ကေန႔ေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာ ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းရုိက္တဲ့ Avatar ကားကုိ 3D (သုံးဘက္ျမင္လုိ႔တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ရမလား၊ ရုပ္ၾကြလုိ႔ေျပာမလား)အေနနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္မွန္နဲ႔မွ ၾကည့္လုိ႔ရတာဆုိေတာ့ ဖလင္ေကာ္ျပားေလးနဲ႔မ်က္မွန္က တစ္ေပါင္ေလာက္ေပး၀ယ္ရေသးတယ္။ လက္မွတ္ခက ၁၀ ေပါင္နီးပါးေပးရတယ္။

ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းဆုိတဲ့လူက မထူးျခားရင္ မလုပ္ခ်င္တဲ့သူ၊ ကမၻာေက်ာ္တုိက္တန္းနစ္ဇာတ္ကားႀကီးကုိ ႐ုိက္ခဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္။ တုိက္တန္းနစ္ကားတုန္းကလည္း ေအာ္စကာ ၁၁ ဆုရတယ္။ စံခ်ိန္တင္ရခဲ့တာပဲ။ အခု ဒီ Avatar ကားကလည္း ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေရႊကမၻာလုံးဆု ေလးဆု စကာတင္စာရင္း၀င္ေနၿပီ ေျပာတယ္။ ပုိက္ဆံကလည္း ကမၻာ့စံခ်ိန္တင္ အကုန္အက်ခံၿပီး ႐ုိက္ထားတာျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ ေလာက္အကုန္ခံ႐ုိက္ထားတယ္လုိ႔လည္း ေကာလာဟလေတြထြက္လာပါတယ္။ စီးပြားေရးက်ကပ္ႀကီးနဲ႔ တုိးေနလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။

ဒီမွာ ဘာကုိသြားသတိထားမိသလဲဆုိေတာ့ သတၱိရွိရွိ ေရကုန္ေရခမ္းသာ လုပ္စမ္းပါ၊ စီးပြားေရးက်ကပ္နဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕၊ တကမၻာလုံးစီးပြားျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္၊ လမ္းေၾကာင္းမွန္မွန္နဲ႔ အေကာင္းဆုံးသာလုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ တူညီတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈ၊ အက်ဳိးရလဒ္ကုိ ခံစားရမွာပဲဆုိတာပါ။ ႀကိဳးစားတဲ့လူ၊ အမ်ားထက္သာေအာင္ ႀကံဆလုပ္ကုိင္တဲ့သူေတြဟာ တျခားသူေတြက အဆင္မေျပပါဘူးကြာ၊ ဒီေခတ္ဒီအေျခအေနနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ကုိင္စားမလဲလုိ႔ ေတြးခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္ ေရာက္ခ်င္တာကုိ ရေအာင္ေရာက္ေအာင္ လုပ္သြားၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီေန႔ Avatar ၾကည့္လုိက္ေတာ့​ တနဂၤေႏြေပမယ့္ ႐ုံက ဒီေလာက္ေတာ့ လူမ၀င္လွဘူး။ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးမေနဘူးေပါ့ေလ။ ထူးျခားတာက ဇာတ္ကားမျပခင္ ျပလုိက္တဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြက ၁၅ မိနစ္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဇာတ္ကားအရွိန္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြေတာ့ သဲ့ယူေနၿပီဆုိတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။

ဒီမွာက ခရစၥမတ္က ရန္ကုန္က သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တုိင္လုိပြဲမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တုိင္က မီးထြန္းပြဲေတြ လွည့္ၾကည့္မလား၊ ဘုရားသြားမလား၊ ပန္းၿခံသြားမလား၊ ရုပ္ရွင္ရုံသြားမလား၊ ေလွ်ာ့ေစ်းရလုိ႔ဆုိၿပီး ေစ်း၀ယ္စင္တာေတြ ကုန္တုိက္ေတြ လုိက္ပတ္မလား ဆုိတာမ်ဳိးပါ။

