“ေဟ့လူႀကီး စကားေကာင္းေကာင္းေျပာပါဗ်“
“ဟ ငါက ဘာ မေကာင္းေျပာလုိ႔လဲ“
“ခင္ဗ်ား စိတ္မေကာင္းေတာ့ဘူးထင္တယ္၊ ခင္ဗ်ားပဲ မေခ်ာကလက္နဲ႔မညားတဲ့ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ဆုိ“`
“ေခ်ာကလ်ာ လုပ္စမ္းပါ နတ္သမီးရယ္၊ နင့္ေၾကာင့္ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ နင္ကေလ ထင္ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပဲ၊ ညားရေအာင္ သူနဲ႔ ဘာမွေတာင္ မဘာမ လုိက္ရဘူး။ ခ်ာတိတ္ မင္းေကာင္းေကာင္း နားေထာင္ရင္ ပုံျပင္တစ္ခု ေျပာျပမယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ဟာ…ခင္ဗ်ားဟာက တကယ္လည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔လုိ႔ မေျပာရဘူး။ ဘယ္ႏွဲ႔လဲ“
“အုိေက…ဒါေပမဲ့ ေဟ့လူႀကီး ေပါက္တတ္ကရေတာ့ မေျပာရဘူးေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ မညစ္ပတ္ရဘူး။ ညစ္ပတ္ရင္ ေမေမနဲ႔တုိင္ေျပာမယ္“
“ဟား ဟား ဟား၊ အလည္ေလးပဲကြ။ ပုံျပင္ပါဆုိမွ ကေလးေတြနားေထာင္တာေပါ့ကြ၊ ဘယ္လုိလုပ္ ညစ္ပတ္မလဲ၊ ကဲ နားေထာင္…အိပ္ေတာ့ မသြားနဲ႔ေနာ္၊ မင္းကုိ ငါ မခ်ီႏိုင္ဘူး“
“မအိပ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မ်က္စိေတာ့ မွိတ္ထားမယ္၊ ခင္ဗ်ားသာ ေကာင္းေကာင္းေျပာ…ခင္ဗ်ားပုံျပင္ထဲ နတ္သမီး၀င္ၾကည့္ခ်င္တယ္“
“ဟုတ္ပါၿပီ ကေလးမရယ္၊ ပုံျပင္နာမည္ေလးက ခ်စ္သူလက္တြင္ ပန္းနားေနသည္ တဲ့ဗ်“
“ဟာ စလုပ္ၿပီ၊ ဘုိးေတာ္ကလဲ…လိပ္ျပာ နားေနသည္ လုပ္စမ္းပါ၊ စေျပာကတည္းက လြဲေနၿပီ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားဟာက တကယ့္ပုံျပင္ေရာ ဟုတ္လုိ႔လားဗ်ာ“
“ခ်ာတိတ္ကလည္းကြာ၊ မေျပာရေသးဘူး ျပႆနာက စရွင္းေနရၿပီ။ ပုံျပင္ပါဆုိမွ ပုံျပင္ေပါ့ကြာ။ ပန္းနားတယ္ဆုိတာ ပင္ပန္းသြားတဲ့အခါ ခ်စ္သူလက္ကေလးနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေပြ႕ဖက္ေပးထားတာကုိ ခံယူရင္း အနားယူေနတာကုိ ေျပာတာကြ၊ ကေလးေလးရ“
“ဟာ ခင္ဗ်ားႀကီး ညစ္ပတ္ၿပီဗ်ာ၊ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ…ေတာ္ၿပီ ဆက္နားမေထာင္ေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားႀကီးနဲ႔ မေခၚခ်င္တာ အဲဒါေတြ ပါတယ္၊ ေျပာလုိက္ရင္ မဟုတ္တာေတြခ်ည္းပဲ… ျပန္ေတာ့မယ္“
နတ္သမီးဟာ သူ႔ဟာသူ ထင္ရာေတြး၊ အေတြးေပါက္ရာ ပါသြားၿပီး ထျပန္ေလၿပီ။ နတ္သမီးကုိ ကုိယ္ဘယ္လုိမွ မထိန္းႏုိင္ေတာ့။ သူနားမေထာင္လည္း ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ပုံျပင္ထဲ ျပန္ခုန္၀င္ရေလၿပီ။ ေခ်ာကလ်ာမင္းကုိ သတိရလာျပန္ပါတယ္။
“မင္း လက္ကေလးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ၊ သြယ္ေကာ့ေနတာပဲ၊ အေမေျပာတဲ့ သူေဌးလက္ဆုိတာမ်ားလား မသိဘူးေနာ္၊ ကိုယ့္လက္ကုိ ၾကည့္ပါဦး…မာေတာင့္ေနတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ဖ၀ါးႀကီးက ႀကီးၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြက တုိတုတ္ေနတာပဲ… ေနာ္“
“ေအာ္…စိုးရယ္ စုိးက ေယာက်္ားေလးပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ အဓိက က စိတ္ပါပဲ၊ စိတ္ထားႏူးညံ့ၿပီး မင္းကုိ ခ်စ္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား။ စုိးရဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲ မင္းဘ၀ဟာ ျပည့္စုံေနပါၿပီ“
