ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဂးမ်ား

ေဂး(gay)ခင္သူမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ေဂးအခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား ဆက္လက္မဖတ္ဖုိ႔ သတိေပးပါတယ္။ ေဂးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၾကားမွတ္သိထားတာေလးေတြကုိ သေရာ္မလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ရသလဲဆုိေတာ့ အခုေနတဲ့ႏိုင္ငံက ေဂးေတြကုိ ေနရာေပးပါတယ္၊ ေဂးေတြကုိ ႏွိမ္လုိ႔မရပါဘူး။ ေဂးဆုိတာလည္း ေယာက်္ား သုိ႔မဟုတ္ မိန္းမလုိပဲ ဂ်င္ဒါတန္းတူအခြင့္အေရးရွိတဲ့ လူအမ်ဳိးအစားလုိ႔ သူတုိ႔က ယူဆပါတယ္။

အာရွတုိင္းျပည္ေတြကေတာ့ ေယာက်္ားေလးကုိ ပုိတန္ဖိုးထားသလုိ ေနရာလည္း ေပးၾကပါတယ္။ အေမေတြ အစ္မေတြ၊ ႏွမေတြကိုယ္တုိင္က ကုိယ့္သား၊ ကိုယ့္တူ၊ ကုိယ့္အစ္ကုိ၊ ကိုယ့္ေမာင္ကုိ ေလးစား၊ အားက်၊ ေနရာေပးၾကပါတယ္။ ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ မိဘေတြက သားေယာက်္ားေလး လုိခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရွင္ျဖစ္ခြင့္၊ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ဆုိတာ သားေယာက်္ားေလးကမွ ကူးေျပာင္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိၿပီး မိခင္မွာလည္း ရဟန္းအမ၊ ရဟန္းမယ္ေတာ္ျဖစ္ခြင့္ရမွာမုိ႔ပါ။

ရဟန္းေဘာင္ကုိ တက္ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ သိမ္၀င္တဲ့အခါမွာ ေယာက်္ားစင္စစ္ဧကန္ျဖစ္ရဲဲ့လားလုိ႔ ရဟန္းေလာင္းရဲ့ဥပဇၥ်ယ္ဆရာက ေမးပါတယ္။ ေဂးဆုိ ရဟန္းတက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ “တုိ႔ကေတာ့ ရဟန္းမျဖစ္လည္း ရဟန္းအမ လုပ္မွာေပါ့ဟဲ့“လုိ႔ ျပန္ေျပာလာရင္ေတာ့လည္း ရယ္ေနရုံပါ။

ေဂးဆုိတာမွာ လိင္တူခ်င္းကုိမွ သေဘာက်တာ/သေဘာက်သူကို ေျပာတာပါ။ ေယာက်္ားပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ လိင္တူခ်င္းစိတ္၀င္စားရင္ လိင္တူခ်င္းအေဖာ္ရွာရင္ လိင္တူခ်င္းအတူေနရင္ေဂးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေသးစိတ္ခြဲျခားတာေတြေတာ့ရွိေသးတာေပါ့ေလ၊ ေယဘူယ်ကေတာ့ ခုနေျပာသလုိပဲ လိင္တူခ်စ္သူဟာ ေဂးပါပဲ။

ေဂးအေသးစိတ္ဆုိရင္ေတာ့ ေယာက်္ားေဂးစုံတြဲဆုိရင္ active လား၊ passive လား၊ စုံတြဲမွာ က်ားေနရာကေနတာ ဘယ္သူလဲ၊ မေနရာကေနတာ ဘယ္သူလဲ စသျဖင့္ ခြဲျခားတာေတြက ရွိေသးတယ္။

