“အိမ္ေထာင္ေရးဆုိတာ နာက်င္ေစတာနဲ႔ မုိက္မဲမႈေပပဲ“

လူတတ္လုပ္ၿပီး မေယာင္မလည္နဲ႔ လူ၀ါး၀(အသံထြက္ေတာ့ လူဗား၀လုိ႔ထြက္သဗ်)ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ ကမၻာေက်ာ္ ေဟာလီး၀ုဒ္မင္းသား အမ်ဳိးသမီးေတြသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ရုပ္အလြန္ေျဖာင့္တဲ့မင္းသား George Clooney ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးက “ေ၀ဟင္ကုိ တက္“ Up In The Air ဆုိတဲ့ ေဟာလီး၀ုဒ္ရုပ္ရွင္ကားသစ္ထဲမွာ ဇာတ္၀င္စကားအေနနဲ႔ေျပာသြားတာပါ။

သူ႔မူရင္းကေတာ့ Marriage means pain and asshole လုိ႔ ေျပာတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က asshole ကုိယ္သန္ရာ အဓိပၸာယ္ယူၿပီး ေတြးေနေပမဲ့ အဘိဓာန္ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ stupid ကုိ ေျပာတာပါဗ်။ ဘန္းစကားေပါ့ေလ။

ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ဗ်ာ၊ နားရက္ကေလးမွာ ေငြယားေလးကလည္း လက္ထဲစုိစုိရွိခ်ိန္ ရည္းစားနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္လည္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေသးေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ရုပ္ရွင္ကားေတြခ်ည္း ၾကည့္ဖုိ႔ ေတးေတးထားရေတာေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ Up In The Air ၾကည့္ျဖစ္ေရာဆုိပါေတာ့။

ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးကုိေတာ့ နဂုိကတည္းက ႀကိဳက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတာင္ သိပ္မဆုိင္းဘဲ သြားၾကည့္လုိက္ပါတယ္၊ ပရီးမီးယားလက္မွတ္၀ယ္ရၿပီး ၁၃ ေပါင္ခြဲေတာ့ ေျမာက္သြားပါေရာလား။ ထားလုိက္ေတာ့။

ဇာတ္လမ္းေလးက စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္၊ ဒီေခတ္နဲ႔ကိုက္ညီတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္၊ အေမရိကအပါအ၀င္ တကမၻာလုံးစီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းဆုိက္ေတာ့ အေမရိက က ကုမၸဏီေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြ၊ ရဲဌာနလုိ အဖြဲ႕အစည္းပါ မက်န္ လူေတြကုိ အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ရတယ္၊ ကုမၸဏီေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကုိ ဆုိက္ေသးလုိက္တာေပါ့၊ လူစစ္လုိက္တာေပါ့။ ေျပာရရင္ေတာ့ မလုိဆုံးလူေတြ၊ အညံ့ဆုံးလူေတြကုိ ျဖဳတ္ရတာေပါ့။ အဲဒီျဖဳတ္တဲ့အလုပ္ကုိ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူးေန က လုပ္ရတာ။

စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ အလုပ္ျပဳတ္တဲ့လူ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတဲ့လူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္က ဘယ္လုိျဖစ္ေနမလဲဆုိတာ။ သိပ္စိတ္ဆုိးမွာေပါ့၊ ေဒါသႀကီးတဲ့သူဆုိ လူသတ္ခ်င္မွာေပါ့၊ အားငယ္တတ္တဲ့သူဆုိ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျမန္ျမန္ အဆုံးစီရင္လုိက္မွာေပါ့၊ သိပ္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သိပ္ယုံၾကည္တဲ့သူ တခ်ဳိ႕ေလာက္ပဲ အၿပံဳးမပ်က္၊ မ်က္ႏွာတည္တည္ေနႏုိင္မွာေပါ့။