ဒီမွာကေတာ့ ခရစၥမတ္ဆုိတာ တနယ္စီကြဲကြာၿပီး ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ မိသားစု၀င္ေတြ ျပန္ဆုံၾကၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခ်က္ျပဳတ္စားၾက၊ လက္ေဆာင္ေတြ ဖလွယ္ၾကတာမ်ဳိးပါ။ ခရစၥမတ္ဆုိတာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြနဲ႔ သြားစရာလာစရာမ်ားတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ခရစၥမတ္အားလပ္ရက္ခရီးဆုိၿပီး ဟုိနားဒီနား ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္သြားခ်င္ရင္ေတာ့ သြားလုိ႔ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

Avatar က ၁၆၃ မိနစ္ (၂ နာရီနဲ႔ ၄၃ မိနစ္) ၾကာတဲ့ဇာတ္ကား။ နည္းနည္းေလး ပ်င္းဖုိ႔ေကာင္းေအာင္ၾကည့္ရတာကလြဲလုိ႔ ၾကည့္႐ႈသူေတြကုိ ဖမ္းစားထားႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ဒါ႐ုိက္တာက လက္စြမ္းျပထားပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ကစၿပီး တကမၻာလုံးမွာ ႐ုံစတင္ပါတယ္၊ လူေတြကလည္း ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္း ဒီတစ္ခါ ဘာေတြမ်ား ႐ုိက္ျပမလဲဆုိၿပီးေစာင့္ေနၾကခ်ိန္ ခုလုိခရစၥမတ္ခ်ိန္ခါလည္းျဖစ္ေနေတာ့ အေတာ့္ကုိေပါက္မယ့္ကားလုိ႔ေတာ့ ထင္ရပါတယ္။

ဇာတ္ကားက မင္းသားမင္းသမီးေတြကလည္း ထိပ္တန္းေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ႐ုိက္တာကသာ တုိက္တန္းနစ္ဇာတ္ကားနဲ႔ အေကာင္းဆုံးဒါရုိက္တာဆုရေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ သူကဘုရင္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးတဲ့အထိ နာမည္ႀကီးတဲ့သူပါ။ ဇာတ္ကားကေတာ့ ဇာတ္ေက်ာ႐ုိး ရုိးေပမယ့္ ျမင္ကြင္းေတြက ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ မေတြးမိတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ေခၚသြားတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ကမၻာမဟုတ္တဲ့ေနာက္တစ္ေနရာေပါ့ေလ။

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းကေတာ့ လူေတြေနတဲ့ကမၻာအျပင္ဘက္က ပင္ဒိုရာလုိ႔ေခၚတဲ့ေနရာမွာ လူထက္ႏွစ္ဆေက်ာ္ေလာက္ျမင့္တဲ့ မ်က္ႏွာအျပာေရာင္၊ ႏွာေခါင္းျပားျပား၊ မ်က္လုံးျပဴးျပဴး၊ အၿမီးပါတဲ့ နာဗီလုိ႔ေခၚတဲ့ လူနဲ႔တူတဲ့ၿဂိဳလ္သားေခၚမလား၊ တျခားကမၻာကသက္ရွိေတြလုိ႔ေခၚမလား သူတုိ႔ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ေတြမွာ သီးျခားဘာသာ စကားရွိေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္ရုိက္လုိ႔ေကာင္းေအာင္ တခ်ဳိ႕ေတြကုိေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ေအာင္ ဒါရုိက္တာက ခုိင္းထားတယ္။

