ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကေတာ့ အာဆင္နယ္-ခ်ယ္လ္ဆီး ပရီးမီးယားလိဂ္ေဘာလုံးပြဲကုိ ပါ့ဘ္(ဘီယာဆုိင္)မွာ ၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး ထြက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္မွာမွ စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြ အမွတ္မွားသြားလုိ႔ အိမ္က ထြက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး ႐ုပ္ရွင္၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။
(ကုိယ္အားေပးတဲ့ အျပာေရာင္ျခေသၤ့ေတြက သူမ်ားကြင္းမွာ ၀-၃ နဲ႔ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္ခဲ့တာ ၀မ္းသာလုိ႔မဆုံးဘူး။ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ မန္စီးတီးကုိ ၂-၁ နဲ႔ ႐ႈံးသြားျပန္လုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္တယ္။ တစ္ပတ္ေပ်ာ္လုိက္ တစ္ပတ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္လုိက္နဲ႔ ေလာကတံထြာဓမၼတာကို ကုိယ္ေတြ႕ခံစားေနရေတာ့တယ္။)
ထားပါ။ ႀကံဳတုန္း ပရီးမီးယားလိဂ္မွာ ကိုယ္က ဘယ္အသင္းအားေပးတယ္ဆုိတာ ေျပာလုိက္တာပါ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးေနာက္ ပထမေတာ့Twilight Saga: New Moon ၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေရာက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ ကားကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ Law Abiding Citizen ပဲ ရွိေနလုိ႔ အဲဒီကားကုိ မထင္မွတ္ဘဲ ၾကည့္ခဲ့တာပါ။ 18 အဆင့္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ကားဆုိေတာ့လည္း ဘာမ်ား ထူးထူးဆန္းဆန္း ၾကည့္ရမလဲဆုိၿပီး ၀င္ၾကည့္ခဲ့တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။
UK မွာက ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကုိ ႐ုံအလုိက္ ၾကည့္ႏုိင္တဲ့ ပရိသတ္ခြဲထားတာ ရွိတယ္။ မိသားစုလုိက္ၾကည့္ႏုိင္တာ၊ ကေလးေတြ ၾကည့္ႏုိင္တာ၊ လူငယ္ေတြ ၾကည့္ႏုိင္တာ၊ လူႀကီးေတြသက္သက္ပဲ ၾကည့္ႏုိင္တာဆုိၿပီး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကုိ အမ်ဳိးအစားအၾကမ္းခြဲႏုိင္တယ္။
The British Board of Film Classification (BBFC) လုိ႔ေခၚတဲ့ ၿဗိတိသွ်႐ုပ္ရွင္အမ်ဳိးအစားခြဲျခားေရးဘုတ္အဖြဲ႕ရဲ႕ျပဌာန္းခ်က္အရေတာ့ ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယုိနဲ႔ ဗီဒီယုိဂိမ္းေတြကုိ…
၁။ U လု႔ိအတုိေကာက္ေခၚတဲ့ Universal၊ သူက အသက္ ၄ ႏွစ္အထက္ကေလးကေန ဘယ္သူမဆုိ ၾကည့္လုိ႔ရတယ္၊ မိသားစုလုိက္ၾကည့္လုိ႔ရတဲ့ ကားေတြ၊ ဂိမ္းေတြေပါ့ေလ။ အခုေနာက္ပုိင္းက ဂိမ္းေတြကုိ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြသာမက လူႀကီးေတြကပါ ကစားလာၾကတာမုိ႔ လူႀကီးႀကိဳက္ဂိမ္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ထြက္လာၿပီးေနာက္မွာ ဂိမ္းကုိလည္း အခုလုိပဲ အဆင့္ေတြ၊ အမ်ဳိးအစားေတြ ခြဲထားပါတယ္။
