေခ်ာရမယ္၊ လွရမယ္လုိ႔ တယူသန္၊ တရားေသမွတ္ထားသူပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မ်က္ႏွာခ်ဳိခ်ဳိေလးေပါ့ေလ။ “မေခ်ာတဲ့ မိန္းမ မရွိ“လုိ႔ ၾကားဖူးေပမဲ့ ကိုယ့္မ်က္စိထဲေတာ့ မိန္းမတုိင္းေခ်ာတယ္၊ လွတယ္လုိ႔ မထင္မိတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ မည္းမည္းပိန္ပိန္ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲ ဘယ္လုိမွ ကိုယ့္မ်က္စိထဲ မလွဘူးလုိ႔ ထင္ထားသူ၊ သူငယ္ခ်င္းမုိ႔ မသိမသာေနလုိ႔ရေပမဲ့ သူတုိ႔ကုိပဲ အေနာက္တုိင္းသားတခ်ဳိ႕က အလြန္လွပေပေသာ နတ္သမီးေလးေတြအလား အသည္းအသန္ႀကိဳက္ရပါတယ္လုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိၾကေၾကာင္း ၾကားသိရေသာအခါ တစ္သက္မွာမွတစ္ခါ ရယ္မိတဲ့မင္းလုိ အႀကီးအက်ယ္ႀကီး ရယ္မိပါေတာ့တယ္။ ေအာ္ ဒါေၾကာင့္လည္း “မေခ်ာတဲ့ မိန္းမ မရွိ“လုိ႔ ပညာရွိတို႔က ႏႈတ္မွျမြက္ၾကားခဲ့တာပါကလားဗ်ာ။

ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံကုိ တစ္ခါတေခါက္ ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္ကထဲက အဲဒီအေျဖကုိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း မ်က္စိနဲ႔လည္းျမင္၊ နားနဲ႔လည္း ၾကားၿပီးသကာလ မယုံအပ္စရာျဖစ္ေပမဲ့လည္း ယုံမွတ္ခဲ့ရေၾကာင္းပါ။ အျဖစ္ကဒီလုိ… အလြန္တရာ မည္းတူးညစ္ပတ္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေသာ မိန္းမလုိ႔ ကိုယ့္မ်က္စိထဲျမင္မိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတခ်ဳိ႕ကုိ အေမရိကန္သေကာင့္သား အျဖဴ၊ အမည္း အႀကီးအငယ္ အရြယ္စုံတုိ႔က အေသအလဲႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသတဲ့။ ေအာ္ သူတုိ႔မ်က္စိထဲေတာ့ ကုိယ္အထင္ေသးသူတုိ႔က နတ္သမီးျဖစ္ေနၾကတာပါကလား။ ဒါမွမဟုတ္ “ဒါဟာ အခ်စ္လား“

ကိုယ္သိတဲ့ မိန္းမဆိုတာကေတာ့ ေခ်ာရမယ္၊ လွရမယ္ ဒါနဲ႔တင္ လုံေလာက္ေနပါၿပီ။ အဲ…ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မိန္းမျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုေခတ္ “ပဲ“လုိ႔ ေခၚေနၾကတဲ့ ဟန္မူရာပုိရမယ္။ အဆုိအေျပာအားျဖင့္ အမူအရာအားျဖင့္ တစ္ဖက္သားကုိ ညွိဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္ေပါ့ေလ။

ပဲမပါတဲ့ မိန္းကေလးၾကည့္ရျမင္ရတာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းတစ္ခြက္ကုိ ေအာင့္သက္သက္ႏႈိက္ျမည္းရသလုိပါပဲ။ ပါးစပ္ထဲသာ ဟင္းတုံးေရာက္လာတယ္၊ အရသာက လုံး၀မရွိေတာ့ အ၀ါးခက္ အစားခက္ရပါတယ္။