တခ်ဳိ႕က်ားေနရာေနသူေတြက ခုနသူ႔အေဖာ္ partner (ဒီမွာေတာ့ partner လုိ႔ သုံးပါတယ္၊ ပုံမွန္ ေယာက်္ားမိန္းမစုံတြဲ၊ တရား၀င္ လက္ထပ္ထားတာျဖစ္ျဖစ္၊ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနတာျဖစ္ျဖစ္၊ စုံတြဲအျဖစ္ အတိအလင္းတြဲရင္ partner လုိ႔သုံးပါတယ္၊ အခုက ေဂးေတြကိုလည္း ေယာက်္ား၊ မိန္းမနဲ႔အတူ တန္းတူအခြင့္အေရး ေပးထားတာေၾကာင့္ သူတုိ႔ခ်င္းလည္း အတူေန၊ အတူတြဲရင္ partner လုိ႔ပဲ သုံးပါတယ္) နဲ႔လည္း အတူေနသလို မိန္းမနဲ႔လည္း ေနတဲ့အခါေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ မခြဲျခားဘူးဆုိတဲ့ သူေတြေပါ့၊ သူတုိ႔က က်ားနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ မနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ က်ားေနရာကပဲ ေနပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ေဂးက်ေတာ့ က်ားနဲ႔ေနရင္ မေနရာေရာက္သြားၿပီး၊ မနဲ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ သူက က်ားေနရာျပန္ယူပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ခၽြန္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္ထင္ပါတယ္။

မိန္းမေဂးေတြကေတာ့ ဘယ္လုိရွိတယ္ေသခ်ာမသိပါ။ အျမင္နဲ႔ေျပာရရင္ ေယာက်္ားလ်ာေတြ (ခႏၶာကိုယ္ဘ၀ေပးက မိန္းမျဖစ္ေနေပမယ့္ ေယာက်္ားစိတ္ေပါက္ေနသူ) ကေတာ့ သူတုိ႔ေဂးအတြဲမွာ အတူေနတဲ့အခါ သူတုိ႔က ေယာက်္ားေနရာက ေနၾကတာေပါ့။ အမယ္ သူတုိ႔က သူ႔အေဖာ္ကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ေနရာမွာ ေယာက်္ားစင္စစ္တစ္ေယာက္ထက္ ပုိကဲ ပုိသဲ ပုိရဲတင္းတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဟဲ ဟဲ…ေယာက်္ားေဂးအတြဲေတြကုိ ေတြ႕ရတာကေတာ့ ေယာက်္ားေနရာေနတဲ့ ေဂးက မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ထက္ ပုိတည္ ပုိခန္႔ ပုိမာေက်ာသေယာင္ ဂုိက္ေပးၾကမ္းၿပီး၊ မိန္းမေနရာေနတဲ့ ေဂးကေတာ့ မိန္းမစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ထက္ကုိ ပုိၿပီး ႏုညံ့သိမ္ေမြ႕ ညင္သာတာကုိ ေတြ႕ပါတယ္။ ေဂးေတြကေတာ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ဟုတ္ေနတာပါပဲ၊ သိပ္ခ်စ္ၾကတာပါပဲ။ မဟုတ္တာက ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ့္အေၾကာင္း….ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဂးမ်ား။

ေရွာက္သီးေဆးျပားေရာင္းသူမ်ား

ငယ္ငယ္က ေဂးဆုိတာကုိ မသိခင္ အေျခာက္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ စသိခဲ့တာပါ၊ လမ္းထဲကုိ စေန၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္းအားရက္မ်ဳိးမွာ တစ္ခါတခါ အုပ္စုဖြဲ႕လုိ႔ ေရာက္လာတတ္တဲ့ အေရာင္ေတာက္ေတာက္အ၀တ္အထည္ဒီဇိုင္း၀မ္းဆက္ကုိ မိန္းမလုိ၀တ္၊ ေရွာက္သီးေဆးျပား ငါးမူးဖုိး ဒါမွမဟုတ္ တစ္က်ပ္ဖုိး၀ယ္ရင္ (သုံးထုပ္လားေပးတယ္) အမ်ဳိးသမီးအဆုိေတာ္ေတြ ဆုိထားတဲ့ အလြမ္းသီခ်င္း၊ အခ်စ္သီခ်င္း စသျဖင့္ သီခ်င္းလည္းဆုိျပ၊

“ေမာင္..မပစ္နဲ႔၊ မပစ္နဲ႔၊ ဒိုင္း..အင့္ အင္း အား.. ကုိလွေမာင္၊ ရွင္..ရွင္..ရက္စက္တယ္၊ သိပ္ရက္စက္တယ္…ကၽြန္မ၊ ကၽြန္မ၊ အ..အ..အ“ စတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြမွာလည္း သရုပ္ေဆာင္ျပ၊

သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြထဲက အစ္ကုိႀကီး ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိလည္း ဖက္နမ္းျပ၊ အဲ..အဲဒီအစ္ကုိႀကီး ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ရွက္ၿပီး ထြက္ေျပးရင္ သူက “ကုိကုိ ေယာက်္ားမဟုတ္ဘူး၊ ေမာင္ေမာင္ ေယာက်္ားမဟုတ္ဘူး“ လုိ႔ေအာ္ရင္း အတင္းေနာက္ကလုိက္နဲ႔ လုပ္တတ္ေတာ့ လမ္းထဲ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြ ရယ္လုိက္ၾကတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ တစ္ခါတေလ လမ္းသားေတြကေတာင္ သူတုိ႔ကုိ သတိေတြရလုိ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရတယ္။

ေနာက္ပိုင္း အရြယ္နည္းနည္းရလုိ႔ သိတတ္လာတဲ့အခါ ခုနေျပာတဲ့ ေရွာက္သီးေဆးျပားေရာင္းတဲ့သူတခ်ဳိ႕ဟာ တကယ့္မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနတဲ့သူေတြ မဟုတ္ၾကဘူး၊ သီခ်င္းဆုိ၊ သရုပ္ေဆာင္ပုိးေလးကလည္းရွိ၊ ခြင္ေလးကလည္း တည့္လုိ႔ထင္ပါရဲ့၊ မရွက္မေၾကာက္မိန္းမလုိ ၀တ္ဆင္သရုပ္ေဆာင္ၿပီး သားေကၽြးမႈ၊ မယားေကၽြးမႈ ျပဳေနသူေတြလုိ႔ သိခဲ့ရတဲ့အခါ သူတုိ႔အတြက္ေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။

ငယ္ငယ္ကတည္းက ကုိယ္က စဥ္းစားတယ္၊ သူတုိ႔ ဒီလုိဘာလုိ႔ လုပ္စားသလဲေပါ့ေလ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဲဆုိေတာ့ လူေတြက တ၀ါး၀ါးတဟားဟားနဲ႔ ပြဲက်ရယ္ေမာ အူတက္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႔က ေနပူႀကီးထဲမွာ ပါးနီႏႈတ္ခမ္းနီ ရဲရဲ ၾကမ္းၾကမ္း ဆုိးျခယ္ထားတဲ့မ်က္ႏွာေပၚ ေခၽြးဒီးဒီး စီးက်ၿပီး ၀မ္းတစ္ထြာရဲ့၀မ္းစာအတြက္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနရတာကုိ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ကိုယ္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေရွာက္သီးေဆးျပားေတာ့ တစ္ခါမွ၀ယ္မစားပါဘူး၊ အိမ္နားက အစ္ကုိႀကီးေတြ၊ ဦးေလးႀကီးေတြက သူတုိ႔ကုိ ေခၚၿပီး ကခုိင္း ဆုိခုိင္းရင္သာ ကိုယ္တုိ႔ကေလးတစ္အုပ္က ၀အီတဲ့အထိ သူတုိ႔လုိက္ကရာ သုံးေလးေနရာကုိ လုိက္ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ ခုနေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ အေျခာက္(ေဂး)ေတြကေန နည္းနည္းေလးႀကီးလာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲ နတ္ကႏားပြဲေတြမွာ နတ္ကေတာ္အေျခာက္ေတြကုိ ေတြ႕ရလာသလုိ မိတ္ဆက္ဆံပင္ျပင္တဲ့အေျခာက္ေတြကုိလည္း ေနာက္ပုိင္းမွာေတြ႕လာရတယ္။ အေျခာက္ေတြကုိေတြ႕ရင္ သူတုိ႔ဟာ တစ္ခုခုထူးျခားေနတယ္လုိ႔ ထင္တယ္၊ ပုံမွန္မဟုတ္ဘူး၊ လြဲေနတယ္၊ မေကာင္းဘူးလုိ႔ပဲ ကိုယ္ခံစားရတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ တရင္းတႏွီးေနခ်င္ ခင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ေယာက်္ားတုိ႔တတ္အပ္ေသာပညာမ်ား