ဒါေတာင္ အေျခအေနသစ္တစ္ခုျပန္စရမွာဆိုေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆုိသလုိ ခက္ခဲမွာ အမွန္ပါပဲ၊ မိန္းမ/ေယာက်္ားရွိတဲ့သူ၊ ကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုရွိတဲ့သူေတြဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆင္းရဲလုိက္မလဲ၊ တက္သစ္စ လူငယ္ေတြဆိုလည္း အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဓာတ္က်ကုန္မွာပဲ၊ ျဖစ္လာႏုိင္ေခ်ေတြ ႀကိဳမေတြးတတ္တဲ့ အေမရိကလုိ ေနရာမ်ဳိးက လူေတြရဲ႕စိတ္ခံစားမႈကို တြက္သာၾကည့္ေတာ့၊ သူတုိ႔က အၿမဲျပည့္စုံ ခ်မ္းသာခဲ့တာကုိး၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အစြမ္းအစ မထုတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ စနစ္ႀကီးက ေကာင္းေကာင္းႀကီးေထာက္ပံ့ထားတာကလား။

တစ္ခါတခါ ျမန္မာျပည္က အေျခအေနေတြကုိ သည္းခံေရာင့္ရဲႏုိင္ၾကတဲ့ျမန္မာေတြကုိ လူေရာ၊ စိတ္ဓာတ္ကုိပါ ေလးစားမိျပန္ေရာ၊ နဂုိကတည္းက အခက္အခဲေပါင္းစုံကုိ နိစၥဓူ၀(ေန႔တဓူ၀ မဟုတ္ပါ)ေတြ႕ႀကံဳေနက်ဆုိေတာ့ အခက္အခဲဆုိတာ ဘာမွဆန္းတာမွ မဟုတ္တာလုိ႔ ျဖစ္သြားေရာ မဟုတ္လား၊ အဆုိးဆုံးေတြခ်ည္း ေန႔စဥ္ဆုိသလုိ ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနရမွေတာ့ အဆုိးဆုံးဆုိတာဘာလဲဲလုိ႔ ထပ္သိစရာမလုိေတာ့တဲ့ သေဘာေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့ ရုပ္ရွင္ဘက္ ျပန္သြားရေအာင္ပါ။

ဒီေတာ့ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး အလုပ္က အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ရမဲ့လူေတြကုိ အလုပ္ကေနထြက္ခြာသြားေအာင္ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး ေက်လည္ေအာင္လုပ္ေပးရတာ၊ သူက ကုမၸဏီကေန ျပန္တာ၀န္ေပးထားတဲ့ေအးဂ်င့္ေပါ့ေလ၊ ခုနေျပာသလုိေပါ့ လူေတြကို အလုပ္ျဖဳတ္ရေတာ့ စိတ္ပညာ(ဆုိက္ေကာ္ေလာ္ဂ်ီ)လည္း နားလည္ရတယ္၊ စကားေျပာစြမ္းရည္လည္း ေကာင္းရတယ္။

သူက ရႊီးရတာေပါ့ေလ၊ ထုတ္ပစ္ ျဖဳတ္ပစ္မဲ့သူေတြကုိ အလုပ္သစ္တစ္ခုကုိ အခုကစၿပီး ျပန္လုပ္ၾကည့္ဖုိ႔၊ (ဘ၀သစ္ ေမြးဖြားတာေပါ့လုိ႔ သူကေျပာတယ္) ပညာတစ္ခုကို ျပန္သင္ၿပီး ဘ၀ကို တစ္ကေနျပန္စဖုိ႔၊ ကမၻာေပၚမွာ ဧကရာဇ္မင္း(အမ္ပါယာ)တခ်ဳိ႕ဟာ မင္းအရြယ္မွာပဲ ျဖစ္သြားတာ ဘာညာနဲ႔ကုိ ရႊီးရတာေပါ့ေလ၊ ေျမွာက္ျမက္လည္း ေျပာရတာေပါ့။