အဲဲ “ပဲ“ဘယ္ေလာက္ပါရမလဲဆုိတာကေတာ့ ဟင္းထဲ ဆားဘယ္ေလာက္ထည့္ရမလဲ ေမးသလုိပါပဲ။ မေပါ့မေလးေအာင္ ဆားကုိ အေနေတာ္ေလး ဟင္းထဲခတ္ရသလုိ မိန္းကေလးကလည္း “ပဲ“ကုိ အေနေတာ္ေလး သုံးစြဲတတ္ရင္ ေကာင္းတာပါပဲ။ ဟင္းခ်က္ကၽြမ္းက်င္တဲ့စားဖုိမႈးလုိ ကိုယ္ခ်က္တာကို စားမဲ့ပရိသတ္အလုိက္ သူတုိ႔အႀကိဳက္ အငန္အေပါ့ကုိ လက္တန္းမွန္းဆ ပစ္ထည့္လုိက္လည္း ဟင္းခ်ဳိမပ်က္ အေလးအေပါ့ အေတာ္ေလးျဖစ္ေနသလုိ မိန္းကေလးကလည္း ကုိယ့္ႀကိဳက္တဲ့ေယာက်္ားေလး ကိုယ့္စိတ္၀င္စားတဲ့အမ်ဳိးသား အသာေလး အငိုက္မိ မႈိင္ေတြေငးသြားေအာင္ “ပဲ“ကုိ လုိအပ္သလုိေလး ေကၽြးသြားႏုိင္ရင္ ေကာင္းတာပါပဲလုိ႔ ကိုယ္က ထင္ထားမိပါတယ္။

အခုေတာ့ အေမရဲ႕ မကၽြမ္းက်င္မႈကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူငယ္ခ်င္းအႀကံေပး အတုိင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးရဲ႕စီမံမႈနဲ႔ ေရတိမ္နစ္ ျပားျပား၀ပ္ရမဲ့ကိန္း ဆုိက္လုဆုိက္ခင္ေလးမွာ လြတ္လမ္းရွာရမဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ႔မတူပါေတာ့လားလုိ႔ ေတြးမိပါေတာ့တယ္။

မင္းကံေကာင္းလုိ႔ ထီေပါက္တယ္ဆုိၿပီး ထီမထိုးထားတဲ့ ကိုယ့္ကုိ လာေျပာခဆုိၿပီး ေငြနည္းနည္း မုန္႔ဖုိးေတာင္းေနသလုိ ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားကေန ဘယ္လုိေရွာင္ရမလဲ။ မပူခ်င္လုိ႔ မီးဖုိနဲ႔ေ၀းေ၀းေနပါတယ္၊ ေရေႏြးဆူေနလုိ႔ ဓာတ္ဘူးထဲလာထည့္ေပးပါလုိ႔ ခုိင္းေနသလုိျဖစ္ေနတာကုိေတာ့ ဘယ္လုိမွ စိတ္ေကာင္းေလးနဲ႔ ေတြးေပးလုိ႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

“မားမားရယ္…၀တုတ္ႀကီးေတာ့ မယူႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ“

“ဟဲ့..၀တုတ္ႀကီးပဲ နင့္ကုိ သေဘာက်တာကုိး၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ။ မိဘက ေကာင္းလုိ႔စီမံတာကုိ မင္းက ဖ်က္လုိ႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ“

“ဟ ဟ၊ အတည္ႀကီးလုပ္ေတာ့ မလုိ႔လားဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေကာ ေမးပါဦးလားဗ်။ ဒီအတိုင္းဆုိ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕၊ ၾကည့္က်က္ေျပာၿပီး အျမန္ဆုံးလစ္ၾကပါဆုိ႔ရဲ႕ဗ်ာ“

“ဟ..မင္းဟာက မိန္းကေလးလည္း မဟုတ္ဘူး၊ စဥ္းစားပါရေစဦး ဘာညာလည္း ငါေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ငါလည္း ဒါမ်ဳိးေတြ ကၽြမ္းက်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ခင္ကလည္း ငါ့ခင္လုိ႔ မင္းအတြက္ သူေကာင္းသလုိ စီစဥ္ေပးတာ၊ မင္းဘာသာ မင္းရွင္းေပေတာ့“