၅ တန္းကစၿပီး ေယာက်္ားေလးအထက္တန္းေက်ာင္းတက္တယ္။ ကုိယ္ ၇ တန္းေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေယာက်္ားတုိ႔တပ္အပ္ေသာ ပညာမ်ားထဲက အဲဒီအရြယ္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြ စိတ္၀င္တစားလုပ္ကုိင္တတ္ၾကတဲ့ ပညာတစ္ခုကုိ လက္ေတြ႕က်က် သင္ျပလာတယ္။

သူငယ္ခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနေတာ့ ရွက္စရာမလုိၾကဘူး၊ ေယာက်္ားေလးေက်ာင္းလည္းျဖစ္ေတာ့ ရွက္စရာဘယ္ရွိမွာတုန္း၊ ရွက္ဖုိ႔က ဆရာမေတြပဲရွိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူငယ္ခ်င္းခ်င္းျဖစ္လုိ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း တတ္သင့္ တတ္အပ္ တတ္စရာကုိ သင္ျပေနေပမယ့္ ကုိယ့္စိတ္ကေတာ့ ဒီေကာင္ ေဂးမ်ားလားမသိလုိ႔ စတင္ ေတြးထင္မိတာပါပဲ။ အခုေတာ့လည္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက အရာရွိျဖစ္၊ အိမ္ေထာင္က်၊ ကေလးေတြေတာင္ တစ္ေယာက္မက ရေနပါၿပီ။ ေဂးမဟုတ္တာေတာ့ ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္ေအာင္ ေသခ်ာေနပါၿပီ။

ရုပ္ရွင္ရုံမွာ

ကိုယ္က စာဖတ္တာ၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ေက်ာက္ေျမာင္းရပ္ ေနထုိင္ရာရပ္ကြက္ထဲကလြန္လို႔ ၿမိဳ႕ထဲအထိ ေျခဆန္႔ခြင့္(၁၀ တန္းက်ဴရွင္တက္ဖုိ႔ပါ)ရၿပီ။

ဒီေတာ့ တစ္ခါတေလ က်ဴရွင္ၿပီးရင္ ဒါမွမဟုတ္ က်ဴရွင္ပိတ္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ က်ဴရွင္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာပိတ္(လစ္)ၿပီး ပန္းဆုိးတန္းစာအုပ္တန္း ေမႊခ်င္ေမႊ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရွင္ရုံထဲ ေရာက္ခ်င္ေရာက္တတ္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေဂးနဲ႔ေတြ႕ဖူးတယ္။

ၿမိဳ႕လယ္ရုပ္ရွင္ရုံတခ်ဳိ႕ဟာ ရုပ္ရွင္ျပတာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေသြးသားအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တဲ့တေခတ္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေၾကးစားမိန္းမေတြက ေငြရွာသလုိ ေဂးေတြလည္း အလြန္ေသာင္းက်န္းခဲ့ဖူးတယ္။

လုိင္းကားေပၚမွာ

အႀကိမ္ေရအတြက္အမ်ားဆုံးေဂးနဲ႔ေတြ႕ဆုံမႈကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ့လုိင္းကားေတြေပၚမွာပါ။ ဘတ္စ္ကား၊ ဟုိင္းလတ္စ္ကား၊ အဲကြန္းမကြန္းကားစုံမွာ ေဂးစုံနဲ႔ စုံခဲ့ဖူးပါတယ္။ မုဆုိးဟာ သားေကာင္အနံ႔ကုိ သိေနသလုိ ေဂးေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ့သားေကာင္ကုိ သိေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာရာလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာလား။