၂။ PG လုိ႔ အတုိေခၚေ၀ၚတဲ့ Parental Guidance၊ သူက်ေတာ့ မိသားစုေတာ့ ၾကည့္လုိ႔ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့(မယ့္ မဟုတ္ပါ၊ မယ့္က အသံထြက္ကုိ စာလုံးလုိက္ေပါင္း ၿပီး ေရးရာကေန အမ်ားလုိက္နာ သုံးစြဲလုိ႔ အသုံးတြင္ၿပီး အမွန္လုိျဖစ္ေနတာလုိ႔ ယူဆရပါတယ္၊ ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ ဒါေပမဲ့လုိ႔ အမွန္ကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္) ကေလးကုိ မိဘက ဟဲ့ ဟဲ့..ဒီအခန္းေတာ့ မၾကည့္နဲ႔ဆုိၿပီး လမ္းညႊန္ဖုိ႔လုိရင္ လမ္းညႊန္ရမယ္၊ ေျပာရမယ္။ နဂုိကတည္းကလည္း ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္သူေတြက ဘယ္ပရိသတ္အတြက္ ႐ုိက္တာလဲဆုိတာ ခြဲျခားၿပီးေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ 12 A လုိ႔ေခၚတဲ့ 12 Accompanied/Advisory၊ ဒါကေတာ့ အသက္ ၁၂ ႏွစ္နဲ႔ အထက္ေတြမွ ၾကည့္သင့္တဲ့ကားမ်ဳိး၊ သူ႔မွာက အမ်ားယုံၾကည္ လက္ခံထားတာေတြကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ပါခ်င္ပါေနတတ္တာမုိ႔ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ တစ္ေယာက္က ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူႀကီးပါမွ ၾကည့္လုိ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၄။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ 12၊ သူက်ေတာ့ ခုနလုိပဲ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ကေန အထက္ေတြ ၾကည့္လုိ႔ရတယ္။
၅။ 15၊ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးမွ ၾကည့္လို႔ရမယ္၊ ၁၅ ႏွစ္မျပည့္ေသးရင္ 15 လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကားေတြ ၾကည့္လုိ႔မရဘူး။
၆။ 18၊ ဒါကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔အထက္၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီး လူႀကီးလုိ႔ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ သူေတြမွ ၾကည့္လုိ႔ရမွာျဖစ္တယ္၊ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ဆုိရင္ ၾကည့္လို႔မရဘူးလို႔ ေယဘူယ် ျပဌာန္းထားတယ္။ လူႀကီးျဖစ္မွ ဆင္ျခင္တုံတရား အျပည့္အ၀ရွိမွာမုိ႔ ႐ုပ္ရွင္က ျပတဲ့၊ ေပးတဲ့ အျမင္နဲ႔ အေတြးအေခၚကုိ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အႏုပညာဆုိတာ စြမ္းေဆာင္အား(စြမ္းရည္) ျမင့္မားတတ္တာမုိ႔ အတုယူလြဲမွာစုိးလို႔ အခုလို ကန္႔သတ္ပုံရပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီလုိ 18 ဆုိၿပီး ခြဲျပရင္ မိန္းကေလးေတြေကာ ၀င္ၾကည့္ၾကပါ့မလားလုိ႔ စဥ္းစားမိေသးတယ္၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြဘာေတြက ရွိေသးတာကုိးေနာ္။
ဒီမွာကေတာ့ ေယာက်္ားမိန္းမ တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိတာကုိပဲ ျပတာလား၊ လိင္မႈဆုိင္ရာနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ျပကြက္ေတြဆုိတာ လူႀကီးျဖစ္သူတုိင္း ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ခံစားႏုိင္ၿပီလုိ႔ ယူဆလုိ႔လားေတာ့ မသိ၊ မိန္းကေလးေတြ လာၾကည့္တာေတြ႕ရပါတယ္။