ပထမေတာ့ လူေတြက ငုိၾကတာေပါ့၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ဘာဆက္ေျပာႏုိင္မွာလဲ၊ ျပဳတ္တယ္ဆုိ ျပဳတ္တယ္ေပါ့၊ ျပဳတ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး ဘာအခြင့္အေရး ရမလဲ သိခ်င္တာေပါ့၊ အဲဒီက်မွ ဒီထဲမွာ မင္းသိခ်င္တာေတြ အကုန္ပါတယ္ဆုိၿပီး စာရြက္တစ္ထပ္ပါတဲ့ ဖုိင္ဖုိလ္ဒါတစ္ခု ေပးလုိက္တယ္၊ ဒါပဲ။ လြယ္တဲ့အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကေတာ့ ဒါပဲ။

စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ထိၿပီးေနာက္ဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း အေမရိက ၿမိဳ႕ေတြပတ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးနီးပါး (ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုမွာ အခုႏွစ္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆုိေတာ့ ကားက ေတာ္ေတာ္ေခတ္မီတာပဲ၊ ရန္ကုန္မွာျပရင္ အေတာ္ေလာက္ပဲေနမွာ) အလုပ္လိုက္ျဖဳတ္ေနရတာ၊ တစ္ႏွစ္မွာ ၃၂၂ ရက္က ခရီးသြားေနတယ္၊ ေလယာဥ္ေပၚနဲ႔ ဟုိတယ္မွာ၊ က်န္တဲ့ ၄၅ ရက္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔ မင္းသားက ဆုိတယ္။

သူက ေလယာဥ္နဲ႔ခ်ည္း ခရီးသြားေနရတာဆုိေတာ့ ေလဆိပ္ေတြ၊ ေလေၾကာင္းေတြ အထာကၽြမ္းေနတယ္၊ အေမရိကေလဆိပ္အ၀င္မွာ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး အစစ္ခံရပုံကုိ(အိတ္စစ္၊ လက္ပ္ေတာ့ပ္စစ္၊ ကုတ္အက်ီၤခၽြတ္၊ ခါးပတ္ခၽြတ္၊ ဖိနပ္ခၽြတ္၊ ခႏၶာကိုယ္အစစ္ခံဖုိ႔ အသင့္ျပင္စတာေတြ) ရုိက္ျပရင္း ဇာတ္ကားစဖြင့္တယ္၊ မုိက္တယ္၊ အသြက္ေလး ရုိက္ျပထားေတာ့ေလ။

ဒါရုိက္တာက သေရာ္ထားေသးတယ္၊ ေလဆိပ္မွာ ျမန္ျမန္စစ္ေဆးတာၿပီးခ်င္ရင္ အာရွသားေတြေနာက္က၀င္တဲ့၊ အာရွသားေတြက သပ္ရပ္ၿပီး အလုပ္မရႈပ္ဘဲ ျမန္ျမန္ၿပီးသတဲ့ဆုိလား၊ အာရပ္ေတြေနာက္ ၀င္မိရင္ေတာ့ သူတုိ႔ကို အၾကာႀကီးစစ္ေနတာနဲ႔ ကိုယ္ပါေနာက္က်မယ္၊ အဖုိးႀကီးအဖြားႀကီးေတြ ေနာက္ကေနမိရင္ေတာ့ သြားၿပီဆုိလား ေျပာေသးတယ္(ကိုယ္ေသခ်ာ မၾကားလုိက္ေတာ့၊ အားလုံးရယ္လုိက္ၾကေပမဲ့ ကိုယ္မရယ္လုိက္ရ၊ နာတယ္)၊ မင္းသမီးက မင္းက လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားသူပဲလုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာရာပါဆုိလား အဲဒီသေဘာျပန္ေျပာတယ္။