ေဂးစုံဆုိတဲ့ေနရာမွာ မထင္ရေလာက္ေအာင္ ဗလႀကီးေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ေဂးရွိသလို အလြန္အရုပ္ဆုိးဆုိးေဂးေတြလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္ကေတာင္ ေအာ္.. ေဂးေတြႏွယ္ေနာ္ မိန္းမလုိေခ်ာေခ်ာေလးျဖစ္ေနလုိ႔ ေဂးလုပ္ရင္ ဘာမွမေျပာလုိပါဘူး၊ အခုေတာ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ရုပ္ရုိက္ေပါက္နဲ႔ ဘယ္နဲ႔မ်ား ေဂးလုပ္စားၾကသလဲလုိ႔ သူတုိ႔ၾကည့္ၿပီး ေတြးမိပါတယ္။

တခါသားမ်ား အဲဒီလုိဗလေတာင့္ေတာင့္ ေဂးႀကီး(အသက္လည္းႀကီးေနပါၿပီ)တစ္ေယာက္က “မင္းမွ မၾကင္နာရင္ တုိ႔ေတာ့ ရင္နာရပါေတာ့မယ္“ဆုိတဲ့ ညႇိဳ႕ေပါက္နဲ႔ မ်က္လုံးေလး၀င့္ကာ၀င့္ကာနဲ႔ လူကုိၾကည့္တာမ်ား “အား..“လုိ႔ပဲ ေအာ္ၿပီး ထြက္ေျပးရပါေတာ့တယ္။ တကယ္ကို ခံစားရပါတယ္။

မိန္းမေခ်ာေခ်ာလုိ႔ ေဂးျဖစ္တာကုိ ခြင့္လႊတ္ခ်င္ခြင့္လႊတ္လုိက္လုိ႔ရေပမယ့္ ခုနဟာမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့အလိပ္လိပ္ေသာ(သလိပ္မဟုတ္ပါ)ေဒါသေတြကုိ သူ႔ကုိ တရိပ္ရိပ္ၾကည့္ရင္း တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ကိုယ့္မ်ား ဘာလုပ္လုိ႔ဘာကုိင္ထည့္လုိက္မလဲဆုိတာ ၾကည့္လည္းၾကည့္ ေရွာင္လည္းေရွာင္နဲ႔ ေရွာင္လိင္သိုင္း (ေရွာင္လင္ထက္အဆင့္ျမင့္ေသာသိုင္း)ပါ အလုိလုိတတ္သြားပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ “လူဆုိး“ဆုိတဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေလးနဲ႔ ေနာက္အမဲ တစ္ေကာင္ဘက္ ထြက္သြားတာမ်ဳိးက မ်ားပါတယ္။

႐ုပ္အလြန္ဆုိးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကုိ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈံ႕ရုံတင္မကပါဘူး၊ အတင္းကာေရာနဲ႔ အစြန္းဆုံအထိ မဟုတ္တာလုပ္လာရင္ေတာင္ ခံစားေပးလုိက္လုိ႔ ရပါေသးတယ္၊ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ေဂးတစ္ေယာက္ကမ်ား ကိုယ့္ကို မ်က္လုံးေလးေစြၾကည့္သြားရင္ေတာ့ သုံးေလးရက္ေလာက္ မခ်ိေအာင္နာေနတတ္ၿပီး အစားအေသာက္ေတာင္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။

တစ္ခါ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ့ က်ပ္တည္းလွတဲ့လုိင္းကားေတြေပၚမွာ ေဂးနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ မဟုတ္မဟပ္စိတ္နဲ႔ အႀကံခံရတဲ့အခါမ်ားမွာဆုိရင္ မိန္းကေလးေတြကေတာင္ အလားတူအျဖစ္မ်ဳိးႀကံဳရင္ ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင့္၊ အကူအညီေတာင္းပုိင္ခြင့္က သာေနပါေသးတယ္။ ၾကည့္ေလ မႏွစ္ကဆုိရင္ပဲ လုိင္းကားေပၚမွာ မိန္းကေလးေတြကုိ ႏွမသားခ်င္းစာနာၿပီး မကုိင္မတြယ္ဖု႔ိ ေၾကာ္ျငာစာေတြကပ္တယ္မုိ႔လား။ ေယာက်္ားေလးေတြက်ေတာ့ ေဂးလက္ကလြတ္ေအာင္ ဘယ္သူကမ်ား ကူ/ကယ္ေပးၾက လုိ႔လဲ။