အတြဲနဲ႔လာၾကသူေတြကေတာ့ ေၾကာက္စရာျပကြက္ျပရင္ ေကာင္မေလးက ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲ ေခါင္း၀ပ္ခ်လိုက္တာေပါ့ေလ၊ သူေကာင္းသား(သေဂါင့္သား)ကလည္း သူရဲေကာင္းႀကီးလုိ ေထြးေထြးေပြ႕ေပြ႕ေလး ႏွစ္သိမ့္လုိ႔ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း သူမ်ား မနာလုိစိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ကုိယ့္မွာေတာ့ သူရဲေကာင္းလုပ္ခြင့္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ႀကံဳရပါ့မယ္လုိ႔ေတြးရင္း သူရဲေကာင္းလုပ္မဲ့သူမွာ မ်က္ရည္ေလးေတာင္ ရစ္၀ုိင္းလာသလုိ၊ လြမ္းသလုိလုိ ေဆြးသလိုလုိျဖစ္လာတယ္။ 18 ကားၾကည့္ၿပီး 18 feeling ထလာတယ္ထင္ပါ့ဗ်ာ။ ေၾကာ္ျငာ…။
၇။ R 18 လုိ႔အတုိေကာက္ေခၚတဲ့ Restricted 18၊ ဒါကေတာ့ လူႀကီးႀကိဳက္ကားေတြ ျပတာေပါ့ေလ၊ လိင္ဆုိင္ရာ နည္းပညာနဲ႔ ခံစားမႈ ႐ုပ္ရွင္ေတြေပါ့။ R 18 ေတြကုိ အဲဒါျပဖုိ႔ လုိင္စင္ယူထားတဲ့ ႐ုံေတြမွာပဲ ျပလုိ႔ရတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။
အျပာေရာင္ရပ္ကြက္ေတြ(လန္ဒန္မွာေတာ့ ဆုိဟုိ Soho လုိ႔ ေခၚတဲ့ရပ္ကြက္ေပါ့ေလ)မွာ ရွိတဲ့ လိင္မႈဆုိင္ရာ ပစၥည္းေတြနဲ႔ စာအုပ္စာတမ္း၊ ဓာတ္ပုံမဂၢဇင္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြမွာ အဲဒီလုိင္စင္ယူထားရတယ္။ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔အထက္မွ ၀င္ခြင့္၊ ၀ယ္ခြင့္၊ ၾကည့္ခြင့္ရတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။
ဒါကေတာ့ စည္းကမ္းေပါ့ေလ၊ ဒါေပမဲ့လည္း နည္းပညာေခတ္မုိ႔ အြန္လုိင္းဆက္သြယ္ထားတဲ့ မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေတြ၊ နက္ဘုတ္ေတြ၊ ႏုတ္ဘုတ္ေတြ အလြယ္တကူ သုံးႏုိင္တဲ့ႏုိင္ငံမွာ ႀကိဳက္သလုိ အလြယ္တကူေလ့လာႏုိင္၊ စူးစမ္းႏုိင္တာမုိ႔ ဒီမွာက တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြဆုိ ၁၄/၅ ႏွစ္မွာပဲ လိင္ဆုိင္ရာ စူးစမ္းမႈတင္မကဘဲ လက္ေတြ႕ပါ စမ္းသပ္ လုပ္ကုိင္ၿပီးျဖစ္သလုိ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္မွာပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးလုိက္ၿပီးသူေတြေတာင္ ရွိတဲ့အေၾကာင္း ႐ုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မွာ မၾကာခဏျပေနလုိ႔ သိေနရပါတယ္။
မိဘေတြကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလုိ အခ်ိန္ျပည့္မထိန္းသိမ္းႏုိင္ေတာ့ ခုနလုိ သက္ဆုိင္ရာက ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကုိ ဒီကလူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ္ မလုိက္နာဘူးဆုိရင္ ပ်က္စီးဖုိ႔ အလြန္လြယ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္ပါတယ္။
အင္တာနက္ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း အလြယ္တကူ သုံးခ်င္သုံးႏုိင္ေနၿပီမုိ႔ (တစ္နာရီ က်ပ္ရာဂဏန္းမုိ႔ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားၾကည့္မလား၊ ႐ုပ္ရွင္တစ္ပြဲစာအခ်ိန္ကုိ အင္တာနက္သုံးမလား ဆုံးျဖတ္လုိ႔ ရႏုိင္တာကို ေျပာတာပါ) ဒီမွာလုိ ႐ုပ္ရွင္ဆုိင္ရာ စည္းကမ္းေတြ မရွိေသးေပမဲဲ့လည္း ပ်က္စီးႏုိင္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိပါတယ္။
ေျပာခ်င္ေရးခ်င္တာေတြက မ်ားမ်ားေနတတ္လုိ႔ လုိရင္းက ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။