နာဗီေတြေနတဲ့ေနရာက သိပ္လွတယ္။ ဒါရုိက္တာစိတ္ကူးေၾကာင့္ ဒီလုိျမင္ကြင္းေတြ ျမင္ခြင့္ရတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ ဒီစိတ္ကူးေတြက သိၿပီးသားပါ။ ဘာသာေရးဆုိင္ရာစာအုပ္ဖတ္တဲ့သူေတြဆုိရင္ ၀ိဇၨာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ တပသီေတြ တရားေမြ႕ေလ်ာ္ရာ ေနရာမ်ဳိးေတြေပါ့။ သစ္ပင္ေတြ၊ ပန္းမာလ္ေတြ၊ ေက်းငွက္သာရကာေတြနဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ျမဴးဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။

ဒါ႐ုိက္တာကေတာ့ အေမရိကန္မုိ႔ သူ႔စိတ္ကူးထဲက အရုပ္ေတြ၊ အေကာင္ေတြဖန္တီးတာေပါ့ေလ။ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေအာင္လည္း ရုပ္ရွင္ပညာနဲ႔ ဂရပ္ဖ္ဖစ္နဲ႔ လုပ္လုိက္တာေပါ့။ ျမင္ကြင္းက်ယ္လည္းျဖစ္၊ သရီးဒီနဲ႔လည္း ၾကည့္ရတာျဖစ္လုိ႔ သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္။

အဲဒီနာဗီေတြေနတဲ့ဆီမွာ ကမၻာစြမ္းအင္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ဓာတ္သတၳဳတစ္မ်ဳိးက ထြက္တယ္။ ကမၻာစြမ္းအင္လုိအပ္ခ်က္အတြက္ အဲဒီသတၳဳထုတ္ယူဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီေတာ့ လူသားေတြပီပီ ႀကံဆႀကိဳးစားၾကရင္း အေမရိကန္မရင္းတပ္ဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း(အခုေတာ့ ေအာက္ပိုင္းမသန္ျဖစ္ေနတဲ့ မင္းသား)က အဲဒီ နာဗီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရတယ္။ Jake လို႔ေခၚတဲ့ မင္းသားကုိ ေသတၱာထဲထည့္ ခလုတ္ႏွိပ္လုိက္ရင္ သူက နာဗီျဖစ္သြားတာပဲ၊ ျပန္ေခၚခ်င္ရင္ ခလုတ္ပိတ္လုိက္ လူျပန္ျဖစ္လာတယ္။ Jake က လူအျဖစ္ကေန နာဗီျဖစ္ႏိုင္လုိ႔ Avatar လုိ႔ ဇာတ္ကားနာမည္ေပးတာပဲ။

ဒီေတာ့ အသားျပာျပာရွိတဲ့လူဆုိ (အထူးသျဖင့္ ေနပူထဲမ်ားမ်ားသြားရတဲ့ သတင္းေထာက္တုိ႔၊ မားကတ္တင္းတုိ႔ဆုိ အသားေတြျပာႏွမ္းကုန္တတ္တာေပါ့) နာဗီလို႔ ေခၚလုိ႔ရမလား မသိဘူး။

ဇာတ္ကားကုိျပန္ဆက္ရရင္ Jack က နာဗီျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီး၊ နာဗီဘုရင္ႀကီးရဲ့ သမီးေတာ္ ေနတရီ နဲ႔ ႀကိဳက္သြားေရာဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ဒီဘက္က သတၳဳေတြ လုိခ်င္တဲ့သူေတြက နာဗီေတြကုိ အျပတ္ရွင္း၊ နာဗီေဒသမွာရွိတဲ့ သတၭဳေတြ ယူေပါ့။

မင္းသားက လူကေန ခဏ ခဏ နာဗီျဖစ္ၿပီးတဲ့အခါ ဒီစီမံကိန္းႀကီးကုိ လုပ္ေနတဲ့သူေတြက နာဗီေတြရဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ၊ အေနအထားေတြကုိ အကုန္မွတ္တမ္း ယူထားတယ္။ တစ္ခ်ိန္ သူတုိ႔ေဆာ္မယ္ေလ။