ဒီဇာတ္လမ္းကုိ ၾကည့္ပါ၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ သတၱိသာ ရွိပါေစ၊ သူ႔ကုိ မဟုတ္တရုတ္လုပ္တာကုိ မခံစားႏုိင္ရင္ ေအာ္လုိ႔ဟစ္လုိ႔ အကူအညီေတာင္းလုိ႔ ရပါတယ္။

ကားက ေခ်ာင္ပါတယ္ဆုိတာထက္ေတာ့ ပုိသြားၿပီ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ က်ပ္ေနတယ္၊ မသီတာ ထင္ေတာ့ထင္ေနတယ္၊ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲမသိဘူးလုိ႔လဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြးေနမိတယ္။ ဒီလူေတာ္ေတာ္လြန္ေနၿပီ၊ တစ္ခါလည္း မဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလည္း မဟုတ္၊ မေတာ္တဆလည္း မဟုတ္၊ ကားကလည္း တရားလြန္က်ပ္ေသးတာမဟုတ္။

ခုနကမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လာလာေထာက္ေနတာ၊ အခုကေတာ့ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ တည့္တည့္ႀကီးကို ကပ္ထားတာမ်ဳိးျဖစ္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာက မာမာေတာင္ေတာင္ႀကီး..။ မိန္းကေလးမုိ႔ အရွက္နဲ႔လူလုပ္တာဆုိၿပီး ၿငိမ္ခံေနလို႔မျဖစ္ေတာ့၊ ၿငိမ္ခံေနရင္ သူက ႀကိတ္ရယ္ၿပီး သေဘာေတာင္က်ေနဦးမွာ… ကုိယ့္ကုိလည္း အလုိတူအလုိပါလုိ႔ ထင္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလုိ ဒီလူထင္သြားတာကမွ တကယ္ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းတာ၊ ၿပီးေတာ့ ရွက္ခ်င္းရွက္၊ အေမႏွမ မစာနာဘဲ မဟုတ္တာလုပ္တဲ့ သူက ရွက္ရမွာပဲ။

ဟုတ္ၿပီ..တစ္ခ်က္ေတာ့ ကားေပၚကလူေတြၾကားသြားေအာင္ ေအာ္ထည့္လုိက္မယ္၊ ကုိယ္ေတာ္ယုတ္ ဆင္းေျပးခ်င္ ဆင္းေျပး၊ မေျပးလည္း သူ႔မ်က္ႏွာေသြးဆုတ္/ေသြးပ်က္ေလာက္ေအာင္ ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းသြားၿပီ။ ေတာ္ေတာ္လူပါး၀တဲ့လူ ေျပာကုိေျပာရမယ္၊ “သီတာ..သတၱိေမြး၊ သီတာ…မခံနဲ႔ေတာ့၊ သီတာ…ေအာ္ ေအာ္“။ မသီတာ တစ္ကုိယ္လုံးကုိ က်ဳံ႕သြားေအာင္ ကီ ယူလုိက္ၿပီး….

“ဟိတ္ ေနာက္ကလူ၊ ရွင္ေတာ္ေတာ္ မုိက္ရုိင္းပါလား၊ မေျပာခ်င္လုိ႔ ၿငိမ္ေနတာကုိ အေကာင္းမထင္နဲ႔၊ အေမႏွမ ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေနာက္ကေန ေထာက္ထားရတာလဲ“လုိ႔ အသံကုိ ရသမွ်ညႇစ္ၿပီး ဟစ္ေအာ္လုိက္တာေတာင္ မသီတာကုိယ္တုိင္က ရွက္ေနေသးလုိ႔လား မသိ၊ စိတ္ကူးထဲမွန္းထားသေလာက္ အသံက ထုိးေထာင္ထြက္မသြားခဲ့ပါဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟုိလူေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးထူပူၿပီး ကားတစ္စီးစာ လူၾကားထဲ ရွက္သြားေလာက္ၿပီလုိ႔ မသီတာတစ္ခ်က္ေတြးၿပီး ဘာရယ္မဟုတ္ ရုတ္တရက္ ၿပံဳးမိသြားတယ္။ အဲဒီအၿပံဳးက တစ္စကၠန္႔ေတာင္ မခံ၊ ဘာျပဳလုိ႔လဲဆုိေတာ့ တစ္ကားလုံးနီးပါးရွိတဲ့ လူေတြဆီက ရယ္သံအက်ယ္ႀကီးတစ္ခ်က္ ၀ါးဟားဟားဆုိၿပီး ထြက္လာလုိ႔ျဖစ္တယ္။ မသီတာ တပ္အပ္စြပ္စြဲလုိက္တဲ့ေနာက္ကလူေျပာလုိက္တဲ့ စကားကေတာ့…