မင္းသားမွာက ခရီးအၿမဲသြားေနေတာ့ အထူးကတ္ေတြ ဘာေတြလည္း ကိုင္ထားတာေပါ့၊ ေလဆိပ္ေရာက္မွ တန္းၿပီး Boarding Pass လား ယူလုိ႔ရတယ္ ထင္တယ္၊ စက္တစ္ခုကေန ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ကတ္ျပားတစ္ခု အၿမဲထြက္လာေအာင္ သူလုပ္လုိက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚတက္တယ္ ဆုိေတာ့ေလ။

သူ႔မွာက ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုရွိတာက ခရီးမုိင္ ၁၀ သန္းျပည့္ေအာင္သြားဖုိ႔၊ ဟား ဟား ဟား…ခရီးမုိင္ ၁၀ သန္း၊ နည္းမွ မနည္းတာဗ်ာ။ ရန္ကုန္က ကိုယ့္ဆရာတစ္ေယာက္ေတာ့ ခရီးမုိင္သိန္းခ်ီသြားၿပီၿပီလုိ႔ ကိုယ့္ကုိေျပာဖူးတယ္၊ ဟဲ ဟဲ ကိုယ္လည္း ခရီးမုိင္ ေသာင္းခ်ီေတာ့ သြားၿပီးသြားၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး မဟုတ္ပါဘူး။

ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး က ဒီကားထဲက စိတ္၀င္စားစရာ အေၾကာင္းတစ္ခုကုိ ေဟာေျပာသူလုပ္ရေသးတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးထဲနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကဖုိ႔ ၀န္ထမ္းေတြကို ေဟာေျပာရတာေပါ့။ အုိင္ဒီယာကေတာ့ လန္ထြက္ေနတာပဲလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။

အိမ္မွာရွိေနေတြကို အကုန္လႊင့္ပစ္၊ အကုန္မီးရႈိ႕ပစ္လုိက္၊ အမွတ္တရေတြ ဘာေတြ ဘာမွလုပ္မေနနဲ႔ အကုန္ပစ္၊ ဓာတ္ပုံေတြထားေတြ စုေဆာင္းတာေတြ အကုန္ပစ္၊ ဘာမွ မရွိဘဲနဲ႔ေန၊ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ေန…ေယာက်္ားမိန္းမ ႀကိဳက္ခ်င္လည္းႀကဳိက္၊ ဒါေပမဲ့ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ေန။ ဟား ဟား၊ ကုိယ့္မွာေတာ့ အလကားရတဲ့ သတင္းစာေတြေတာင္ ဖတ္ၿပီးရင္ ျပန္မပစ္ရက္ဘဲ ဟုိတစ္ပုဒ္ဖတ္ဦးမယ္၊ ဒီတစ္ပုဒ္ အားရင္ဖတ္မယ္ဆုိၿပီး အိမ္ျပန္ျပန္ယူလာတာ ပုံေနၿပီ၊ ေနသာတဲ့တစ္ရက္ေတာ့ ရွင္းပစ္ရဦးမယ္။ ဟင္း။

ဇာတ္ကေတာ့ မင္းသားဇာတ္လုိ႔ ေျပာရပါတယ္၊ အဲဒီမွာေတာ့ မင္းသမီးႏွစ္ေယာက္ပါတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးတစ္မ်ဳိးစီ ေခ်ာတယ္၊ အႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြင့္အာၿပီး အစြမ္းကုန္လွတဲ့အလွနဲ႔တူၿပီး အငယ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ဖူးသစ္စအလွမ်ဳိးတူတယ္။ အအာက လွသလုိ အငုံကလည္း ေခ်ာတယ္။ ကုိယ္ေတာ့ တန္တယ္လို႔ လုံး၀ထင္သြားရပါတယ္။

အႀကီးက မင္းသမီး Vera Farmiga၊ သူက အရင္ The Departed ထဲမွာ ပါဖူးတယ္လုိ႔ သိရတယ္၊ The Departed ေသခ်ာမၾကည့္ဖူးေတာ့ သူ႔ကုိ မသိသလုိ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ကားထဲနဲ႔ ေၾကြသြားတယ္။

ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးက တစ္ကုိယ္တည္း လူပ်ဳိႀကီးေပါ့၊ မိန္းမအထာသိပ္နပ္တယ္၊ လူလည္ေပါ့၊ ပါ့ဘ္(Pub)တစ္ခုမွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ၾကၿပီး ကိုယ့္လုိလူခ်င္း အခ်င္းခ်င္းဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ခင္သြားၾကတယ္၊ တစ္ခါတခါ ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ လူပ်ဳိႀကီးကေတာ့ အပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ၿပီဆုိၿပီး ပထမေတာ့ ရုိုးရုိး၊ ေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကြသြားတယ္။ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး သရုပ္ေဆာင္ အားၿပိဳင္ခ်က္ေတြက သိပ္ေကာင္းတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး ခင္မ်ာ၊ အရူး အမဲသား စားမိသလုိ ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ညီမ မဂၤလာေဆာင္ကုိ မျဖစ္မေန သြားရတာကုိေတာင္မွ မင္းသမီးကုိ ငါ့ရဲ႕ အကအေဖာ္အျဖစ္ အေဖာ္လုိက္ခဲ့ပါဆုိၿပီး ေခၚသြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူ႔ေဟာေျပာခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးနဲ႔ကမၻာဆုိတဲ့ သူ႔အေတြးအေခၚေတာင္ ေခ်ာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီး၊ ေဟာေျပာပြဲ ေဟာေနရင္းနဲ႔ ဆက္မေဟာႏုိင္ေတာ့ဘဲ ခ်ည္တုိင္ဆီ ေျပးရေတာ့တာပဲ။ အလည္လြန္ဘီး ျဖစ္သြားရွာတဲ့ မင္းသားခမ်ာ ခင္ပြန္းအျပင္ ကေလးေတြပါ ရွိေနတဲ့ မင္းသမီးမိသားစုကို ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္အီစိမ့္သြားတယ္။

ဒါေတာင္ မင္းသမီးျပန္ေျပာတဲ့စကားေတြက သိပ္မုိက္တယ္၊ အရမ္းမိုက္တယ္၊ သိပ္ႀကိဳက္တယ္၊ အရမ္းႀကိဳက္တယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ ၾကည့္ေလ “မင္းက ဘာကို လုိခ်င္တာလဲ၊ မင္းက မင္းဘာကို လုိခ်င္မွန္းေတာင္ မသိေသးပါလား“တဲ့။ ေကာင္းေရာ…။ ေနာက္တစ္ခါ မင္းသမီးကပဲ “မင္း ငါ့ကုိ လုိတဲ့အခါ ဆက္သြယ္လုိက္ေလ“တဲ့။

ဘာလုိမွန္း မသိတဲ့သူကုိ မင္းလုိတဲ့အခါ ဆက္သြယ္လုိက္ေလဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပ္ေတာ့ နားမလည္ပါဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမင္းသမီး သရုပ္ေဆာင္တာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးသြားတာ ေယာက်္ားပါလားဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုယူပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး ညီမ မဂၤလာေဆာင္မဲ့ေန႔က်မွ သူ႔ခင္ပြန္းေလာင္းက မယူေတာ့ဘူးဆုိၿပီး လုပ္လုိ႔ သူ႔ညီမကလည္း တငုိငုိ တရီရီျဖစ္၊ သူက သူ႔ေယာက္ဖေတာ္ အေလာင္းအလ်ာကုိ သူ႔ညီမယူဖုိ႔ စည္းရုံးရေတာ့မယ္၊ သူ႔ကိုယ္တုိင္က အခုထိ လူပ်ဳိႀကီးတစ္ကုိယ္တည္း၊ လည္သလုိစားလာသူ၊ အခုေတာ့ သူဘယ္လုိ စည္းရုံးမွာလဲ၊ သူ႔ေယာက္ဖေျပာတာ အရင္နားေထာင္ၾကည့္ပါ။