ခုန “ဥပေဒလုိက္နာေသာ ႏုိင္ငံသား“ Law Abiding Citizen ႐ုပ္ရွင္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာရမယ္ဆုိ 18 အဆင့္ ဆုိေပမယ့္ လိင္ဆုိင္ရာ အခန္းေတြ ကိုယ္ထင္သလုိ မပါဘဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း သတ္ျဖတ္လုိက္တဲ့အခန္းတခ်ဳိ႕ ေသြးသံရဲရဲ႐ုိက္ျပ ထားတာေလာက္သာ ပါတာကုိ ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေသခ်ာျပတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ခံစားမႈျဖစ္႐ုံေလာက္ကုိပဲ ႐ုပ္ရွင္ပညာနဲ႔ အလင္းအေမွာင္၊ အေရာင္၊ အသံနဲ႔ ကစားၿပီး ႐ုိက္ျပတာပါ။ လက္ေတြ႕က်က် သတ္ျဖတ္တာမ်ဳိးကုိေတာ့ က်န္ရစ္သူေယာက်္ားက သူ႔ကုိ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ေထာင္ထဲမွာ အတူေနအခန္းေဖာ္ကုိ သတ္ျဖတ္လုိက္တဲ့ အခန္းတစ္ခန္းပဲ ေသခ်ာပါတာကုိ ေတြ႕ပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းက အဖြင့္မွာပဲ မိသားစုတစ္စုအိမ္ကို လူဆုိးတစ္အုပ္က ၀င္စီးတယ္၊ ေယာက်္ားကုိ သတ္၊ မိန္းမကို ေယာက်္ားနဲ႔ သမီးငယ္ေလးေရွ႕တင္ပဲ အဓမၼက်င့္ၿပီး သတ္၊ ကေလးကုိလည္း သတ္၊ ေယာက်္ားက ကံေကာင္းေတာ့ မေသဘူး။
တရားလုိလုပ္ အမႈစြဲတင္တဲ့ တရားစြဲအရာရွိက တရားခံအျဖစ္စြပ္စြဲခံရသူ(တရားခံမွန္းသိေနပါေသာ္လည္း သူသတ္ေၾကာင္း တရား႐ုံးက အမိန္႔တစ္စုံတရာ မခ်မွတ္မခ်င္း တရားခံအျဖစ္စြပ္စြဲခံရသူလုိ႔သာ သုံးႏႈန္းရမယ္လုိ႔ စာနယ္ဇင္းပညာမွာတဲ့ က်င့္၀တ္က ဆုိပါတယ္) သတ္ေၾကာင္း သက္ေသခုိင္ခုိင္လုံလုံနဲ႔ ႐ုံးေတာ္ကုိ မတင္ျပႏုိင္ေတာ့ စြပ္စြဲခံရသူက ျပစ္ဒဏ္နည္းနည္းပဲ ခ်မွတ္ခံရၿပီးေနာက္ ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့ လြတ္သြားတယ္။
အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္တဲ့ေယာက်္ားက တရားစြဲအရာရွိကုိ ေတြ႕ၿပီး တရားခံအျဖစ္စြပ္စြဲခံရသူကုိ ျပစ္ဒဏ္မ်ားမ်ား ခ်မွတ္ႏုိင္ေရး ႀကိဳးစားဖုိ႔ ေျပာေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ဒီတင္ သူက မေက်နပ္ဘဲ ကလဲ့စားေခ်(ဂလဲ့စားေခ်)တာပါပဲ။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ႐ုိး႐ုိးဇာတ္လမ္းလုိ႔ ေျပာလဲရပါတယ္။ အဲဒီတရားစီရင္ေရးစနစ္ကုိ မုန္းတဲ့ က်န္ရစ္သူေယာက်္ားက တရားစီရင္ေရး စနစ္မွာပါတဲ့သူေတြကုိ အကုန္သတ္ပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ တရားစြဲအရာရွိက လြဲလုိ႔ေပါ့ေလ။ သူနဲ႔ေတာ့ အၿမဲေတြ႕ စကားေျပာေနရလုိ႔လား မသိပါဘူး။
သူ႔မိန္းမကုိ အဓမၼက်င့္ၿပီး သူ႔ကေလးကုိ သတ္ျဖတ္ခဲ့သူ၊ ေထာင္တြင္းမွာ အတူေနအခန္းေဖာ္၊ တရားစြဲအရာရွိရဲ့ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ၊ တရားစီရင္တဲ့ တရားသူႀကီးစသူေတြကုိ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ စနစ္တက် သတ္ေတာ့တာပါပဲ။
က်န္ရစ္သူ ေယာက်္ားက သူ႔မ်က္စိေရွ႕တင္ သူ႔မိန္းမနဲ႔ ကေလးကုိ သတ္တာသိပါရက္နဲ႔ တရားစီရင္ေရးက ထိေရာက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကုိ မျပဌာန္းႏုိင္ေတာ့ ငါကုိယ္တုိင္ ျပဌာန္းတယ္ကြာဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ဒါ႐ုိက္တာက ေျပာခ်င္ပုံရပါတယ္။