“ထီးပါဗ်“တဲ့။ အဲဒီေျပာတဲ့လူမ်က္ႏွာကလည္း ရဲလုိ႔။

အဲဒီ မသီတာလုိ မိန္းကေလးေတြမွာ လုိင္းကားေပၚမွာ ဒါမွမဟုတ္ လမ္းမေပၚမွာ ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနတစ္ခုမွာ လိင္ဆုိင္ရာမေတာ္မတရားလုပ္တာခံရရင္ ေအာ္လုိက္ဟစ္လုိက္ အကူအညီေတာင္းခံလုိက္လုိ႔ရပါတယ္။

“ဟုတ္လား၊ ညီမေလး၊ ညီမေလးကို ဒီေကာင္ ဘာလုပ္သလဲေျပာ“ ဒါမွမဟုတ္ “မမ..ေျပာ၊ ေျပာ၊ အခုေျပာ၊ ဒီေကာင္ ဘာလုပ္သလဲ“ဆုိၿပီး ပဏၰာယူလုိ႔ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းမယ့္သူေတြ၊ ၀ိုင္းေဆာ္ခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ျမန္မာ့သားေကာင္း အမ်ဳိးသားအေပါင္းက ေနရာတကာမွာရွိပါတယ္။

ေစာနက ေျပာခဲ့တဲ့ ေဂးေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြခမ်ာသာ ဘယ္လုိေအာ္မလဲ၊ ဘယ္သူ႔အကူအညီေတာင္းမလဲ၊ ဒီၾကားထဲ ေဂးေတြရဲ႕ “တုိ႕ကုိ မသနားေတာ့ဘူးလား“ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္စကြဲယားတင္ရမယ့္ မ်က္ႏွာေပးေတြကုိ ဘယ္လုိလြတ္ေအာင္ေရွာင္ရလဲ၊ ေတၿပီ။

လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္

အသက္ ၂၃ ႏွစ္ (တကယ့္ အသန္႔အစင္ အရြယ္ေလးေပါ့၊ သူတုိ႔စကားနဲ႔ဆုိရင္ အဆင္(စင္)ေလးဟယ္ေပါ့) ကစလုိ အခု ၃၃ ႏွစ္အထိ ၁၀ ႏွစ္တာကာလအတြင္း အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလတေလွ်ာက္မွာလည္း သြားရင္းလာရင္း ေဂးေတြနဲ႔မလြတ္ခဲ့ရပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ကိုယ္ဘယ္လုိမွမထင္ထားသူေတြ၊ ကုိယ္ေလးစားအားက်ရသူ ေတြ၊ သူတို႔လည္း ေဂးပါပဲလား။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားေပးတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ျမင့္မားတဲ့ ကုိယ္ေနဟန္ထား ဂုိက္ဆုိက္ကပဲ ေဂးႀကိဳက္ျဖစ္ေနေရာ့လား၊ ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလး ေမြးေပးထားတဲ့ အေမ့ပဲ အျပစ္တင္ရမလား၊ ကိုယ့္ကုိ အတင္းကာေရာရေအာင္ မႀကံစည္ၾကတဲ့ မိန္းကေလးစစ္စစ္ေတြကုိပဲ စိတ္ဆုိးရမလား၊ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဆုိၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ပဲ ပါးပိတ္ရုိက္ရမလား။ ေဂးကံေကာင္းႀကီးကုိ…။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ ည ၁၁ နာရီ ၁၁ မိနစ္။