“မင္း စဥ္းစားၾကည့္ကြာ၊ အခု မင္း ညီမကုိယူမယ္၊ လုပ္ေကၽြးရမယ္။ ခဏေန ကေလးရမယ္၊ တစ္ေယာက္ရမယ္၊ ႏွစ္ေယာက္ရမယ္၊ သူတုိ႔ကုိ လူျဖစ္ေအာင္ ေမြးရမယ္၊ ငါ အလုပ္ပုိလုပ္ရမယ္၊ ငါ အုိလာမယ္၊ ၀ လာမယ္၊ ေခါင္းေမြးေျပာင္လာမယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ကေလးေတြ ထြက္သြားၾကမယ္၊ ၿပီးရင္ ငါေသမယ္၊ ဘာလုပ္မွာလဲကြာ၊ အဆုံးထိျမင္ေနမွေတာ့ ငါ ဒါကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ စလုပ္ေနမွာလဲကြ“တဲ့။ ဟား ဟား ဟား၊ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ မင္းသားေယာက္ဖ စကားနဲ႔ကြက္တိပဲ။

ဒီ ဒါရုိက္တာ(အေမရိကန္ ဒါရုိက္တာ)က ဒီလုိ အေတြးမ်ဳိး ဘာျဖစ္လုိ႔ေတြးပါလိမ့္လုိ႔ ကိုယ္စဥ္းစားလုိ႔ မရဘူး။ ျမန္မာဆန္ေနတာကိုး၊ ႀကံဳတုန္းေလး ေဖာက္သည္ခ်ရရင္ ဒီဇာတ္ကားရဲ့၀တၳဳနာမည္ကလည္း Up In The Air ပဲ၊ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ထြက္တာတဲ့၊ စာေရးဆရာေတြမ်ား ေတာ္လုိက္တာလုိ႔ ေတြးမိတယ္၊ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္မွာ ျဖစ္လာမဲ့ကိစၥေတြကုိ သူက ႀကိဳေတြး၊ ႀကိဳေရးထားတာ၊ သိတယ္ဟုတ္၊ ၂၀၀၁ မွာ စာအုပ္ထြက္တယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီမတုိင္ခင္ကတည္းက သူႀကိဳေတြးမိ၊ ႀကိဳေရးခဲ့တာေလ။

ဒါရုိက္တာကလည္း ဒီ၀တၳဳစာအုပ္ကို အသည္းအသန္ႀကိဳက္တယ္၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဇာတ္ညႊန္းစခြဲေနၿပီ၊ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ရုိက္ခ်င္ေနၿပီ.. ဆတ္ဆလူး ထေနၿပီ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာမွ ဇာတ္ညႊန္းၿပီးတယ္၊ ငုံၿပီးစိမ္ၿပီးေရးေနတာကုိး…သူတုိ႔ ကမၻာေက်ာ္တာကုိ မအ့ံၾသေတာ့ပါဘူး၊ အလုပ္ကုိ ေသခ်ာျမွဳပ္ႏွံၿပီး လုပ္တာကုိးဗ်၊ ဟုိးေရွးေရွးေခတ္က ျမန္မာရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာႀကီးေတြလည္း သူတို႔လုိပဲ ဇာတ္ကားေတြကုိ စိမ္ေျပနေျပရုိက္ခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

၀တၳဳဆရာက Walter Kirn ၊ ဇာတ္ညႊန္းက Sheldon Turner နဲ႔ ဒါရုိက္တာ Jason Reitman ေပါင္းေရးတာ၊ အမယ္ ဒါရုိက္တာလုပ္တဲ့ Jason Reitma က ကုိယ့္ညီထက္ ၄ ရက္ပဲ ႀကီးတာဗ်၊ အမယ္ေလး ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေနလုိက္တာမ်ား၊ ေၾကာက္စရာပါလား။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က နာမည္ေက်ာ္ Juno ကားကုိလည္း သူပဲ ရုိက္ခဲ့တာပဲ။