သက္ေသအေထာက္အထား ခုိင္လုံမွ တရားစြဲဆုိခံရသူေတြကုိ ထုိက္သင့္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ ခ်လုိ႔ရတယ္လုိ႔ ဥပေဒက ျပဌာန္းထားတာကုိး။ ဒီေယာက်္ားကလည္း ကဲ..မင္းတုိ႔လည္း သက္ေသျပကြာ၊ ငါေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္သတ္မယ္ဆုိၿပီး ခုနေျပာသလုိ တရားစီရင္ေရးစနစ္မွာပါတဲ့ သူေတြကုိ ေအးေအးေဆးေဆး(ဒါ႐ုိက္တာ အကူအညီနဲ႔ေပါ့ေလ)သတ္ေတာ့တာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕သတ္တဲ့ပုံစံေတြက မျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ ဒါ႐ုိက္တာအကူအညီလုိ႔ ေျပာတာပါ။ ဒါဆုိ ေဟာလီး၀ုဒ္ကားတခ်ဳိ႕လည္း ျမန္မာဗီဒီယုိေတြနဲ႔ သိပ္မျခားပါဘူးလုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။
တရားစြဲအရာရွိေနရာမွာ Jamie Foxx က သ႐ုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ ခုန မိန္းမ အဓမၼက်င့္ခံရ၊ ကေလးအသတ္ခံရတဲ့ က်န္ရစ္သူေယာက်္ားေနရာကို ရန္ကုန္မွာနာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ 300 ထဲက မင္းသား Gerard Butler က သ႐ုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကပဲ အဓိကသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
မင္းသားႏွစ္ေယာက္လုံး သ႐ုပ္ေဆာင္အလြန္ေကာင္းလုိ႔သာ သာမန္ဇာတ္လမ္းျဖစ္တဲ့ ဇာတ္ကားက ႐ုပ္လုံးၾကြၿပီး ဒါ႐ုိက္တာပညာေၾကာင့္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားျဖစ္သြားတာပါ။ မင္းသားႏွစ္ေယာက္မွာ ကုိယ္ကေတာ့ ေသြးေအးေအးနဲ႔ တကယ္ခံစားရသလုိ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ Gerard Butler ကုိ ပုိႀကိဳက္ပါတယ္။ Jamie Foxx ကလည္း ဆရာႀကီးဆုိေတာ့ ေကာင္းတာကေတာ့ ေျပာစရာ မလုိပါဘူး။
Gerard Butler တရားခြင္မွာ ကိုယ္တုိင္တင္ျပေလွ်ာက္လဲတဲ့အခါ တရားသူႀကီးကုိ ဆဲတဲ့အခန္းကုိ အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ တရားသူႀကီးရဲ႕ ဇာတ္ပုိ႔အက္တင္ (အခံမ်က္ႏွာေပး)ကလည္း ၀ါရင့္သ႐ုပ္ေဆာင္ဆုိေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္းပါ။
အေမရိကလုိ ႏိုင္ငံမွာေတာင္ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္ထားတဲ့ ဒီကားဟာ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကုိ ထင္သလုိ လုပ္ေနတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာက်ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲလုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာေမးခြန္းထုတ္မိပါတယ္။
ထင္သလုိဖမ္း၊ ႀကိဳက္သလုိ ျပစ္ဒဏ္ေပး၊ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြက ခုန က်န္ရစ္သူ ေယာက်္ားလုိ လက္စားေခ်ၾကမွျဖင့္ သတ္ရမဲ့လူေတြ နည္းမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေတြးမိရင္း ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာ ရင္႐ႈပ္ကာ ရင္ေမာခဲ့ရသမွ်ကုိ ျပန္ၿပီးမွ်ေ၀လုိက္ရပါေကာဗ်ာ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၆ ရက္၊ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ။
မိုးစက္ေမွာ္ 
လာဖတ္တယ္ဗ်ာ။ ဒီဘက္ေရာက္မွ ကိုယ္ပိုင္စာေလးေတြ ေရးအားသြက္လာတယ္။ အားေပးေန၏။