ထံုထံုအအ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
“လူအ“ ေတြကို မုန္းတယ္
ေျပာလိုက္လို႔ လိုက္မလင္းရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မႀကိဳက္ဘူး
သူမ်ားဆိုလည္း ႐ႈတ္ခ်ပစ္တယ္
မေခၚေတာ့ဘူး
အေပါင္းအသင္း မလုပ္ေတာ့ဘူး
ခင္ရင္ ဆဲဆိုပစ္လိုက္တယ္
မုန္းခ်င္လည္း မုန္းသြားပေစ
ည့ံသူတစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားလို႔ ၀မ္းေတာင္သာေသး
လူတိုင္းဟာ မေတာ္ပါဘူး
ဒါေပယ့္ ညံ့လြန္းတာေတာ့ လက္မခံႏိုင္ဘူး
ဟာသေျပာလည္း မရယ္
သတင္းေျပာလည္း မလည္
ဘယ္လိုလုပ္ဆက္လက္ေပါင္းဖက္ရမလဲ
အသက္ႀကီးမွ အစက ျပန္သင္ေပးရမွာလား
ဒါေတြဖတ္ထားဦးဆိုၿပီး စာအုပ္ေတြ ထိုးေပးရမွာလား
လူညံ့ကိုေတာ့ အနစ္နာခံၿပီး မခ်စ္ႏိုင္ဘူး
လည္လို႔၀ယ္လို႔ နင္းေခ်သြားတာကို အၿပံဳးမပ်က္ ခံယူလိုက္မယ္
ငါညံ့လို႔လို႔ လက္ခံႏိုင္တယ္
မခံခ်င္လို႔လည္း ႀကိဳးစားခဲ့တယ္
ငါ လူညံ့ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
လူညံ့နဲ႔လည္း မေပါင္းႏိုင္ဘူး။
မတတ္သာလည္း ခပ္ခြာခြာပဲ ေနလိုက္မယ္။
ႏို၀င္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၈။
မိုးစက္ေမွာ္ 