ျပန္ေျပာရရင္ ေယာက္ဖျဖစ္သူက အဲဒီလုိေျပာလုိက္ေတာ့ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး မတတ္သာေတာ့ဘူး၊ သူ႔ေယာက္ဖေျပာတာေတြက သူယုံၾကည္တာနဲ႔ကြက္တိပဲ၊ ကန္႔ကြက္ရန္ မရွိ၊ ေထာက္ခံပါ၏ လုပ္ရတာေပါ့။ မင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ကြဆုိၿပီး ခုန ဒီေဆာင္းပါးအစက စကားကုိ သူေျပာတာပါပဲ၊ အျပင္က ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔အစ္ကေတာ့ ဟာ…သြားၿပီဆုိၿပီး အႀကီးအက်ယ္စိတ္ညစ္သြားတာေပါ့။ ေျပာခုိင္းတာက ကုိယ့္ညီမကုိ မယူ ယူေအာင္ ေျပာခုိင္းတာေလ…။

ေအာ္ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔က်ေတာ့ တကယ္ အေသအေက် မယူခင္ မိနစ္ပုိင္းအထိ စဥ္းစားၾကတာ၊ စဥ္းစာရတာက ေယာက်္ားေတြပါလားဆုိၿပီး ထပ္သေဘာေပါက္ရျပန္တယ္၊ သင္ခန္းစာ ၂၊ ဒီကားကေတာ့ တန္ၿပီးရင္ တန္ဆုိသလိုျဖစ္ေနပါေပါ့လား။

လာၿပီ၊ စကားပရိယာယ္ဆုိတာ ဒါကုိေျပာတာထင္ပါရဲ႕၊ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးဟာ ေယာက္ဖေလာင္းေျပာဆုိတင္ျပတာေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ ဘယ္ေလာက္ ယုံၾကည္ေနပါေလေစ၊ မဂၤလာ၀တ္စုံႀကီး၀တ္ၿပီး မ်က္ရည္ရႊဲရႊဲနဲ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ညီမျဖစ္သူကုိေတာ့ သူ ကယ္တင္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိတာကုိ သူသိတယ္၊ ဒါနဲ႔သူက ဒီလုိေျပာလုိက္တယ္။

“မင္းေျပာတာေတြက ဟုတ္ပါတယ္ကြ၊ ျငင္းဆန္စရာလည္း ဘာမွမရွိပါဘူးကြာ၊ ဒါေပမဲ့ ညက မင္းဘယ္မွာ အိပ္သလဲ (သူ႔ေယာက္ဖက ငါ့အိမ္မွာ အိပ္တာေပါ့လုိ႔ ျပန္ေျဖတယ္) ကဲ..မင္း အထီးမက်န္ဘူးလား(မရယ္ပါနဲ႔ တစ္ကုိယ္လည္းျဖစ္မေနဘူးလား၊ lonely မျဖစ္ဘူးလားလုိ႔ေမးတာကုိ သူ႔ေယာက္ဖ ငမုိက္သားကလည္း ျဖစ္တာေပါ့လုိ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္)၊

အဲဒါပဲကြ၊ ေဟ့ေကာင္ မင္းအထီးမက်န္ခ်င္ရင္ ဘ၀ခရီးကုိ ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္ဖုိ႔ အကူပဲ့ထိန္း(သူက co-pilot လုိ႔ သုံးတာပါ) တစ္ေယာက္ေတာ့ လုိတယ္ကြ၊ ငါေျပာခ်င္တာ ဒါပါပဲ“

