ငယ္စဥ္ကေန ယခုတုိင္ သည္းမခံႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ျပန္စဥ္းစားမိေသာအခါ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

အစားအစာကို တပ္မက္ျခင္းတြင္ သည္းမခံႏိုင္။ အစာစားခ်ိန္တန္လို႔မွ မစားရလွ်င္ ေဒါသထြက္ျခင္း၊ ရန္လိုျခင္း၊ ေအာ္ဟစ္ျခင္း၊ ေျခလက္တုန္ျခင္း၊ စာဖတ္စာေရး သုိ႔မဟုတ္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရာတြင္ အာ႐ုံမ၀င္စားႏိုင္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဆာသမွ်အခ်ိန္တုိင္း စာသာနာနာဖတ္ေနသည္ဟု စာေပတြင္ ဖတ္႐ႈရေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ခံႏိုင္ရည္ႏွင့္ စိတ္စြမ္းအားႀကီးမားမႈကို အားက်မိေတာ့သည္။ ထုိ႔ထက္ဆုိးသည္က ယခုထက္တုိင္ ဗုိက္၀ေနေစဦးေတာ့၊ အစားအေသာက္အေၾကာင္းေျပာလွ်င္ သုိ႔မဟုတ္ တစ္ပါးသူအစားအေသာက္ စားေနသည္ကုိေတြ႕လွ်င္ သုိ႔မဟုတ္ အစားအေသာက္တစ္ခုခုကုိ ျမင္ေနရလွ်င္ပင္ စိတ္ကမခိုင္။

စာအုပ္ကုိေတြ႕မိၾကည့္မိလွ်င္ လုိခ်င္စိတ္က သည္းမခံႏုိင္။ စာဖတ္ေႏွးပင္ေႏွးျငားေသာ္လည္း စာအုပ္ျမင္လွ်င္ မေနႏုိင္မထိုင္ႏိုင္ ရင္တဖုိဖုိျဖစ္ေနၿပီ၊ ဖတ္တာမဖတ္တာေနာက္ထား လိုခ်င္သည့္စာအုပ္ကုိ မိမိလက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ ရရွိထားမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့သည္။
ရသမွ်လခ ၀င္သမွ်၀င္ေငြထဲမွ အသုံးဆုံး(အျဖဳန္းဆုံး)မွာ စာအုပ္မ်ားကုိ ၀ယ္ယူျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ တျခားေနရာမ်ားတြင္သာ
ကပ္ေစးႏွဲေသာ္လည္း စာအုပ္၀ယ္ျခင္းတြင္ေတာ့ ေထာင္ဂဏန္း ေသာင္းဂဏန္း(က်ပ္)တန္ဖိုးအထိ လက္မတြန္႔ဘဲ ၀ယ္ယူတတ္ေလသည္။ မိခင္ထံမွရေငြ မိမိ၀င္ေငြတုိ႔ျဖင့္ ၀ယ္ယူခဲ့ေသာ စာအုပ္တန္ဖိုးမ်ားကုိ တန္ဖုိးခ်ၾကည့္လွ်င္ သိန္းဆယ္ဂဏန္းအထိပင္ ရွိေနေလၿပီ။

မိမိကုိယ္မိမိ အထင္ႀကီးမႈတြင္ သည္းမခံႏိုင္ေပ။ တစ္ပါးသူဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားလုပ္ထား မိမိလုပ္တာေလာက္ မေကာင္းဟု ထင္ျမင္တတ္သူ၊ တစ္ပါးသူဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ မိမိေလာက္မေတာ္ဟုယူဆတတ္သူ၊ မိမိမလုပ္တတ္ေသာအလုပ္ဘာမွမရွိ၊ မိမိမလုပ္ေသး၍ မိမိမလုပ္ခ်င္၍ မျဖစ္ေသးတာသာရွိသည္ဟု မိမိကုိယ္မိမိအလြန္အမင္း အထင္ႀကီးျခင္း(ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း)ကို မည္သုိ႔မွ် မေလွ်ာ့ႏိုင္ေသးေပ။ မည္မွ် ပင္ တရားစိတ္၀င္၀င္ မည္သူက တရားခ်ခ် ခဏတျဖဳတ္သာ ဟုတ္ပါတယ္ေလ၊ မွန္ပါေပ၏ဆုိကာ ခဏသာ နားလည္သမႈ ဟန္ေဆာင္ျပဳေသာ္ ျငားလည္း အတြင္းစိတ္ကမူ ငါသာအတတ္ဆုံး ငါသာအသိဆုံး ငါသာအစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဆုံးဟူေသာ အတၱမာန(မာန္)ကေလးက ခ်၍မရေသးေပ။