Jack က နာဗီျဖစ္လာေတာ့ နာဗီေတြ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတာ၊ သဘာ၀တရားနဲ႔ အလြမ္းသင့္ေအာင္ေနတာ၊ သစ္ပင္ေတြမွာ အသက္ရွိတာ၊ အသက္႐ႈတာ၊ မ်ဳိးပြားတာေတြကုိ သိလာတယ္။ သဘာ၀ႀကီးဟာ သူ႔ဟာသူ သိပ္လွေနတယ္၊ လူေတြ ေလာဘေဇာတက္ကုန္လုိ႔သာ ကမၻာႀကီး ပ်က္စီးလာတာ၊ အခုလည္း နာဗီေတြကို အျပတ္ရွင္းဖုိ႔လုပ္ေနၿပီ။

ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းကုိ ဒီေနရာမွာ အမ်ားႀကီးအမွတ္ေပးလို႔ရသြားၿပီ။ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံ၊ ကုိပင္ေဟဂင္ၿမိဳ႕မွာ ႏွစ္ပတ္ၾကာက်င္းပေနတဲ့ ကုလသမဂၢ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈ ဆုိင္ရာ ညီလာခံကုိ တစ္ကမၻာလုံးကေခါင္းေဆာင္ေတြ အကုန္လုံးနီးပါးတက္ေရာက္ၿပီး အေမရိကန္သမၼတအုိဘားမား ဦးေဆာင္လုိ႔ စည္းေႏွာင္မႈမရွိေသာ ႏုိင္ငံတစ္စု သေဘာတူညီခ်က္ေလး ထြက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ညီလာခံေနာက္ဆုံးေန႔မွာ ဒီ Avatar ဇာတ္ကားကုိ တကမၻာလုံးမွာ ႐ုံတင္လုိက္တာပါပဲ။

ဒီဇာတ္ကားမွာလည္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေျပာဆုိသတိေပးမႈေလးေတြ ထည့္ထားတာပါတယ္။ လူနဲ႔သဘာ၀ သမူဟျဖစ္မွ၊ သတၱ၀ါနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ သဟဇာတျဖစ္မွ ေပ်ာ္ရႊင္စရာကမၻာျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိ မီးေမာင္းထုိးျပထားတယ္။ လူေတြရဲ့ အေတာမသတ္တဲ့ေလာဘနဲ႔ ေဒါသ၊ အတၱ၊ မာနေတြကိုလည္း ေပၚလြင္ ေအာင္ရုိက္ျပႏုိင္လုိ႔ ဒါရုိက္တာကုိ ခ်ီးက်ဴးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြရဲ့ စိတ္အေျခအေနေတြဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ့မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မွျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသာမန္တုိင္း ကုိယ့္စိတ္ ကုိယ့္အေျခအေန၊ ကိုယ့္အနာဂတ္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သိေနၾကတာပဲဆုိတာကုိ ျပထားပါတယ္။

လူဆုိတာ ပထမေတာ့ အျဖဴထည္သက္သက္ပါပဲ။ ေအးေအးေနတတ္တယ္၊ မွ်တတာကုိႀကိဳက္တယ္၊ ေအးခ်မ္းမႈကို ႏွစ္သက္တယ္၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ ခုန ေဘးကအေရာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေဒါသေတြ၊ ေလာဘေတြ၊ မာနေတြ၊ အတၱေတြ ေရာထည့္လုိက္ေတာ့မွ မတရားမႈေတြ၊ အႏုိင္က်င့္မႈေတြ၊ စစ္ေတြ စသျဖင့္ျဖစ္လာတာပါဆုိတာကုိ ဒီ Avatar မွာလည္း ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