“မင္း အေျပာေကာင္းလွခ်ည္လား…။ မင္းလက္ကေလးေတြ လွရုံတင္မကဘူး။ နားရြက္ကေလးေတြကလည္း သိပ္လွတာပဲ။ ကိုယ္ေလ…ဘာျဖစ္လုိ႔ နားရြက္ေတြကုိ ခ်စ္သလဲမသိဘူး။ မင္း နားရြက္ကေလးကို ကုိယ္အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ကိုင္မယ္ေနာ္…။“
“စုိးက အဆန္းပဲ၊ ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္။ နားရြက္တင္ မဟုတ္ဘူးသိလားရွင့္…အကုန္ကိုင္လုိ႔ရတယ္။ တကယ္ပဲ ဟပ္…ဟပ္…ဟပ္“
ေခ်ာကလ်ာမင္းဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးက ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ရယ္သြမ္းေလတယ္။ ကိုယ္ကလည္းကုိယ္၊ ခံစားခ်က္တစ္ဖက္ကမ္းတင္လြန္းသူ..ထင္ရာျမင္ရာ စြတ္ေျပာသူ၊ လုပ္သူ။ သူမ်ားရည္းစားအတြဲေတြလုိ ေကာင္မေလးကုိ ကုိယ့္ရင္ခြင္မထည့္၊ ကိုယ္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေအာင္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္သူလက္ကေလးနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ေပြ႕ဖက္ထားတာကုိ ခံယူတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္သူကုိ ကုိင္တယ္တဲ့…နားရြက္။ ေကာင္မေလး သေဘာေကာင္းလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္ထဲေတာ့ ေတြးေကာင္းေတြးႏုိင္တယ္၊ ငါ့ဘဲကေတာ့ ခပ္ေဂါက္ေဂါက္ပဲလုိ႔။ ဒါဆုိလည္း ဘာျဖစ္သလဲဗ်ာ၊ သူလည္း ေဂါက္ခ်စ္သူ ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား။
ကိုယ္က ငယ္ငယ္က အေမ့သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္။ အေမကလည္း ကိုယ့္သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလုိ..။
ေကာင္မေလးရွာေတာ့ အေမနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးမ်ဳိးပဲ ရွာခဲ့တယ္။ အေမနဲ႔တူတယ္ဆုိတာ ရပ္ရည္ေကာ၊ ေျပာပုံဆုိေပါက္ေကာ၊ ကိုယ့္ကုိ ဂရုစိုက္တာေကာေပါ့။
ပုပုလုံးလုံးနဲ႔ အသားျဖဴျဖဴေကာင္မေလးေတြ၊ မ်က္ႏွာခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပါးခ်ဳိင့္ပါတဲ့ေကာင္မေလးေတြ၊ စကားကုိ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ဂ်စ္တစ္တစ္ ေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို သိပ္သေဘာက်တယ္။ အဓိက က မိန္းမတန္မဲ့ မူယာမာယာ မမ်ားဖုိ႔နဲ႔ စိတ္မေကာက္တတ္ဖုိ႔ပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိေရြးရသလဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္က အဲဒါေတြ လုပ္မွာမုိ႔ေလ။
ကိုယ္က ခၽြဲမယ္၊ ႏြဲ႕မယ္။ မူယာမာယာ ပလီပလာမ်ားမယ္။ စိတ္ဆုိး စိတ္ေကာက္လုပ္မယ္။ အသားမည္းမည္း အရပ္ကလန္ကလားကိုယ္က အရပ္ပုပု ကိုယ္လုံးျပည့္ျပည့္ အသားလတ္လတ္ ေကာင္မေလးကုိ ႀကိဳက္မယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေခ်ာကလ်ာမင္းနဲ႔ ေတြ႕တာပဲ။ သူကလည္းသူပဲ၊ နာမည္ကသာ ေခ်ာကလ်ာ ပုံစံကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေဒါက္မက်ဳိးပါဘူး၊ သြယ္ေပ်ာ့မႈ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ဟဲ ဟဲ…ကုိယ္နဲ႔က လြဲဲလုိ႔ေပါ့ေလ။ ရုပ္ရည္ကေတာ့ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ပုံစံနဲ႔အကိုက္၊ စိတ္မာတာ ဆတ္တာကေတာ့ ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ေယာက်္ားဆန္တယ္လုိ႔ ေျပာရတယ္။