စိတ္ျမန္ျခင္း(တုန္႔ျပန္မႈျမန္ဆန္ျခင္း)ကုိ သည္းခံ၍ မရေသးေခ်။ မည္မွ်ပင္ ေသးဖြဲေသာကိစၥျဖစ္ေစ၊ မည္သုိ႔မွ် အေရးမႀကီးေသာကိစၥျဖစ္ေစ၊ မိမိကိုလည္း လုံး၀မထိခုိက္ေသာကိစၥျဖစ္ပေစ မိမိထံ၀င္ေရာက္လာေသာ ရည္ရြယ္ေသာ မရည္ရြယ္ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ေသးေသးငယ္ငယ္ ႀကီးႀကီးမားမား အကုန္လုံးကို လက္ခံတတ္ၿပီး တုန္႔ျပန္ခ်င္ေသာ ဥာဥ္ဆုိးအား မည္သုိ႔ပင္ ျပဳျပင္ေစကာမူ ျပဳျပင္၍ကား မရႏိုင္ေပ၊ သည္းခံထားက ေနႏိုင္သေယာင္ရွိေနေသာ္ျငား စိတ္ထဲတြင္ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနသည္ႏွင့္ မခံႏုိင္သည့္အဆုံး တစ္ခုခုတစ္နည္းနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ျဖစ္ေအာင္ တုန္႔ျပန္တတ္သည္။

စိတ္ႏူးညံ့မႈကုိလည္း သည္းမခံႏုိင္။ လူခႏၶာကိုယ္ကသာ ႀကီးမားေသာ္လည္း စိတ္က အင္မတန္ျဖဴႏုသူျဖစ္သည္။ အေရာင္စြန္းလြယ္ ထိခုိက္လြယ္သူ ျဖစ္သည္။ နည္းနည္းေလးစိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္ၾကား႐ုံႏွင့္ အရင္၀မ္းနည္းေနတတ္သူျဖစ္သည္။ မိုးကေလးညိဳ႕ရုံႏွင့္ပင္ လြမ္းလုိက္သမွ ရည္ေပ်ာ္လုလုျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္ဘက္က မ်က္ႏွာလႊဲလုိက္သည္ႏွင့္ ဒီဘက္က မ်က္ရည္ဆီးသီးလုံးေလာက္က်ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ေျခာက္လုိက္လွ်င္လည္း လြယ္လြယ္ေၾကာက္ၿပီး ေဟာက္လုိက္လွ်င္လည္း ေနစရာမရွိသူျဖစ္သည္။ ကိုယ့္စိတ္ကုိယ္မႏိုင္မပိုင္ေလာက္ေအာင္ ကူးလူးခံစား ျပင္လြယ္ေျပာင္းလြယ္သူျဖစ္သည္။

ေျပာင္းျပန္ေတြးျခင္း ဆန္႔က်င္ေတြးျခင္းမ်ားကို မျပဳဘဲ(မေတြးဘဲ)ေနျခင္းကုိ သည္းမခံႏုိင္သူျဖစ္သည္။ သူမ်ားေတြ အေရးႀကီးလုိ႔ ေသြးပ်က္လုနီးျဖစ္ေနခ်ိန္ သူက ေအးေဆးေနဟန္ျပသည္။ သူမ်ားက ေသေရးရွင္ေရးအသက္လုေျပးခ်ိန္ သူက ေသသြားေတာ့ ဘာအေရးလဲလုပ္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ တုိက္တန္းနစ္သေဘၤာနစ္ခ်ိန္၊ ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးမီးေလာင္ခ်ိန္တုိ႔တြင္ တေယာအထိုးမပ်က္သူမ်ားလို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္သူျဖစ္သည္။ သူမ်ားက ေအးေအးသက္သာ အနားယူအပန္းေျဖခ်ိန္တြင္ သူကပူပူေလာင္ေလာင္ႏွင့္ အလုပ္ထလုပ္ခ်င္လုပ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ နားမလည္သူ၊ အမ်ားႏွင့္လုိက္ေလ်ာညီေထြမရွိသူ၊ လူထူးလူဆန္းျဖစ္ခ်င္သူ(ထုိသုိ႔အထင္ခံခ်င္သူ)ျဖစ္သည္။ သူ႔ၾကည့္ၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေတြးၿပီး သူမ်ားက ၿပံဳးရယ္ၾကသည္ကုိပင္ ငါ့ေၾကာင့္ လူေတြစိတ္ခ်မ္းသာေနၾကတယ္လားဟုေတြးၿပီး ဘ၀င္ျမင့္ခ်င္သူျဖစ္သည္။

သန္းေခါင္၊ ေအာက္တုိဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၉။