နာဗီေတြဟာ ၀ိဇၨာ၊ ေဇာ္ဂ်ီေတြနဲ႔ မတူတာဆုိလုိ႔ စစ္တုိက္တတ္တယ္၊ ဓားေရး၊ လွံေရး၊ ေလးျမားအတတ္ေတြ ကၽြမ္းက်င္ၾကတယ္။ စက္ရုပ္ႀကီးေတြ၊ လက္နက္ေတြ၊ ရႈးပ်ံလုိအေကာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ဖုိက္တင္ေတြ၊ အ၀ဲအပ်ံ၊ အခုတ္အထစ္ေတြကုိ ကေလးႀကိဳက္၊ လူငယ္ႀကိဳက္ရုိက္ျပထားပါတယ္။

ဇာတ္ကားျမင္ကြင္းေတြ၊ ေတြးဆဆင္ျခင္စရာ ဇာတ္၀င္စကားေတြကေတာ့ လူႀကီးပရိသတ္အတြက္ ဆင္ျခင္စရာေပါ့ေလ။ ဒါရုိက္တာက လူႀကီးေကာ လူငယ္ပရိသတ္ေကာ ႏွစ္ခုလုံးအတြက္ ရုိက္ထားပုံရပါတယ္။ ဇာတ္ကားအဆင့္ကုိလည္း 12 A လုိ႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဇာတ္သိမ္းလုိက္ရင္ ေကာင္းတဲ့လူေတြသာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေအာင္ပြဲခံတယ္ဆုိတာကုိ ဒါရုိက္တာဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းက ျပသြားပါတယ္။ လူအမ်ားႏွစ္သက္တဲ့ဇာတ္သိမ္းမ်ဳိးနဲ႔ပဲ ဒါရုိက္တာက ဇာတ္လမ္းကုိ သိမ္းလုိက္ပါတယ္။

Avatar ကို နဂုိဇာတ္ကားေၾကာ္ျငာေနကတည္းက ၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး စိတ္ထဲေတးထားတာရယ္၊ 3D ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ၾကည့္ဖူးခ်င္တာရယ္၊ အခ်ိန္အားေလးက ရွိေနတာရယ္ေၾကာင့္ ဒီကေန႔ၾကည့္ျဖစ္လုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကားၾကည့္ၿပီး ဘာရလုိက္သလဲဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္ေတြႀကံဳေနပါေစ၊ သူမ်ားနဲ႔မတူဘဲ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္သာ ထိထိေရာက္ေရာက္ စြမ္းေဆာင္ပါေလ၊ မုခ်ေအာင္ျမင္မယ္ဆုိတာရယ္။ လူေတြက အသစ္အဆန္းကို သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိတာရယ္၊ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အလုပ္မွန္သမွ်၊ သမုိင္း၀င္ေအာင္ လုပ္မယ္လုိ႔ ႀကံဆသမွ်ေတြရဲ့ အေျခခံဟာ စိတ္ကူးေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကိုေတြကုိ ရလုိက္ပါတယ္။

ဒီကားဟာ ေခတ္သစ္ရုပ္ရွင္ေတြအတြက္ ေနာက္ထပ္ေခတ္သစ္အခုဆီကုိ ကူးေျပာင္းေပးလုိက္တာလုိ႔လည္း ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းကုိ ေ၀ဖန္ေရးဆရာတခ်ဳိ႕က ေျမႇာက္ပင့္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဂ်ိမ္းစ္ကင္မရြန္းလုိ ဒါရုိက္တာက ဒီေလာက္ပုိက္ဆံေတြသုံးမွေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ျဖစ္သင့္တာေပါ့လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးကုိေတာ့ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ Avatar က စိန္ေခၚမႈတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ သူ႔ကိုေက်ာ္ဖုိ႔ ေနာက္ထပ္ဒါရုိက္တာေတြ ရွိလာဦးမယ္ဆုိတာကိုေတာ့ အေသအခ်ာ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာျပရင္ သြားၾကည့္ၾကည့္ပါဦး၊ 3D နဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ ပုိၿပီးရုပ္ၾကြျမင္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဆုံၾကေသးတာပ။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္၊ ည ၁၀ နာရီ ၁၀ မိနစ္။