ဓားမခုတ္တတ္လည္း စကားေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ရင္ သူရဲေကာင္းျဖစ္ပါတယ္၊
႐ုပ္မလွလည္း စိတ္လွရင္ ခ်စ္တဲ့သူ ေပၚတတ္တယ္၊
ရွင့္ဘ၀ ရွင္ပိုင္တာပဲ၊ ရွင့္စိတ္ႀကိဳက္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္လုိ႔ နတ္သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာလာတယ္။
ပထမေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင္သြားတယ္၊ ဘာလဲကြလုိ႔ဆုိၿပီးလည္း စိတ္ထဲေထာင္းကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
လူႀကီးမင္း စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စကားပရိယာယ္မၾကြယ္၀သူ၊ သူတစ္ပါးနားခံသာေအာင္ မေျပာတတ္သူ၊ နာလုိခံခက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္သူ၊ ရုိင္းစိုင္းသူလုိ႔ ေျပာလုိက္တာ မဟုတ္ဘူးလား။
တစ္ခါ ရုပ္မလွသူ၊ စိတ္ပုပ္သူ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔ တစ္ေယာက္ကမွ ထင္မွတ္တာကုိ မခံရသူ၊ စြန္႔ပစ္ခံရသူ၊ အပယ္ခံ အရႈံးသမားလုိ႔ အဓိပၸာယ္ေပါက္ မသြားဘူးလား။
ၾကည့္ဦး…ရွင့္ဟာရွင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္၊ လာမရႈပ္နဲ႔ ေပယ်ာလကန္(ငယ္ငယ္ကေတာ့ မသိလုိ႔ ေပလယ်ကန္လုိ႔ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါသည္)ျပဳထားသလုိ ျဖစ္မေနဘူးလား။
နတ္သမီး တစ္ခုခုကုိ တင္းေနတာကေတာ့ ေသခ်ာပါၿပီ။ သူ႔ ကုိယ္ ဘာမ်ား မဟုတ္တာလုပ္ထားပါလိမ့္လုိ႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ကုိယ့္ေလာက္ အေျပာအဆုိ အမူအရာ ယဥ္ေက်းသူ ဒီကမၻာမွာ ႏွစ္ေယာက္မရွိလုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပည့္ျပည့္၀၀ယုံၾကည္ထားသူပီပီ ကုိယ့္မ်က္ေခ်းကုိယ္ျပန္မျမင္သူလုိ အမွားအယြင္းလုံး၀မရွိ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလွပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ နတ္သမီးေတာ့ တစ္ခုခုလြဲေနၿပီလုိ႔ အတတ္သိလုိက္ပါၿပီ။ ဆုိေတာ့ မွားျခင္းမွား နတ္သမီးသာ မွားပါလိမ့္မယ္၊ နတ္သမီးဆုိတုိင္း အေကာင္းခ်ည္းထင္ေနလုိ႔ မျဖစ္၊ နတ္သမီးလည္း ခံစားခ်က္ရွိသူျဖစ္တာမုိ႔ မွားႏုိင္တာပဲလုိ႔ ကိုယ္အတတ္ေတြးမိတယ္၊ ကိုယ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ကိုယ္အႏုိင္၊ ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏိုင္ရွိလြန္းလွခ်ည့္။
ဒါနဲ႔…
“တစိမ္းဆန္လွခ်ည္လားကြယ္“
“ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ၊ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္။ ရွင္ႀကီးက ကုိယ့္ဟာကုိယ္ သိပ္လည္တယ္ထင္ေနတယ္လား၊ ရွာၾကည့္စမ္းပါ ဒါမ်ဳိး ရမလားလုိ႔“
“ဟား ဟား၊ အေျပာေကာင္းလွခ်ည္လားကြ၊ ေတာေျပာင္းၿပီး စေကာေရာင္းပါလား“
“ေျပာင္စပ္စပ္ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔၊ ရယ္ရုံနဲ႔ ၿပီးသြားတဲ့ထဲမွာ မီး မပါဘူး၊ ကိုယ့္စိတ္ ကုိယ္ျပန္ဆန္းစစ္လုိက္ပါဦး၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ႔“
“ဟ ဟ၊ ငါ့မ်ား ေျပာရက္လုိက္တာ..မင္း တယ္ရက္စက္ပါလား၊ ရက္စက္ပါလား။ မင့္ ဘာလုပ္လုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေျပာထြက္ရတာလဲ“
“ေအာ္…မေျပာလုိ႔ျဖစ္မလား၊ အတည္လုိလုိ ေနာက္သလုိလုိနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနရင္ မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ လူႀကီး ေျပာသလုိပဲ ေတာေျပာင္း စေကာေရာင္းပါမယ္၊ အ လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယုံ၊ ငါ့ဖုိ႔ေတာ့ တစ္ဘုိ႔ပဲသိတဲ့ လူႀကီးရဲ့“
“လုပ္စမ္းကြ၊ ၾကည့္စမ္း ငါ့ကုိေတာင္ ႏြားလုိ႔ ထပ္ေဆာင္းေျပာလုိက္ေသးသပ၊ ဇာတ္လမ္းက ဒီတင္ျဖတ္မယ္လို႔ ရာဇသံေပးတာလားကြ၊ မလြမ္းဘူးကြ..မလြမ္းဘူး၊ ႏွစ္ခါျပန္ျပတ္လည္း မလြမ္းဘူး“
“ေနၾကည့္ဦးေပါ့ လူႀကီးရယ္၊ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္၊ တစ္ခါထဲ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္၊ ဆုလည္းေတာင္းလုိက္ပါရဲ့..ကုိတုိးတက္ႀကီး ကိုေအာင္ျမင္ႀကီးျဖစ္ပါေစရွင္.. တာ့တာ“
“မယ္မင္းမ အလာသားပါလားကရုိ႕၊ နတ္သမီး..နတ္သမီး ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ တစ္ခါေပ်ာက္ ေျပးျပန္ပါကလား ဗ်ဳိ႕“
ကတၱီပါကားဖုံးခ်။………..။
ဇန္န၀ါရီလ ၁၅ ရက္၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္။ ညဥ့္သန္းေခါင္။
မိုးစက္ေမွာ္ 