သူနဲ႔ကိုယ္ဟာ ဖူးစာေရးနတ္ဖက္သလား၊၊ နတ္သိၾကားမသလားလုိ႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ က်ား/မရုပ္လြဲၿပီး စိတ္ကြဲတာပဲ ရွိတယ္။ စုံတြဲလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ အင္မတန္ သင့္ေတာ္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ ကုိယ္အလုပ္မွာ စိတ္ညစ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနမေကာင္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ နားခုိရာရင္ခြင္ကေတာ့ မင္းရဲ့ရင္ခြင္လုိ႔ဆုိရမဲ့ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ပါပဲ။
ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ဟာ ေႏြးေထြးမႈေပးတယ္၊ လုံၿခံဳမႈေပးတယ္၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကို တုိးပြားေစတယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက တင္းက်ပ္ေနတဲ့ကိစၥေတြ၊ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ့ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ေဖာက္ခြဲထုတ္ပစ္ရမဲ့အမႈိက္ေတြ၊ ေမာင္းထုတ္ရမဲ့ျပႆနာေတြဟာ ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႕မွ။ ခ်စ္သူလက္ကေလးနဲ႔ေပြ႕ဖက္ထားေပးမွ ေအးေလ်ာ့ သက္သာေစတာ မဟုတ္လား။
မင္းက သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္၊ မင္းက အလုိလုိက္တယ္၊ မင္းက အႀကိဳက္ေဆာင္တယ္၊ မင္းဟာ အရာရာပါပဲ။ မင္းဟာ ကိုယ့္ဘ၀ပဲလုိ႔ ဒီလုိပဲ မွတ္သားခဲ့ပါတယ္။
မင္းကလည္း ႏုိင္သေလာက္ေကာင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်စ္သူသက္တမ္းတေလွ်ာက္ အလြန္ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆုိးတာက ကိုယ္ပါ၊ ဗိုလ္က်တာက ကိုယ္ပါ။ အႏုိင္က်င့္တာက ကိုယ္ပါ။ ေယာက်္ားမဆန္တာက ကိုယ္ပါ။ မိန္းကေလးဘက္ မၾကည့္ခဲ့တာက ကိုယ္ပါ။ ခ်စ္သူက ထားခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ကသာ ရွက္ရွက္နဲ႔ ထြက္ခဲ့တာပါ။
မင္းဘ၀နဲ႔ မင္းေပ်ာ္ဖုိ႔သာ ကုိယ္ထြက္လာတာပါလုိ႔ေျပာရင္ေတာ့ မင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဦးမလား။ ကိုယ္လုိခ်င္တာေတြ ကိုယ္ရခ်င္တာေတြ မင္းမွာ ရွိေနတာ၊ မင္းက ေပးေနတာ မွန္ေပမဲ့ ကိုယ္ေယာက်္ားဆန္ရမယ္၊ ကိုယ္တစ္ကိုယ္ေကာင္း မဆန္ရဘူးလုိ႔ ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ မင္းအနားကေန ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကေန႔ေတာ့ မင္းကုိ သတိရလုိက္တာ၊ မင္းကေကာ ကိုယ့္ကုိ သတိရေနဦးမလား။
မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကုိေတာ့ ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး မင္းရယ္၊ မင္းဘ၀မွာ ကိုယ့္ထက္ ေယာက်္ားပီသတဲ့၊ ေယာက်္ားဆန္တဲ့ ေယာက်္ားအမွန္တစ္ေယာက္ ရပါေစလုိ႔ ကိုယ္အၿမဲဆုေတာင္းပါတယ္။ သတိရတာကေတာ့ မတတ္ႏုိင္ေပဘူး။ အထူးသျဖင့္ မင္းလက္ကေလးေတြ၊ နားရြက္ကေလးေတြေပါ့။
အင္း…ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ ကိုယ္မ်က္ရည္ေတြက်ေနတာ နတ္သမီး မေတြ႕ေပလုိ႔။ ေတာ္ေနၾကာ…ခင္ဗ်ားက အေျခာက္ႀကီးပဲလုိ႔ ေျပာေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္၊ ည ၉ နာရီခြဲ။
မိုးစက္ေမွာ္ 