အေမဟာ သူ႔သားကုိ အလြန္ခ်စ္ေပမဲ့ ဒီတခြင္မွာေတာ့ ေရွာင္ေလၿပီ။

ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့မလဲ၊ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ေရာင္းတန္း၀င္၀တၳဳမ်ားလို အတင္းႀကီးကုိ ဆြဲေစ့ထားသလုိေတာ့ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဇာတ္ရံဇာတ္ပုိ႔မ်ားကလည္း ေကာင္းလြန္းေနၿပီး မင္းသားကုိလည္း ဒီတစ္ဇာတ္မွာေတာ့ လူဆုိးလူၾကမ္းမ်ားက ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မညွာမတာ တြယ္ၾကပါေတာ့မယ္။

ဒီဇာတ္လမ္းက မွားရင္ျပန္ရိုက္လုိ႔ရတဲ့ ျမန္မာဗီဒီယုိဇာတ္ကားမဟုတ္၊ တကယ့္အေရးႀကီးတဲ့ ဘ၀နဲ႔ရင္းလုိက္ရမဲ့ အေရးႀကီးဇာတ္ကားျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

“အေမတုိ႔လူႀကီးေတြ စီစဥ္လုိ႔သာ ဒီကေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေရာက္လာၾကတာပါခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္က ႀကီးႀကီးမားမားမွန္းထားေလေတာ့ ပညာကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပည့္ျပည့္၀၀ သင္ယူလုိပါေသးတယ္၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတုိင္းတစ္ပါးမွာ အဆင့္ျမင့္ပညာရပ္ႀကီးေတြကို ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္းေကာင္းမ်ား မွာ သင္ယူဖုိ႔စိတ္ဆႏၵက နဂိုမူလလက္ဦးမဆြထဲက ရွိေနႏွင့္ၿပီးသလုိ အခုလည္း မၾကာမတင္ႏိုင္ငံရပ္ျခားကုိ သြားလာဖုိ႔က ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဒီေတာ့ကာျဖင့္ ဦးမင္းႀကီးတုိ႔သိေတာ္မူပါတဲ့အတုိင္း ပညာစုံကာမွျဖင့္ ၾကင္ယာနဲ႔ဖက္ေတာ္မူခ်င္လွပါေၾကာင္းကုိ နားနဲ႔မနာ ဖ၀ါးနဲ႔နာေတာ္မူပါမဲ့အေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္“ဆုိၿပီး ေယာကၡမေလာင္းႀကီးေတြကုိ မ်က္စိေပကလပ္ကလပ္ၾကည့္၊ က်ဳိးေနတဲ့သႊားႏွစ္ေခ်ာင္းေနရာ အပါအ၀င္ သြားေတြ အကုန္ေပၚေအာင္ ပါးစပ္ႀကီး အသားကုန္ၿဖဲၿပီးသကာလ သြားခဲ့ဖူးတဲ့မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ဘိသိက္ဆရာေတြေျပာတဲ့ ဟန္ပန္မ်ဳိးနဲ႔ ကိုယ္ကမိန္းမလိုက္ေတာင္းေပးရသူလုိလုိ ဘာလုိလုိလုပ္ၿပီး အတင္းကာေရာ ေျပာခ်ေျပးထြက္လာရဖူးတာကုိ အမွတ္ရတာနဲ႔ စာမေရးခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ အတင္းအဓမၼဖိႏွိပ္ၿပီးသကာလ ဖ်စ္ညစ္ထုတ္ ေရးသားလုိက္ရပါေၾကာင္းဗ်ာ။

“မားမား…သား…၀တုတ္ႀကီးေတာ့ မယူႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ“

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ မတ္လ ၆ ရက္၊ ည ၉ နာရီခြဲ။