ငမုိက္သားလည္း ဒါရုိက္တာနဲ႔ ႀကိဳဇာတ္တုိက္ထားတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးရဲ႕ ညီမဆီကုိ တန္းေျပးေတာ့တာပါပဲ။ အခ်စ္အဘိဓမၼာဆရာႀကီးလည္း ေယာက္ဖနဲ႔ ညီမတုိ႔ကုိ ၾကည့္ၿပီး အဲဒီေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ၿပီး စိတ္ေအးသြားပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္က လွတာကုိးဗ်ေနာ္၊ အခုထိေတာ့ ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားဆု၊ ဒါရုိက္တာ၊ ဇာတ္ညႊန္း၊ မင္းသား ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးနဲ႔ ဇာတ္ပုိ႔မင္းသမီး ႏွစ္ေယာက္အပါအ၀င္တုိ႔ဟာ ကမၻာေက်ာ္ ရုပ္ရွင္အႏုပညာဆု တစ္ဆုျဖစ္တဲ့ Golden Globe Award ေရႊကမၻာလုံးဆု စကာတင္ ၆ ဆု ၀င္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ေနာက္မင္းသမီးငယ္ကေလးကေတာ့ အငုံေလးေပါ့ေလ၊ သူ႔နာမည္က Anna Kendrick ပါ။ Twilight: New Moon ဇာတ္ကားၾကည့္ၿပီးသူေတြေတာ့ သူ႔ကုိသိမွာေပါ့၊ သူက ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ ဇာတ္ကားေတြ အမ်ားႀကီး ရုိက္ထားတယ္။ အလားအလာအလြန္ေကာင္းတဲ့ မင္းသမီးပဲ၊ ကုိယ္က Twilight: New Moon လည္း မၾကည့္ရေသးေတာ့ ပိုတန္သြားတယ္၊ ဒီကားထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ တၿပိဳင္နက္ထဲ အ၀ၾကည့္လုိက္ရတယ္။

အင္နာကေတာ့ ဒီကားမွာ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနးရဲ႕လက္ေထာက္ပုံစံ၊ လူငယ္ငတက္ၾကြမေလးပုံစံ သရုပ္ေဆာင္သြားတယ္၊ သူလည္း ေတာ္တယ္၊ အင္းေလ… ဒီလုိေတာ္ၾကလုိ႔လည္း ကမၻာေက်ာ္ေတြျဖစ္လာၾကတာေပါ့။

ဇာတ္ကားကုိေတာ့ ေလေၾကာင္းခရီးသြားမုိင္ ၁၀ သန္းျပည့္သြားတဲ့ ေဂ်ာ့ရွ္ ကလူေနး ကုိ ခရီးတစ္ခုသြားေနတုန္းမွာပဲ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အထူးကတ္တစ္ခုကုိ အခမ္းအနားနဲ႔ ခ်ီးျမွင့္တယ္၊ သူ႔လက္ေထာက္ေကာင္မေလး အင္နာ အလုပ္က ထြက္သြားတယ္၊ သူအလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ရမယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ ၿပီးပါတယ္။

Up In The Air ဇာတ္ကားဟာ 15 အဆင့္ (၁၅ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ၾကည့္) ဇာတ္ကားျဖစ္ၿပီး ျပသခ်ိန္ ၁၀၉ မိနစ္ရွိပါတယ္။

Up In The Air ဇာတ္ကားဟာ အေမရိကမွာေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့လကတည္းက ျပခဲ့တာျဖစ္ေပမဲ့ လန္ဒန္မွာကေတာ့ ဒီလမွပဲ စျပတာပါ၊ ကဲ…ရန္ကုန္မွာျပရင္လည္း မလြတ္တမ္းသြားေရာက္ခံစားၾကည့္ပါလုိ႔ ေျပာရုံမွတပါး တျခားဘာကုိမွ မေျပာလုိေတာ့ပါခင္ဗ်ာ။

ဆုံၾကေသးတာပ။

ဇန္န၀ါရီလ ၂၅ ရက္၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္။ ည ၁၀ နာရီ။